You're mine, i'm not yours

Hoofdstuk 41

Ik wandelde (alweer) terug naar Will's huis, waar Melissa nog was. Ik vroeg haar of ze me naar huis kon voeren met de auto van Will. Iedereen kan hier precies al autorijden, ik moet er ook eens werk van maken. Thuis zette Mel me af en ik drukte de code in om de voordeur open te krijgen. Eenmaal binnen liep ik meteen door naar de keuken om wat chocoladeijs te halen. Vrouwen verwerken zo hun verdriet. Filmpje erbij en het was perfect, geen vriendje nodig. Hoe had Dallas dit kunnen doen? Misschien was hij dronken, maar toen hij mij in de gaten kreeg leek hij opeens weer nuchter. Of het kon ook komen door Mackenzie, zij is dan ook veel mooier dan mij. Ze lijkt perfect vanbuiten, maar vanbinnen is ze een echte bitch. Maar Dallas zou hem nooit laten verleiden door haar, dus moest hij wel dronken zijn. Misschien ben ik iets te boos geweest... Ah nee! Hij zou niet veel drinken had hij beloofd, dus het is zijn schuld. Eigen schuld, dikke bult dat hij mij kwijt is.

Mijn dagdromen werd verstoord door de bel van de voordeur. Ik klauwterde uit de zetel en stapte naar de deur.

"Hallo jongedame, wij zijn hier in verband met het onderzoek naar Dallas. Ik vermoed dat jij Skyler bent? Dallas huidige vriendin?" vroeg een agent van middelbare leeftijd. Hij was vergezeld door een collega van ong. dezelfde leeftijd.

"Ja." antwoordde ik dan maar, het was tenslotte nog niet officieel gedaan met onze relatie.

"Komt u maar binnen." zei ik versuft.

We namen plaats aan de eettafel.

"Zijn uw ouders hier niet?" vroeg de tweede agent.

"Ze zijn gaan werken in het buitenland, zoals altijd." antwoordde ik braaf.

"Oké, dus zoals u weet is Dallas vermist sinds vanochtend 3u toen hij het huis van Dave verliet. Zou u misschien weten waar hij zich bevindt?" vroeg de eerste agent.

"Ik heb helemaal geen idee waar hij zou kunnen zijn, misschien bij hem thuis?" vroeg ik.

"Neen jongedame, daar zijn we uiteraard al geweest." zei de eerste agent. Ik gaf een kort knikje.

"Ik vermoed dat u ons niet zal kunnen verderhelpen. Als we wat meer weten zal ik u op de hoogte brengen, juffrouw Jones." zei de tweede agent. Ik leidde hen opnieuw naar de voordeur toe en wuifde hen uit.

-------------------------------

Het is nu al een week later, nog altijd zonder Dallas. Stillaan begin ik hem te missen. Niemand weet waar hij is en de agenten hebben nog altijd geen enkel spoor. Ze vrezen het ergste. Ik begaf me naar de badkamer en trok mijn pyjama aan. Dit wordt alweer de zoveelste slapeloze nacht...

Wordt vervolgd...

--------------------------------

Hallo iedereen, dit is een heel kort stukje maar het moet nog altijd spannend blijven! Wat is er gebeurd met Dallas denk je? Commentdiscussie! 💗