සියුම් පහර | $i¥um Paha®a 🎯✨ [ © ✅ ]

92 වන කොටස - ආදරණීය අවසානය

පෘථිවිගෙ මනසින්...

මනුස්සයෙක්ව දරාගෙන ජීවත් වෙන්නෙ කොහොමද කියලා ඇහුවොත්, එයා එක්ක ගෙවුනු මගෙ මුලු ජිවිතේම දරාගැනීමක්..
ඒක මෙහෙමයි කියලා කියාගන්න බැරි තරමෙ දරාගැනීමක්.

මන් හින්දා හෝ, වෙන හේතු නිසා හෝ, රතු වෙනකන් අඬපු ඒ ඇස් මගෙ ලඟට ආව දවසෙ ඉඳන් හරි ලස්සනට හිනා උනා. මනුස්සයෙක් වෙනුවෙන් තවත් මනුස්සයෙක්ට කාලයක් බලන් ඉන්න පුලුවන්ද. ඔව් පුලුවන් මොකද අපි කොච්චර දුර හිටියත් අපිව අතෑරෙන්න මොන විදිහෙ හේතු තිබ්බත් ලැබෙයිද නොලැබෙයිද කියලවත් හරියට නොදැන එයා එයාගෙ මුලු හිතම මන් වෙනුවෙන්ම විතරක්ම කැප කලා. ඉතින් ඒ ඇස් හිනාවෙන්ම විතරක් මගෙ ලඟ තියාගන්න පුලුවන් හැමදේම මන් අකුරටම කලා.

මගෙ කුරුලු පැටියගෙ කම්මුල් වල තද වෙන මගෙ බර හාදු තරමටම, එයාගෙ චූටි අත්වලින් මගෙ කම්මුල හරහා යන පාරක් පාරක් ගානේ මන් බය උනේ, ඒ සියුමැලි අත්වලට රිදෙයිදෝ කියලා. එයා හරි උනුසුම් ඒ වගේම හරි ආදරණීයයි. මගෙ අතින් හැමදාම එයාට ලැබෙන මල් අතරෙ හිතුවෙවත් නැති විදිහට එයා මට අමුතු විදිහෙ මල් පොකුරක් දුන්නා.

" මේක ඔයාට ඒයී "

" මට.. ඒ ඇයි...මොකද එක පාරම "

චටාස්.......................

" අනේ මිනිහො කොයි මනුස්සයද මල් පොකුරක් දුන්නම ඇයි අහන්නෙ. Eww eww මගෙ යකා අවුස්සන්නෙ නැතුව ගනින් මේක "

මන් එයාගෙ පුන්චි ඉනෙන් මගෙ ලඟට ඇදලා අරන් කම්මුලෙන් හාද්දක් දීලා මල් පොකුර අතට ගත්තා.

" මන් කැමති මේකට.ලස්සනයි. ඔයා වගේම. "

" එහෙමද ඒයී. මේ මල් ඔක්කොම ටික පරවෙනකන් මන් ඔයාට ආදරේයි ඒයී "

" ආහ් පරවෙනකන්.. ඉතින් මේ ටික ඉක්මනට පරවෙනවනෙ මැණික "

" එහෙමද..ඒ උනාට මන් ආදරෙයිනෙ ඒයී "

එයා දීපු මල් බොකී එකේ තිබ්බ මල් 19ක්ම ඇත්ත මල් වෙනකොට එක මලක් කෘතිම උනා. ඇත්තටම ඒ මල කවදා කියලා පර වෙන්නද. ඉතින් ඒකයි මන් එයාට දීපු මල් බොකී අතරෙ එයා මට දීපු මේ මල් බොකී එක විශේෂ වෙන්නෙ.