Denize attığım bir taşın suda sekerek ilerleyişini
Bir kelebeğin ışığın içinde dans edişini
Kanadı kırık bir kuşun yere düşüşünü
İzledim izledim izledim ...
Bu umut ağacının son yaprağı döküldü
Karıncalar bile yuvasından çıkmaz oldu
Rüyalarımda hep o görüldü
Ama tüm çiçekler soldu
Katran katran yanlızlık sıvısı bu içtiğim
Perdeler çekili karamsar ruhum
Yine de inatla beklediğim
Zalim sevdiğim...
İşte benim bu gördüğün
Bu belkide birlikte aldığımız son dem..
Senin gözlerin,ellerin,sesin olmadan;
Nefesim son bulmayacak demiştim, ayıkttım
Ben,ben hoyrat ettim kalbini
Senin vicdanın yumuşacık yorgan gibi
Sanki bana insanlık dersi verir...
Zalim koydum adını
Yaptıklarımı unutmak ister gibi
Ama anılar film şeridi gibi geçer...
Son bir kelâm Affet affet !
Bu hezeyan edişler...
Sen umudum,çarem,ölümüm...
Sen affet Ki huzura ereyim...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kalbimdeki Hüsran Gölge
PoetryAşk sana sormadım Gölgesi senin olabilir Ama, bu benim hüsranım... Gözden uzaktın bana Değmezdi tenim tenine Seni öyle yaşardım ki; Dilim dönmezdi, Kalemin karşısında... Kalbime sığmazdı yerin Açtığın yaralar serin Bu izler benim kesin Ah! akıllanma...
