Kalbimdeki Hüsran Gölge

Yanlızlığın Umudu

Kaldım odamda tek başıma
Kendimle ve yanlızlığımla
Ellerime baktıkça irkildim
Buruşmuş ellerimi yüzümde gezdirdim
Tanıdığım birine benziyordu
Ama seçemedim
Şişik yanaklar,çukurlaşmış gözler
Ve sinir bozucu bir pürüzlenme
Hızla indirdim ellerimi
Çökük bi ifadem vardı
Biliyorum farkındayım
Sallanan koltuktayım
İçim geçiyor,gitti gideceğim
Bir sevgi kapanan gözkapaklarımda
Bir sözcük anlamlı anlamsız dudaklarımda
Bir yaren arıyorum sonuna dek yanımda
Bir çıkış arıyorum yanlızlığın umudunda
Yoksa uyuyor muyum ?
Neler düşünüyorum
Aslında şöyle...bi kapı çalsa
Merak ediyorum
Ama biliyorum ki
Bir ses beni canlandıracak
Yine ben o eskimeyen ben kalacağım
Tanıyıp da seçemediğimse
Artık bana yarenlik eder...
Bekliyorum bir ses umuduyla
'Yada' dersem öleceğim
Umudumu kaybedemem!...
Sıcak bir sevgi beklediğim
Bana beni hatırlatan
Sonsuz özlemle sarılacağım
Bir gün yetecek aş kadar değerli
Ömür boyu sürecek aşık bir eş kadar hayırlı...
Sevgiyle hasretle bekleyeceğim
Beni almasını...
Sevgiyi yaymasını
Son kez bunu dileyeceğim
Kendimle barışık öleceğim Ruhumun huzursuzluğu şuydu işte...
Dile getirmeye korktuğum
Şimdi fısıldıyor bile bile
'Sana kim küstü?'
'Seni kim üzdü?'
Ben içsesime çıkışamadan...
Bastonum kayıp yere düştü
Ben başımı kapıdan tarafa çevirmiş
Bir ses duymak ister gibi hareketsizdim
Son bir nefes son bir sese eşlik etti ...
Yoksa ' Yanlızlığın Umudu ' muydu ? Bu bekleyiş ...
Bu ses neyin nesiydi ?...
Neye işaret 'Sıcak bir sevgiye ' mi ??...
Var olup da unuttuğumuz insanlığa mı?
İnsanlara mı?...