Kalbimdeki Hüsran Gölge

Batmayan Güneşim

Kaf dağında acılar gördüm
İçime buzul sancılar saplandı
Bi yüreğin en yüksek noktası "Aşk" tır.
Avuçlarımıza düşer gözyaşı gibi
Vasıl olmak asıl meseleydi...

Sevgili,sana fakir kafiyeler bırakıyorum;
Tepesi zengin kale-mimden çıkma
Lüzumsuz sözler belki bunlar
Yada bi Şiir bile etmiyor

Kağıdım delik,yüreğim yanık
Bakakaldım susuşuna alık alık
Sustu bu küçücük dünyam!
Ama sensin hâla batmayan güneşim...

Martı çığlıkları kusuyorum iskelede
Kağıttan gemilerde yüzdürüyorum hayallerimizi
Külden şehirde sürdürüyorum umutlarımı
Kilden yapılma bi çömlekten içiyorum en sevdiğin çorbayı

Sevdiğin,sevebileceğin yerleri adımlıyorum
Kulaktan dolma hikayeleri şiirliyorum
Hayatın bu sensiz evresinde
Biraz Kaçık fazlaca kayıp bi şair diye anılıyorum

Hoşuna gidecek türküler besteledim
Ama çalamıyorum...
Yitip gittiğin yerden hayatımı çalamıyorum.
Başkaları söylüyor, anlatıyor dinliyorum
Dinledikçe unutamıyorum...

Sağırlaşmış anılarımız sağanak yağıyor yine bu gece
Buğulanmış camlara bizi çiziyorum
O da eriyip gidiyor ben gibi
Düşmeden mezara girdim yaşıyorum

Yazdikca ömrünü uzatabilecekmişim gibi
Saçmaladıkca boşa saçmalıyorum

İzmarit dolusu bi tabla
İskambil korosu fasılda
Teselli ediyor imparatorda
"Bu Da Geçer" diye şarkısıyla

Masamda bi 70 ' lık vardı
İçemeden yere düşüp parçalandı
Arada oluyor böyle sakarlıklar
Aşkına sadık,kalpten sakatlanmış gibi yaşıyorum...
Düşürme sakın beni
Bizi düşün!
Elbet yanına geleceğim bi gün
Batmayan güneşim

Sensizlik sadece içinde sen varsın diye güzel
Sensizliğinden,sessizliğinden ayrılmaya korkuyorum
Sadece o kadarcık korkuyorum
Oysa ki seninle ölebilmeyi dilemiştim hep