Kalbimdeki Hüsran Gölge

Anahtar

Kalbimin aynasıydı gözlerin;
Kırıldı bir kere
Bakamıyorum şimdi kimsenin yüzüne
Utanılcak bişeydi ya sevmek
Söyleseydin baştan
İçime atardım,canım acımazdı en azından

Kalbime beyaz bi perdeden verildi düşlerim
Ben düştükçe sen elini çekmişsin
Ne safmış gülüşün aldı benliğimi
Ben hep sana çocuk kaldım
Sen ne söylesen ben kanardım
Ve içten içe kan-ağlardım

Gözyaşlarım hep siyaha çalardı
Düşünce avuçlarıma yakardı
Ellerim kanardı,hislerim yanardı
Heryer karardı,gidişinle...

Gururum yüreğimin payını veriyor susarak
Aşkım her gün filizleniyor susayarak
Güneşte penceremden eksilmiyor
Her yeri kapayıp örtsem bile
Geçmiyor,yaramı yalanlar sarmıyor
Sen sızıyorsun her gece düşlerime
Sesin aralıyor geçmişi;
siler gibi oluyor
Ama ne unutuluyor ne siliniyor

Unutmaya çalıştığın birinin eskisi olunmaz
Her gün daha çok seveceğin biri ol
Sonuna kadar taşı yüreğini
Gönlüm iki göz odalı bakışlarına kilitli
Doğru sözler anahtardı
Uydur kilide bizi...
Olmadı! Bi daha Uyduralım...