You're mine, i'm not yours

Hoofdstuk 12

"Het café is vandaag gesloten." zei Bastièn.
"Ooh, wat jammer..." zei ik totaal niet gemeend.
"Laten we ergens anders naartoe gaan!" zei Melissa.
Ik wierp haar een boze blik toe. Ze wist dat ik niet verliefd ben op Bastièn, maar op Dallas. Hij zit bij ons op school. Maar hij is een vreselijke badass, een beetje zoals Melissa en ik.
Mel en ik halen wel goede punten, maar we kunnen wel "stout" zijn tijdens de lessen.

"Kom je nou?" vroeg Melissa ongeduldig.
Ik stond net op het punt om te vertrekken, maar toen hoorde ik een boze stem achter me.

"Wat doen jullie hier?! Jullie hadden toch huisarrest?!" zei de moeder van Mel.

"Nu meteen naar jullie huisje en morgen vertrekken we naar huis!" zei de moeder boos.
"En Marie, jij gaat nu naar je eigen huis!" zei de vader boos.

"Ik kan niet geloven dat jullie zo koppig zijn, huisarrest is huisarrest en jullie mogen die regel niet verbreken!" zei de vader. Hij was woedend.
En zo vertrokken we de volgende dag naar huis.

Een week later.

BIEP BIEP BIEP
"Aah, kutalarm." riep ik boos.
Ik was totaal het tegenovergestelde van een ochtendmens. Ik kroop uiteindelijk toch uit mijn bed en ging voor mijn klerenkast staan.
"Hmm, wat zou ik aantrekken?" dacht ik bij mezelf.
Uiteindelijk trok ik die nieuwe short aan met een kort topje met een licht vestje. Een paar hakken eronder en klaar is kees!

----------------

Ik moet nu stoppen met het hoofdstuk, want anders komt het niet goed uit met de rest 😉😘