internet friends ✉️ hemmings /przerwane

27. Ja Cię znam

r a v e n

- Connor! - pisnęłam, rzucając się przyjacielowi na szyję. Chłopak przybrał wyraz nadzwyczaj szczęśliwego moim widokiem, a ja naprawdę nie miałam pojęcia, dlaczego do kurwy się na to wszystko zgodziłam.
Chłopak pocałował mnie w policzek, odgarniając moje włosy z twarzy. Spojrzenia uczniów znajdujących się przed budynkiem szkoły skierowane były na naszą czułą scenkę. Chłopak złączył nasze czoła ze sobą, a ja widząc jego przepraszające spojrzenie jedynie wywróciłam oczami. Wiedziałam na co się piszę, ale dla najlepszego przyjaciela wszystko, prawda?

- O mój Boże! - dziewczęcy pisk obił się o moje uszy, więc oderwałam się od Connora, zwracając głowę w stronę twórcy tego hałasu. Niska, rudowłosa dziewczyna stała przed nami, a na jej twarzy gościł sympatyczny uśmiech. Kojarzyłam ją, chodziła do drugiej klasy, uczęszczała na zajęcia aktorskie. - Connor, nie wiedziałam, że jesteś z Raven, ale oh to wyjaśniałoby dlaczego nie chciałeś się ze mną umówić! - wydawała się sympatyczną dziewczyną, a w jej głośnie nie było słychać żalu o to do chłopaka. Zrobiła na mnie pozytywne pierwsze wrażenie. - My się jeszcze nie znamy. To znaczy, ja Cię znam, ale ty mnie raczej nie - wysunęła dłoń w moją stronę, a ja zamiast chwycić ją, przyciągnęłam dziewczynę do uścisku. Wydawała się szczęśliwa z tego powodu, a gdy odeszłam od niej, Con owinął ramię wokół mojej talii. - Jestem Victoria, ale możesz mówić mi Vic, albo Vee, jak chcesz.

- Nie wiedziałam, że jesteście razem. Szczerze to spodziewałam się, że kogoś masz, po tym jak mi odmówiłeś, ale nigdy nie pomyślałabym, że tą szczęściarą jest Raven!

Nie mogąc się oprzeć, szybko odpowiedziałam dziewczynie to, co przyszło mi pierwsze na myśl. Nie sądziłam, aby ona zrozumiała tę aluzję, jednak zdawałam sobie sprawę, że chłopak ją pojmie.

- Tak, ja też nie sądziłam, że kiedykolwiek do tego dojdzie.