Cannibal/H.S

Run Away.

Kapıyı otuzlu yaşlarında bir adam açtı.Adamın sırtında kahverengi bir ceket,başında da bir kovboy şapkası vardı ve karşısında bizi görünce şaşırmıştı.''Merhaba ?''dedi soru sorar gibi.Ben titrerken Harry konuştu ''Merhaba.''dedi hafifçe gülümseyerek ''Adım Harry ve bu da kız arkadaşım Claire.''dedi adamın gözleri birbirine kenetli ellerimize kaydı.Sonra bana baktığında gülümsemeye çalıştım.''Ben Av Hayvanları Bekçisi Jay Philliber.Burada ne arıyorsunuz,gençler ?''diye sordu.Ses tonunda merak vardı.''Fırtınanın dinmesini beklemek için sığınacak bir yer arıyorduk.Eğer sizin için uygunsa fırtına dinesiye kadar burada kalabilir miyiz ?''diye sordu Harry.Sesinde öyle bir şey vardı ki,herkesi ikna edebilirdi.

''Tabi elbette.''dedi adının Jay olduğunu öğrendiğim adam.Bir adım geri çekilerek bize yol verdi.''Ah,benim şimdi çıkmam gerek.Fazla uzakta olmayan bir kulübe var oradaki üstüme rapor vermek zorundayım ve ormanda kısa bir kontrol yapmak zorundayım.Lütfen keyfinize bakın.''dedi ve kapıyı çekip çıktı.Başbaşa kaldığımızda hemen elimi elleri arasından çektim.Derin bir nefes aldım.Sıcaklığı tüm hücrelerimde hissediyordum.

İçerisi havasızdı.Mutfak oturma kısmından bir bar ile ayrılıyordu.Kadife bordo bir kanephe,sehpa görevi gören bir sandık vardı.Şöminenin hemen yanına sallanan koltuk yerleştirilmişti.Oturma odasının arka tarafındaki kapı eğik tavanlı küçük bir yatak odasına açılıyordu.Harry kanepheye oturdu ve botlarını çıkardı.Saat 05.08'di.Çok uykum yoktu çünkü ben uyanalı bir kaç saat olmuştu.Ama yorulmuştum.Normal yolda bu kadar yürüsem yorulmazdım belki ama kar her şeyi berbat ediyordu.Sırtımdaki çantayı çıkardım ve kapının yanına koydum.Harry'nin yanına oturdum.

Burdan gitmek istiyordum,bu doğru değildi.Harry ile aynı yerde demir parmaklıklar olmadan durmam doğru değildi.Adil de değildi.O hapiste olmalıydı.''Önce biraz uyuyalım daha sonra bir şeyler yeriz ?''diye öneride bulundum.O ise başını sallayarak beni onayladı.''Kanepeye sen geç.''dedi kanephenin başında duran iki bahtaniyeden birini alarak sallanan koltuğun üstüne attı.Kalın montunu çıkardı,şimdi sadece üstünü saran yün,gri kazağıyla kalmıştı.Uzun boylu ve kaslıydı.Dar kazağı biçimli kollarını ve dümdüz bir karınla tamamlanan geniş göğüslerini gözler önüne seriyordu.Yanlış anlamaması için onu izlemeyi kestim ama o beni umursuyor gibi görünmüyordu.''Hayır,sallanan koltukta ben yatarım.''dedim geç te olsa.''Gündüz gayet iyi uyudum.''dedim göl evinde gece uyanmıştım ve uyandıktan kısa bir süre sonra tekrar bayılmıştım.Uykum yoktu ama aklımda bir plan vardı.Kaçacaktım.

Bir kanun kaçağının yanında daha fazla duramazdım.Bir katilin yanında olamazdım.Bu dağdan onsuz da kurtulabilirdim.Yalnız değildim bir tane daha Korucu Kulübesi bulur ve oradakilerden yardım isterdim.Önce Harry'i atlatmalıydım.''Hiç rahat görünmüyor.Gerçekten kanepheye sen geçebilirsin.''dediğinde ''Konforum neden senin için bu kadar önemli.''diye çıkıştım.''Beni isteğim dışında evine götürdün,yetmezmiş gibi polislerden kaçarken bu işine beni de ortak ettin!''dedim sesimi yükselterek.Yüzü yeniden umursamaz ifadesine bürünmeden önce,bir duygu kıvılcımı görür gibi oldum.''Seni evime getirmeseydim orada kan kaybından ölebilirdin ve polislerden kaçarken seni yanıma almasaydım kaza kurşunuyla ölebilirdin.Şimdi ise benim sayemde donmaktan kurtuluyorsun.Seni dışarıda tipi olduğu için burada tutuyorum.Tek başına buradan asla sağ kurtulamazsın.İnanmasan da burada,benim yanımda güvendesin.''

''Buna inanmıyorum.Sana itaat etmem için beni inandırmaya çalıştığın bir yalan bu.İnsanlar üzerinde bu tarz psikolojik şeyler uyguladığını biliyorum.Elimi keseceğin zaman bayılmam da bu yüzden di.Fazla psikolojik yüklemeden bayılmıştım.Yani demem o ki,bu psikolojik zırvalıkları yutmam.Ne yapmaya çalıştığını anlıyorum bende psikoloji okudum.''dedim.Kızgındım ama Harry ile zaman geçirirken onun bir katil olduğunu unutuveriyordum bazen.''Lütfen kanepheye sen geç.''dedi son bir kez daha.Sesi sinir bozacak derecede sakindi.''Asla.''öfkeyle soludum.Ona delici gözlerle bakarak bahtaniyesini yere attım ve sallanan koltuğa yerleştim.Koltuğun kavisli çubukları sırtıma batıyordu ve ahşap oturma kısmında minder yoktu.Bu koltukta yirmi dakika aralıksız uyumanın imkanı yoktu.Harry ise yorgun olduğundan kanephede derin bir uykuya dalacaktı.Bu kaçmak için iyi bir fırsattı.