Suspus olmuş şarkıcılar gibiyim
Birilerine bakar kör muyum neyim
Hep bir ağızdan terk edildim!
Bilmem hangi şarkıda duyulur dizelerim...
Sen çal kemancı! Bitireyim
Sevdiğimi uzun havayla uğurladım
Ee yolu uzun olana gözyaşı dökülür
Bu şiirin tuzlu meltemini kokun saydım
Alışmasına alışırım!
Sen okursun,dinlersin neredeysen
Bilmem tanışır mısın hüsranla
Hani hüzünle komşu olan vardı ya...
Anlaşılırdı sesim sesine kaçmasaydı...
Ama pürüzlü bile bakamıyorum sana
Kusurlu olan ölür derdiyle
Durma orkestra!
Son bestem gözlerinde yazılı
O bakmadan yaralar...
Yarası olan lâldır,kırıldığı daldır
Bir kuşun kanatları açılır semaya
Uçarken yârin eli çekilir
Kör kalabalık da yalnız kalınır...
Buraya gönlüme mikrofon düştü;
Gönlüne kalem olayım ses ver!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kalbimdeki Hüsran Gölge
PoetryAşk sana sormadım Gölgesi senin olabilir Ama, bu benim hüsranım... Gözden uzaktın bana Değmezdi tenim tenine Seni öyle yaşardım ki; Dilim dönmezdi, Kalemin karşısında... Kalbime sığmazdı yerin Açtığın yaralar serin Bu izler benim kesin Ah! akıllanma...
