Born For You

Twenty-second

"Grabe dude ginawa mo talaga yun?" Kristof asked. I'm with them now.

"Oo naman ako pa? Sabihan ba naman akong bakla." I said.

"Nice ikaw na talaga!" It was Mikko.

"So kumusta ang first day niya? Niyong dalawa?" Kristof asked.

"It went well. Noong una dada siya ng dada pero nung muntik ko na siyang halikan, ayun natahimik. Di nga niya alam ang gagawin niya ee. At namula pa!" I said.

"Gago ka talaga." Mikko said while laughing.

"So? Anong plano mo?" Both of them asked.

"Wala naman. Pahihirapan ko lang siya hangga't magsawa siya saakin at mag-resign. Ganun lang kadali yun" I said.

"Puta ka talaga. Hahaha" Mikko said.

And pag nag-resign na siya, hayahay na ulit ako sa expenses ko. Di na ako bantay sarado at malaya na akong gawin ang gusto ko. Pwede na ulit akong umalis sa office ng wala sa oras o kaya'y magbar all night long. Sabi kasi ni dad, hindi ako pwedeng mag-skip kasi pag nalaman nung accountant ko yung gawain ko, baka daw ichismis niya kaya sinusunod ko nalang.

"Saan tayo ngayon? Bar?" Mikko asked.

"Nope. Ayaw ko." I said.

"Wow! New Elmo Magalona huh?" Kristof said.

"Gago! I just want to stay at home. Magpapahinga ako. Ang haba kasi ng diskusyon namin nung babaeng yun ee. Nakakapagod kayang sumigaw at magdabog." I said.

"Naku mukhang nakahanap ka na ng katapat mo bro." Mikko said.

"Hindi naman. Sadyang nakukulitan ako sa kanya kaya ako napapasigaw at napapadabog. Sobrang kulit niya. Madami pa siyang tanong na parang walang tiwala saakin. Ganun ba mga accountants? Cause basically I'm an Accountancy-course Graduate at hindi naman ako makulit. I even finish my works on time. Nagpapaka gago lang naman kasi ako because of..." Hindi ko na natuloy.

"Because of Lo." Kristof continued.

"Dude, it was three years ago. Three years mo nang pinapahirapan ang sarili mo." Mikko said.

"Wala dude ee. Masakit lang kasi. Hindi ba ako sapat sa kanya?" I felt my tears falling.

"Dude, why don't you just accept it. Lo's gone now. Asa states na siya and I heard ikakasal na." It's Mikko again.

"Tang-ina mo Mikko! Di na nga ino open sa kanya ee tapos sinabi mo pa." Kristof said.

"It's okay. I understand. I just... wanna go home." I said. Tumango yung dalawa. Sumakay na ako sa Kotse ko at nagdrive na pabalik sa condo.

Let me tell you the whole story.

Flashback

"Babe. Meet me at Starbucks later at lunch." It was Lauren.

"Okay babe. Ano bang meron at naisipan mong mag-starbucks ngayon?" I asked.

"I need to tell you something basta see you later." She said.

I wonder ano kayang sasabihin niya saakin and she seems serious. Ah basta I'll see my babe again later.

Pumasok na kami sa next class namin. It was Business Comm. Haay gagawa nanaman kami ng business letters. Hanggang kailan ba to matatapos?

After writing some business letters, sinubmit ko na saka na ako umalis. I'm excited to see her.

Nagdrive ako papuntang Starbucks. I'm so excited. Bihira ko lang kasi siya makita. Ayaw kasi niyang lumabas pag weekends tapos strict pa ang parents niya. I'm his first boyfriend kaya maingat din mga magulang niya.

I'm here. I texted her. After a few minutes nagreply siya.

On the way. Tipid niyang sagot. kanina pa ako nawiwirduhan dito.

Humanap ako ng table. Nung nakahanap ako, agad akong umupo. Nag-order na ako ng drinks and food saka na binuksan ang phone ko.

Pagkatapos ng ilang sigundo, nakita ko na siyang pumasok. Teka bakit may kasama siyang ibang lalaki? Baka kaibigan niya.

Ngumiti ako sa kanya ay ganun din naman siya.

Umupo silang dalawa sa harap ko.

"Nakapag-order na ako. Di na kasi kita mahintay babe." Sabi ko sabay ngiti at kamot-kamot pa ang ulo.

"Okay lang. Hindi din naman kami magtatagal. May importante lang akong sasabihin." She said.

"Wha....what?" I asked.

"Moses, I... I don't love you anymore." She said. What the? Is this even real?

"Ikaw talaga. Joker ka ever since. Tara na. Order ka na. My treat." I said saka tumayo. Agad niyang hinila yung kamay ko pabalik sa upuan.

"Moe. I'm not joking. I...am...serious." she said.

"What do you mean? Sino?" I asked.

"Siya." Tipid niyang sabi saka tinuro yung kasama niya.

"Si...Siya?" I asked. Di ko na napigilang lumuha. Tumango siya.

"Ba...ba...bakit siya? Hindi ba ako enough para sa'yo?" I said. Umiling siya.

"I...I'm sorry Moses. Matagal na kami ni Jake. Takot ko lang sabihin sa'yo pero ngayon, nakapag-gain na ako ng lakas ng loob. " she said. She started crying.

"Whaat? *Hik* All I thought I'm the only one. And...and now, pi...pinagpalit mo ako sa...sa gagong to?" I said. Saka ko tinuro yung sinasabi niyang Jake.

"I'm sooo sorry Moses. Alam ko napaka unfaithful ko. Sorry." Was all she said. Agad akong tumayo at umalis sa Starbucks.

End of Flashback

Di ko na ikwekwento yung mga nangyari after nun. Masyadong brutal. Pero ngayon naka move-on na ako. Maybe I and Lo aren't meant for each other. Maybe I am destined with other person. Yuck! So gay. Hahaha but yeah. Maybe.