Üşümedim,hiç üşümedim
Şiirlerle örterdim üstümü
Sokaklara yasak döşek yazardım
Bi kurşun gibi ağır şiirler sürerdim namluya
Ürperirdi gölgeler,donardı dudaklarında
Ben hep Sen kaybından vurulurdum
Ölmezdim,hüzünler ceplerimden düşsede
Senden bi adım öteye gidemezdim
Kafam karışıktı,aynı hislerle gelemezdim
Düpedüz anlatılmazdın
Biraz eğri biraz doğru yaşardım
İçimi ısıtırdı hayalin,ağlamazdım
Yağmurlara dökerdim gözyaşlarımı
Geceye karışırdı acılarım
Yıldızlar yüzünle parlardı yutkunamazdım
Yokluğuna susardım
İğne iplikle yüreğine örülüydü ömrüm
Ömrümden ömrüne kaçardım
Sığmazdı sensizliğim bu kente
Çok uzak yanlızlıklar getirirdin
Yersiz yurtsuz kimsesizce atardı nabzım
Damarlarımda Sencillik fazlaydı
Ucu körelmiş kavuşmaların olurdu kendinle
Bu asi rüzgarlar sevdasızlık beklentisinde
Taşkın gelen çığlıklarsa ölüm sireni
Karabasan gibi tüten hız treni
Sonu olmayan bir duraktayım ey sevgili!...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kalbimdeki Hüsran Gölge
PoetryAşk sana sormadım Gölgesi senin olabilir Ama, bu benim hüsranım... Gözden uzaktın bana Değmezdi tenim tenine Seni öyle yaşardım ki; Dilim dönmezdi, Kalemin karşısında... Kalbime sığmazdı yerin Açtığın yaralar serin Bu izler benim kesin Ah! akıllanma...
