සියුම් පහර | $i¥um Paha®a 🎯✨ [ © ✅ ]

17 වන කොටස (නවක ඇරඹුම)

සදරැස්ගේ මනසින්.....(අවුරුදු 5කට පසු)

" මේ වෙනකන් මන් වෙනුවෙන් කවුරුත් ඉදලා නැහැ. සමහරවිට ඉස්සරහට ඉන්න එකකුත් නෑ... Aaaaaaaarrr ආයෙත් ඇඩෙනවනෙ.. මගුල.... "

දිග හුස්මක් අරන් ලී බංකුවට වෙලා අවුරුදුගානකට කලින් භාගෙට ලියලා ඉවර උනු පොතේ කලාත්මක අත් අකුරූ උඩ ඇගිලි තුඩු ගෙනියපු මම එහෙම්ම කීවෙනි වතාවටදෝ මන්දා ආයෙත් ඇස් වල කදුලු පුරවගත්තා උනත්,

"යකෝ තාම මෙතනද? මම බඩු ටිකත් පැක් කරලා ඉවරයි. "

කදුලු යටපත් කරගත්ත මම එහෙම්ම පොත වහනවත් එක්කම එතනට කඩාපාත් උනේ අවුරුදු ගානක් මගේ තනිකමත් එක්ක ජීවිතේ බෙදාගත්ත එකම පවුකාර ප්‍රේමය රදීශ් අයියා. ඌ මට වඩා අවුරුද්දක් වැඩිමල් උනත් අපි අතරේ තිබ්බේ සහෝදරප්‍රේමයටත් වඩා දැඩි යාලුකමක්. අම්මා නැති උනු දවසටත් වඩා මම ගේ ඇතුලේ තනි උනේ ඊට ටික මාසයක් යන්නත් කලින් තාත්තා ගෙදරට ගෙනාව අලුත් පුංචි අම්මා නිසා. ඉතින් ජීවිතේම අපායක් වෙන්න වැඩි කාලයක් නොගියපු මම ගෙදර මිනිස්සු ඉස්සරහා කාලකන්නියෙන් වෙන්න ගියේ ටික දවසයි. තාඩන පීඩන දරාගන්න බැරුව මන් වෙනුවෙන් ඒ ගේ ඇතුලේ කතා කලේ රදීශ් අයියා. දුරින් නෑයො වෙන ඌ මගෙ ඉගෙනීමට මේ ගෙදර මිනිස්සු එක්ක කතා කරලා මාව ගෙදරින් එක්කන් ඇවිත් උගේ තාත්තාගෙ පරන ගෙයක් වෙච්ච එහෙ මාව නවත්තගත්තා. ජීවිතේ තිබ්බ හැම ඇමති සැපක්ම අතෑරලා මම ඌ එක්ක එන්න දෙපාරක් හිතුවේ නෑ.

"උබ ආයේත් මේක දිගඇරගත්තද. උබට මම ඇත්තමයි."

මේකා ආයේ මාව උගේ බෙල්ලට හිර කරගත්තා උනත් හුස්ම හිර වෙන්න වගේ ආව මම,

" අතඇරපන් මාව "

" අතාරින්න තමයි. යමන් දැන් පරක්කු වෙනවා. අලුත් තැනට යන්න ඕනේ. "