Kalbimdeki Hüsran Gölge

Kurşun Yaram

Düşünüyorum bazen düşünmemeyi. Ama olmuyor, "Nedense ne zaman" aklıma gelse gülüşleri,yaralarına tuz basıyor.

Bi türlü yerli yerine yaşayamıyorum acılarımı.
Hep saklıyorum,susuyorum pusuyorum.
Sessiz gözyaşları bırakıyorum geceye. Bi iç çekiş,tüm hataları yüreğime vururcasına...
Kalbim nefessiz soluyor çalınmış hayatları...

Senin için gizlediklerim bi ömür etse yeter bana. Sadece bi ömür...

Üzüntün,kat kat ruhuna biniyor. Hayalet şehrin hayali düşmanlarıyla çarpışıyorum.
Sokaklar çıplak,yine cilalanmış yollarda sarsılıyorum.
Hepsi bi gerçek ediyor.İşte bu bin hayali yıkmaya yetiyor...

Kafamın içi çatırdıyor çaresizlik ateşiyle.
Gölgene rast gelip,bulanık sözcüklerle "En güçlü moral Umut'tur" diye gökyüzüne haykırmış olmalıyım.
Bu bilinmezlik yoruyor insanı hep kötüye.
Yoruyor...

Tek Silahım var duâm
Boşa sıktığım zamanlardan kalma bu kurşun yaram.
"Ne"den ölen ben değil bir başkası o "Zaman"
Ondan geriye sessizleştim!