forbidden love

Part 29 ❤️

Ειχαμε μολις φτάσει στην πόλη που ζούσαν οι γονεις του ! Δεν χάσαμε χρονο και τρέξαμε στην κλινική ... Πονούσε η καρδια μου και μονο με την σκεψη για το ποσο υπέφερε εκεινη την στιγμη ο Kevin ! Ανεβήκαμε γρηγορα τα σκαλιά για τον 2ο όροφο δηλαδή εκει που παρευρισκόταν και η μητέρα του ...!
- Μπαμπα ..!! αναφωνεί ο Kevin μολις τον ειδε καθιστό και έτρεξε να τον αγκαλιάσει .
Προχώρησα προς τα μέρος τους με αργα βήματα , δεν ηθελα να παρέμβω χαλώντας την στιγμη ...! Ο πατέρας του ειχε σφίξει τοσο δυνατά στην αγκαλια του τον Kevin ... προσπαθούσαν και οι δυο τοσο πολυ να μην αφησουν τα δάκρυα τους να κυλήσουν ... Τοσο που πλεον έτοιμη να δακρύσω ημουν εγω ..!
Οταν η αγκαλια τους διακόπηκε ο πατέρας του τον κοίταξε στα ματια ..
- Ποσο μεγάλωσες !! του ειπε και η συγκίνηση φαινόταν στην τρεμουλιαχτη φωνη του .
Στο επομενο λεπτο το βλέμμα του στράφηκε πανω μου κατι το οποιο με εκανε να νιώσω αμηχανία .
- Πατερα να σου γνωρίσω ... Elisabeth απο εδω ο πατέρας μου ! κανει να με φερει πιάνοντας με απ την πλατη και εγω δίνω το χερι μου .
- Τιμη μου να σας γνωρίσω .! βάζω ενα μικρο χαμογελο στα χείλη ... Και λυπαμαι πολυ για την σύζυγο σας ! λεω και χαμηλώνω το βλέμμα μου . Ειδα πως μελαγχολησε το προσωπο του Kevin .
- Δεν εχεις να λυπάσαι για κατι παιδι μου .. Ολα θα πανε καλα !! λεει και βάζει το χερι του στον ώμο του Kevin .
Καθήσαμε στις καρέκλες για περιπου ενα τέταρτο στην αναμονή για καποιο νέο . Βλέπετε η Ms. Roland ειχε λιποθυμήσει και προσπαθούσαν να δουν τον λογο . Ηταν στο 2ο στάδιο του καρκίνου που ολα ειναι 50-50 ...
- Εεε , συγγνωμη γιατρέ !!! ειπε ανασηκώνοντας , αναστατωμένος ο Kevin μολις ειδε τον γιατρό να βγαίνει απ δωμάτιο της μητέρας του .
- Παρακαλω ;! ειπε σε σταθερο χαμηλό τονο .
- Εχουμε καποια νεα για το τι συμβαίνει ;; εμπλέκεται ο πατέρας του .
- Ποτε μπορουμε να την δουμε ;; συνεχίζει ο Kevin .
Εγω καθόμουν αμίλητη στην καρέκλα ολη αγωνία .
- Κάντε υπομονή , σε λιγο θα ξέρουμε ! Σε γενικές γραμμές αν κι το σημείο του καρκίνου ειναι επικίνδυνο , εφόσον ειναι στο δεύτερο στάδιο , μπορει να γινει αφαίρεση της μήτρας και ο κίνδυνος θα εχει πλεον εξοντωθεί .
Αναστέναξαν και οι δυο ... Μακάρι να ειχε δίκιο ..!

>> Elisabeth χτυπάει το κινητό σου !! μου λεει ο Kevin σκούντωντας με αφου ειχα χαθει στις σκέψεις μου έτοιμη να κοιμηθώ .
- Ναι ;;!! λεω χαμηλόφωνα ενω ταρακουναω το κεφαλι μου να συνέλθω .
- Ελα μωρο μου , που εισαι ;;
- Noel εσυ εισαι ;;
- Ναι μωρο μου εγινε κατι ;; Ενοχλώ ;;
- Οχι αγαπη μου , ουτε καν ! λεω και σηκώνομαι απ την καρέκλα , δεν ηθελα να αναστατωσω τον Kevin .
- Που εισαι ;;
- Στην κλινική ... ! λεω αναστενάζοντας .
- Εχετε κανενα νέο για την Ms.Penelope ; ρωτησε με μια μελαγχολία στην φωνη του .
- Λενε πως λογο του οτι ειναι στο 2ο στάδιο ο καρκίνος της , μπορούν να κανουν αφαίρεση της μήτρας χωρις να υπαρχει αλλος κίνδυνος ... Αλλα δεν ειναι τιποτα ακομη στανταρ ..!
- Ενταξει αγαπη μου , ο Kevin πως ειναι ; ειπε παίρνοντας μια βαθια ανάσα .
- Πως να ναι ... Οχι καλα ..! ειπα αναστενάζοντας .
- Καταλαβα ...!
>> Elisabeth .. Ποιος ειναι ;;;; ειπε ο Kevin πλησιάζοντας με .
- Noel πρεπει να κλείσω !!
- Ενταξει , παρε με οταν ειναι ...!
>> Ει , ποιος ηταν ; με ρωτάει ενω ειχα μολις κλείσει το τηλέφωνο και εκεινος πλεον ηταν ακριβως δίπλα μου .
- Εμμ , η Rania με πηρε να δει πως ειμαι ..! ειπα και ο Kevin πέρασε το χερι του πανω στους ώμους μου .
- Θελεις να παμε να πάρουμε να φάμε κατι ;; μου λεει ενω ήδη προχωρούσαμε .
- Απλα ο πατέρας σου θα μείνει μονος ... !
- Και εγω ημουν μονος οταν ηρθα σε εσάς για δουλειά ..! ειπε ενω κοιτούσε μπροστα . Δεν του απάντησα ... Ο Kevin μου ειχε μιλησει πολλες φορες για το πως ειχε πρωτοέρθει , αλλα δεν παραδεχόταν ποτε πως καταβαθος του ειχε μείνει αχτη για το οτι ο πατέρας του 1 ολοκλυρο χρονο πριν φύγει τα ειχε ήδη διοργανώσει ολα ... Για το πως θα φύγει το παιδι του για δουλειά ... Τοσο αδιάφορα ...!

***

- Kevin ....! λεω φυσώντας λιγο τον καφέ μου . Ειχαμε καθησει στην καφετέρια της κλινικής .
- Τι ειναι ..;; ειπε πλησιάζοντας ενω καθόταν απέναντί μου , στο στρογγυλό μας τραπεζάκι .
- Να απλως ... Ξερω οτι δεν ειναι η κατάλληλη στιγμη .... Αλλα ... (διακόπτει)
- Elisabeth πες μου !!! μου λεει πιάνοντας μου το χερι και εγω αναστενάζω .
- Γιατι ξεκοψατε με τον Noel ..;;; ειπα με μια ανάσα . Ο Kevin άφησε το χερι μου και ανακαθησε πισω ακουμπώντας την πλατη του στης καρέκλα .
Αναστέναξε δυο - τρεις φορές και με το βλέμμα του σαν να ελεγε : " τι με ρωτας κι εσυ τωρα " .
- Kevin δεν χρειαζεται να μου πεις τι συνέβει μεταξύ σας ... Και δεν πιστευω οτι εχει το παραμικρό νοημα ! Εχουν περάσει τόσα χρονια και εσείς ακομη φέρεστε σαν μικρά παιδια .....! ο Kevin ξανααναστεναξε ομως δεν με κοιτούσε , κοιτασουσε παντου εκτος απο εμενα .
- Elisabeth που το πας τωρα ;; μου ειπε αυστηρά ρίχνοντας μου μια ματια .
- Δεν με πηρε η Rania , Kevin ! Ο Noel με πηρε και ρώταγε πως εισαι εσυ !! Η μητέρα σου !! Σε νοιάζεται και δεν ξερω γιατι δεν ανοίγεις τα ματια σου να το δεις !! μολις τελειωσα αυτην την φραση μου , ο Kevin ακομη κοιτούσε αριστερά και δεξιά ετσι ώστε να αποφύγει το βλέμμα μου .
Καθόμασταν αμίλητοι μεχρι που μου έστειλαν μήνυμα και ο ήχος του κινητού μου έσπασε την αμήχανη στιγμη .
- Να μαντέψω ; Ο Noel ..! ειπε γεματος ειρωνία .
#
{Noel μου}
Μωρο μου σε παρακαλω αν υπάρξουν νεα για την Ms. Penelope πες το μου σε παρακαλω !! Αν μπορεις μην πεις στον Kevin για το μήνυμα .
Μου λείπεις !!
#
Ενα μικρο χαμογελο σχηματίστηκε στο προσωπο μου ... Οντως νοιαζόταν !
Ο Kevin σηκώθηκε απότομα απο το τραπέζι .
- Που πας ;;;; του λεω γεμάτη απορία .
- Να πληρώσω να παμε πανω ! ειπε με υφάκι . ποσο μου την έσπαγε κατι τέτοιες στιγμες .
>> Ανεβήκαμε πανω αλλα ο πατέρας του δεν ηταν εκει .. Πλησιάζοντας ο Kevin άρχισε να τρέχει και έπεσε κατα καποιο τροπο πανω στον γιατρό που ειχαμε δει πριν .
- Χίλια συγγνωμη αλλα μήπως είδατε που πηγε ο κ.... (Τον διακόπτει)
- Ειναι στο δωμάτιο της μητέρας σας ! δείχνει με το βλέμμα , προς τα που και τρέξαμε προς τα εκει .
Ο Kevin ειχε μολις περάσει την πορτα ομως εγω στεκόμουν απ εξω και παρακολουθούσα ...
- Μαμα ...;; ειπε σχεδόν με το ζορι , ηταν έτοιμος να ξεσπάσει . Ηταν μια τοσο θλιβερή σκηνη ... Μετα απο τοσο καιρο που ειχε να δει την μητέρα του , την ειδε καλωδιωμένη , με μάσκα οξυγόνου και να κραταει με το ζορι ανοιχτά τα ματια της απ την εξάντληση ... Η μητέρα του άρχισε να αναπνέει γρηγορα , σπάραξε σε κλαματα ...
Θεέ μου ... Ηταν η χειρότερη σκηνη , η πιο πονεμένη που εχω δει ποτε στην ζωη μου !!