You're mine, i'm not yours

Hoofdstuk 45

Na de overheerlijke pizza gingen we elk naar ons eigen huis. We maakten het niet al te laat, want morgen hebben we school. De afgelopen dagen heb ik niet zoveel slaap gehad en daarom leg ik al alles klaar voor morgen zodat ik niet te vroeg moet opstaan. Het eerste uur valt ook uit, dus ik moet pas starten om 9u30. In mijn kamer trek ik mijn pyjama aan en kruip in mijn zachte, warme bed. Ik neem nog snel even mijn gsm en zet mijn wekker op 7u. Ik knipte mijn licht uit en bleef nog even dagdromen in het donker tot ik in slaap viel.

--------------------------
De volgende morgen wordt ik wakker door mijn alarm. Ik besloot om niet op snooze te drukken en hupte meteen uit bed. Ik had zin in yoghurt met fruit, dus liep ik naar beneden om het te bereiden. Maar toen ik de trap afliep, hingen er OVERAL ballonnen, echt overal. Verbaasd bleef ik even staan, maar slenterde dan verder de trap af. Beneden stonden er heel wat pakjes op de tafel. Huh, ik ben toch niet jarig?! Maar toen ik vol verbazig verder liep naar de keuken, zag ik daar de verrassing van mijn leven.

"MAM, PAP! JULLIE ZIJN THUIS!"

Ik vloog mijn beide ouders in de armen, een eeuwigheid had ik ze al niet meer gezien en daardoor begon ik te wenen van geluk.

"Lieverd! Hoe gaat het met je?" zei mam.

"Beter dan ooit tevoren!" riep ik blij uit.

"We hadden allebei een weekje geen opdrachten, dus we besloten om een weekje bij onze dochter door te brengen." zei pap.

"Wel, dat is dan een goede keuze! Ik heb jullie gemist!" zei ik nog altijd overdonderd door wat ik hier nu zie.

"Wat dacht je van een dagje shoppen?" vroeg mam aan me.

"Wellll.. Ik heb vandaag voor de eerste keer in een maand weer school." antwoordde ik.

"Hoezo?" vroeg pap verbaasd.

"Omdat eerst Mel en daarna Dallas in coma lagen." antwoordde ik.

"WAT?!" riepen mam en pap in koor.

"Lang verhaal." antwoordde ik, besefend dat ik hen nog niets had laten weten.

"Weetje wat lieverd, ga anders maar naar school en vanavond gaan we uit eten naar jouw lievelingsrestaurant. En neem Dallas maar mee, ik wil hem graag eens zien." zei mam glimlachend.

"Oke, is goed." zei ik en ik trok hen voor een laatste keer nog eens in een knuffel voordat ik naar boven ging om mij klaar te maken voor school.

Eenmaal weer beneden nam ik nog snel een kleine hap fruit met yoghurt en vertrok naar school.

-------------------

Op school aangekomen zag ik Mel, Will en Dallas staan wachten op mij.

"GUUUUUYYYYYSSSSS!" liep ik roepend op hen af en gaf hen allemaal een groepsknuffel.

"Wat is jouw probleem?" zei Will lachend.

"Is het wereldknuffeldag misschien?" zei Dallas.

"Dat zou wel goed kunnen, want ik heb vandaag al zeker 10000 knuffels gegeven. Maar  mam en pap zijn thuis!" riep ik blij uit.

"Echt? Ooh meisieee ik ben zo blij voor je!" riep Mel.

"Jongens, ik moet jullie even spreken in mijn kantoor. Kunnen jullie meelopen?" onderbrak mevrouw de directrice ons.

"We zijn nog maar 1 seconde op school en alweer moeten we in dat oude, vieze bureau." fluisterde ik tegen Dallas.

"Dat hoorde ik!" riep mevrouw de directrice uit zonder om te kijken. Geschrokken hield ik mijn mond.

Ze opende de deur van haar bureau en alledrie keken we onze ogen uit. Haar bureau was helemaal vernieuwd, veel moderner en mooier geworden.

"Wauw.." bracht Will uit.

"U hebt ons advies opgevolgd!" zei Dallas.

"En u hebt uw mooie look gehouden!" zei Mel.

"Wel, deze dag zit vol verrassingen!" zei ik.

"Jullie laten me blozen! Maar hiervoor zijn we niet hier, ga maar zitten." zei de directrice met een glimlach. Als we allevijf plaats genomen hadden, begon ze te praten.

"Jullie zijn een hele tijd niet op school geweest, wegens uitzonderlijke omstandigheden en dat kan ik begrijpen. Maar hierdoor hebben jullie heel wat leerstof gemist en zonder die leerstof kunnen jullie onmogelijk slagen voor het eindexamen. Daardoor zullen jullie bijles moeten volgen. Gaan jullie hiermee akkoord?" vroeg ze.

"Ja natuurlijk, mevrouw de directrice." zeiden we allevier in koor.

"Wel, jullie mogen gaan en ik bezorg jullie wel nog meer informatie over de bijlessen." zei ze.

"Bedankt, mevrouw de directrice." zeiden we.

"He, en maak dat ik jullie hier de komende dagen, weken of maanden niet meer terugzie!" zei ze lachend.

"Komt in orde!" antwoordde ik vriendelijk.

Met z'n vieren liepen we naar het scheikunde lokaal.

Ik nam plaats naast Mel. Dallas en Will plaatsten zich achter ons.

Ik draaide me even om naar Dallas en vroeg: "Ga je mee vanavond op restaurant?"

"Is goed. Dan kan ik ze eindelijk eens ontmoeten." antwoordde hij en glimlachte naar me.

De hele les door bleef ik dagdromen, wat heb ik toch geweldige mensen in mijn leven.