Substitute Groom [COMPLETED]

Part 30 : Her Decision

Dumiretso ako sa bahay nina mommy. Alam kong wala sila doon ngayon. Gusto kong mapag-isa. Ayoko munang kausapin kahit sino sa kanila. I need to take in everything first.

I texted Jarred-- err, Raven na hindi muna ako uuwi ngayon. I told him I'll stay at mom's place for few days dahil gusto akong makabonding ni mommy. Yes I lied. But I need to do this. I can't stand being with them. Especially now I know they've been lying to me.

Nagtaxi lang ako papunta sa bahay. Medyo malayo-layo din ang byahe papunta dun. Ayokong magtaxi pero kailangan. Wala naman akong dalang sasakyan dahil sa pinagbawalan ako ng asawa ko. Haaay!

Asawa.. Napangiti ako ng mapakla. Naalala ko ang sinabi ni mama kanina.

"..Alexa is married to Jarred ."

Kasal ako sa papel kay Jarred pero iba ang lalaking nakasama ko sa isang bubong at ang ama ng anak ko. May mahal akong tao pero ibang tao ang iniharap ko sa altar.

May nagawa ba akong mali sa buhay ko kaya ako pinarusahan ng ganito? Ang tindi naman na parusa ito. Hindi ko alam kung kakayanin ko dahil sobrang sakit. Sobrang sakit ng ginawa nila sakin.

I want to ask them why? I want to know the truth pero natatakot ako. Baka kapag nalaman ko ang totoo mas lalo lang akong masaktan. Yes I look like I'm tough but I can't stand being lied to. I hate liars and I will curse them to death. Pero magagawa ko ba yun kay Jarred? Magagawa ko ba siyang kamuhian buong buhay ko?

I want to talk to that Raven. I want to slap him hard on the face and tell him how mad at him for lying to me. For pretending to be my husband. For taking my virginity. For all the memories na dapat si Jarred ang kasama ko. All those sweet words na dapat si Jarred ang sinasabihan ko. I want him to experience the pain I'm going through right now.

He is selfish. They are selfish.

Ganito ba talaga kapag nagmahal? Kelangan masaktan? Hindi ba pwedeng masaya nalang palagi?

Akala ko nung ikinasal na kami ni Jarred magiging masaya na kami. Wala ng hahadlang sa aming dalawa. Akala ko may forever na kami.

Pero bakit ganito? Kung kelan akala ko perpekto na ang love story naming dalawa, saka naman nangyari ito. Alam kong walang perpektong relasyon but being with the person you love is the most perfect moment in your life. Being married to the one and only person you love is the most amazing thing that happens in your love story.

I know I need to be strong for my baby. Ilang months nalang at masisilayan na niya ang kagandahan ng mundo. I don't want to stressed myself but I can't help it. Masyadong masakit. All this time, pagpapanggap lang pala ang lahat?

Pero ito ba ang gusto kong buhay na maranasan niya. Puno ng kasinungalingan? Ayokong pati ang anak ko madamay sa lahat ng ito. I want to protect him from everyone who will hurt him. I want to take him away somewhere far from here. Pero ayoko din na lumaki siyang walang nakikilalang ama. I' not selfish enough to do that.

I'm too confused right now. I badly need rest.

As soon as I went out of the cab, I hurriedly went to my bedroom. It's seven in the evening, its dark and its raining. Mukhang nakikisabay sakin ang langit. Kanina pa ako umiiyak. Hindi ko alam na may naka imbak pala aong isang drum ng tubig sa katawan ko. Hindi ako nauubusan ng luha eh.

I turned on the lights and smiled a little to see my room. Walang pinagbago. I change my clothes before lying to my bed. Naka daster lang ako. I'm more comfortable wearing this king of clothing since my tummy is huge. I turn off the main light and opened the lamp in my bedside table.

Ipinikit ko ang mga mata ko. Siguro dahil sa sobrang pagod, nakatulog agad ako ng may luha sa aking mga mata.

"MONGZ, umuwi ka na sa inyo. Mag sisix na ng gabi oh. Baka hinahanap ka na ng asawa mo." Nandito ako ngayon sa bahay ng bestfriend ko. Hindi pa ako umuuwi sa amin simula kagabi. I don't feel like talking to them nor seeing them.