Policeman # Vkook #

13.

Namluyu kafasına doğru yönelttim. Bir kurşun koymuştum içine. Bir kurşunla onu öldürcektim. Sürgüyü çektim ama tetiğe basamıyordum kıyamıyordum ona.

Neden? Neden? Silahı yere doğru tuttum ve kapıya doğru yürüdüm ne hali varsa görsün. "V bekle, neden vurmadın neden yapmadın?" ona doğru döndüm.

"Yapamıyorum anlıyor musun?" "Neden?" "Bilmiyorum" yanıma geldi ve kolumdan tuttu. "Gitme" gitme mi? O bir polisti. Yine yalan da söyleyebilirdi bize.

"Sen bir polissi-" "Lanet yeter artık bir polis olmadığımı sana söyledim neden inanmıyorsun" "Bize ilk başta yalan söyledin şimdi de söylersin öyle değil mi?" benim gözlerime bakmaya başladı.

"Bak gözlerime yalan söylüyormuyum" bende onun gözlerine baktım. Gözleriyle bana yalvarır bir şekilde bakıyordu.

"Üzgünüm" deyip kolumu ondan kurtardım ona son kez bakıp evden çıktım. Neden bizim hayatımıza girmişti ki mahvolmuştum ben. Arabaya geri bindim.

Eve doğru sürmeye başladım. Sinirden direksiyona yumruk atıyordum."Kahretsin kahretsin kahretsin. O kurşunu sıksaydım keşke"...

▶◀▶◀▶◀▶◀▶◀

"V nerdeydin senin için kimse uyumadı seni bekledik" cevap vermeyip yanından geçtim. Kendi odama girip kapıyı kilitledim. Başımı ellerimin arasına aldım ve dolanmaya başladım.

Sinirden saçlarımı yoluyordum. V sakin ol sakin ol "olmuyo işte" deyip dolabı itirdim. İçindeki şeyler dağılmış dolabında düşen yeri çökmüştü. Kapıyı yumrukluyorlardı.

"V nolur dur kendine zarar verme" Jimin'in ağlamaklı sesi geldi. Açmıyacaktım. "Defolun gidin burdan elimden bir kaza çıkar" "V açana kadar gitmicez nolur aç nolur" ağlıyordu işte. Bişey alıp kapıya fırlattım. "Gidin" diye bağırdım.

Yerdeki cam parçalarını alıp derime birsürü çizik attım. Kanı umursamıyordum. Canım acıyordu ama kalbim daha fazla.

Neden böyleydim bilmiyorum. En son sevdiğimi tecavüz etti diye böyle olmuştum. Şimdi yine aynı şeyi yaşıyorum....

1 Hafta Sonra

V hâlâ bulunamıyor. V'yi bulmak için görevlendirilen polis JEON Jungkook "Bulamadım" açıklamasını yaparak işten kovuldu.

Haberdeki kadının konuşmasıyla televizyona baktım. Hepsi bana döndü. Demek Jungkook doğruyu söylemişti bizim için,bizim için işten kovulmuştu.

"Jungkook bir polis miydi yani?" Hoseok soruyu sormuştu. "Ve bizim için işten mi kovuldu?" devamınıda Jin getirmişti. Kafamı salladım ve ayağa kalktım.

"Hadi gidiyoruz" onlarda ayağa kalktı. "Nereye" "Jungkook'un yanına" herkes arabadaki yerlerine geçti. Elime bir gazete aldım. Jungkook'un haberi yine vardı. Diğer sayfalara da baktım.

ZİCO ÖLDÜRÜLDÜ

"Zico öldürüldü. Bunun V'nin yaptığını düşünüyoruz" diye bir açıklama yapan komser çalışmalara devam ediyor ama hâlâ da birşey bulunmuş değil ...

Gazeteyi buruşturup pencereden attım. Gerizekalı ölüyken bile rahat vermiyor bana ...

Bir hafta içinde kendime gelmiştim ve şimdi iyidim. Aslında sadece ruhen bedenen her tarafımı cam kırığı ile çizmiştim. "V nereye gidiyoruz" elimdeki kağıdı Jin'e uzattım. "Jungkook'un evine"...

"Burası olduğundan emin misin V" etrafa baktım. "Tabikide eminim bir kere geldim buraya" "Geldin mi?" cevap vermeyip zile bastım. Kapıyı açarak "yine ne va- V" ona kızgın bir şekilde baktım.

Diğerlerini göremiyordu kenardalardı. Ben içeriye girdim. "Hadi çocuklar" onlar da kenardan çıktılar. Jungkook gülümsedi.

Hepimiz koltuklara oturduk. "Bir polis mişsin" Namjoon'a baktı ve "Polistim ve işten kovuldum" her kelimeyi ayrı bir şekilde basa basa söylemişti. Kimse konuşmamıştı bu konuşmadan sonra.

Hepsi Jungkook'a gözlerini dikmişti ve Jungkook onlar yerine bana bakıyordu. Gözlerini kaçırıp "Kahve içer misiniz" diye bir soru sordu. Hepsi kafasını salladı. Ayağa kalkıp mutfağa gitti.

"V niye geldik ki buraya" Jimin çok sabırsızdı. İlla herşeyi öğrenmesi lazımdı. "Biraz daha bekle birazdan anlarsın" gelip kahveleri verdi. İstemeye gelmişiz gibi. Bir yudum alıp "Neden geldiniz" dedi.

Kahveyi masaya bıraktım. "Bizim ile yine çalışmak ister misin JEON Jungkook"....

Jungkook'un Ağzından

Sorusunun karşısında ağzım açık kaldı. Gerçekten de beni yine aralarında mı istiyorlardı. Kabul edicektim ben onlara alışmıştım çünkü. Onları seviyordum.

"Evet" hemen güldü. Artık maske takmıyordu benim yanımda. Ayağa kalkıp elini uzattı. "Hadi o zaman" elini tutup ayağa kalktım. Evden çıkıp yine arabaya bindik. Bu arabadaki sıkışmamızı bile bir hafta içinde özlemiştim.

Depoya geldiğimizde arabadan indik. İçeriye girip ilk başta geldiğim yere oturdum. Herkes yine aynı yerine oturmuş V yine karşımdaydı.

Ben bu hayatı sevmiştim. Bunlar artık yeni ailemdi. Eski ailem gibi satmıyacaklardı beni. Buna emindim....

Yine ben beyaa :D Bölümcük bitti. Vote ve yorumlarrrr (:)⬅ (Ben bile sıkıldım, ve yine ikili gülücük)

ZaraP04 adlı okuyucumun isteği ile bu bölüm diğerlerine göre dahaaaaaaaaaa uzun yazılmıştır. :D