Her çağrışına kalbimi vermiştim
Ben seni senden çok Sevmiştim
Sana acemice eşlik ederdim
Adımlarım sesine karışırdı
Aklım saçlarına dolanırdı
Ben seni kendim bilirdim...
Gururun değiştirdigi zaman geçidinde
Egolarına yenildin!
Kibirli yapraklar döküverdim avuçlarıma
Aramızda ki bağı tükürdüm kaldırıma
Çakıl taşları büyüdü gönül dağımda
Söndürdün patlayan volkanı dudaklarında...
Git dedim ateşin yalazına
Savruldu bi sağ bi sola
Esti seven nefretten yana
Herşeyi sildik öfke tohumuyla
Durulursam sebebim olmazsın
Sonuçların canı çıksa koşmazsın!
Şiirlerin ömrünü uzattın be kadın!
Ömrüme oyunlar kurmuşsun sallanıyorum
Bir kez devrildiysem,
Bir daha sarsılmıyorum!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kalbimdeki Hüsran Gölge
PoetryAşk sana sormadım Gölgesi senin olabilir Ama, bu benim hüsranım... Gözden uzaktın bana Değmezdi tenim tenine Seni öyle yaşardım ki; Dilim dönmezdi, Kalemin karşısında... Kalbime sığmazdı yerin Açtığın yaralar serin Bu izler benim kesin Ah! akıllanma...
