Chapter 6 : First Hug

4.5K 75 0
                                    

Finally tapos na din ang exam, start na din ng sembreak kaya magiging busy na ko sa pag aalaga sa patient ko alam niyo naman masahol pa siya sa ewan kasi naman puro init na lang ng ulo ang pinapairal kaya wala akong choice kong hindi ang habaan ang pasensya ko dahil kong hindi baka sa kalsada na naman ako matulog nito. Ayuko na din mangyare yon kaya nga ginagawa ko ang lahat para lang magawa ko yong katakot takot na pag aalaga kay White. Kasi naman ang hirap nyang intindihin eh. Asar diba ??

Papunta ako ngayon sa kwarto ni White galing ako ng kitchen para kunin yong pagkain baka isipin non napabayaan na siya at sigaw sigawan na lang niya ako. Habang naglalakad ako papunta sa kwarto niya, iniisip ko pa lang na pumasok sa loob nanginginig na ang buong katawan ko dahil baka kainin na niya ako ng buo. Hays.

Huminto ako sa tapat ng kwarto niya at nag dadalawang isip kong bubuksan ko ba yong pinto o hindi kasi naman nasa impyerno na naman ako pag pumasok sa loob and I'm sure masisira na naman ang araw ko dahil sa kanya.

Huminga ako ng malalim saka ko binuksan ang pinto. Rinig na rinig ko yong kaba ko, tumingin ako sa kanya nakahiga siya at hindi ko alam kong paano ako kikilos. Agad syang tumingin sa kin.

"Hey what are you doing here! " sigaw niya sa kin

"Dinalhan kita ng pagkain , oras na din para uminom ka ng gamot " sabi ko

"I dont need your help , please get out! " sigaw niya

Ang hilig nyang sumigaw , kaya naman kinukontrol ko lang ang sarili ko. Nilapag ko yong pagkain sa mesa malapit sa may bed niya. Naaalala ko na naman the last time na tinapon niya yong pagkain sa harap ko para talaga syang bata. Alam ko nakatingin siya sa kin at pinag mamasdan kong ano ang ginagawa ko.

"Pwede ba umalis ka na lang ayukong nakakakita ng unggoy sa kwarto ko " White

Tumingin ako sa kanya , yong tingin niya sa kin anytime pwede niya kong kainin.

"Pwede ba iwas iwasan mo yang pag sisigaw , palagi ka na lang galit sa mundo " sabi ko

"And who the are you para pag sabihan ako ng ganyan just shut up! Did you understand ! " Brett

Tiningnan ko siya ng matagal at nakita ko na para syang naka drugs na ewan hanggang sa nakita ko yong bottle sa mesa at inamoy ko.

"Are you drunks?? " sabi ko

"I don't know what you say , kaya pwede umalis ka na lang pwede "White

"Come on White , wag ka ng mag sungaling , paano na ka pasok ang alak sa kwarto mo ?? " sabi ko na parang ako ang nanay niya.

"Ano bang pakialam mo ?? I can do everything that I want.  Kaya pwede ba wag mo kong pakialamanan " sigaw niya

Pinagmamasdan ko lang siya at para syang bata na hindi binibigyan ng attention, yong bang pakiramdam niya siya na lang ang nag iisang tao sa mundo.

"Would you think , papayagan kita na ganyan ka ?? Paano ka gagaling kong unti unti mo nanang sinisira ang buhay mo , White tulungan mo naman yang sarili mo " sabi ko

"Then back off , I don't need someone like you , there no reason for me to live , I'm lost " White

Hindi ko alam pero ramdam na ramdam ko yong bigat ng boses niya. Yong bang ang daming ang sama sama ng nararamdaman niya at ramdam ko yon at nagulat na lang ako ng makita ko syang umiiyak.

"White ?? Bakit ka umiiyak ?? " sabi ko

Iniwas niya yong tingin sa kin at alam ko na bumuhos ang mga luha niya, hindi ko alam kong paano siya ico-comfort nakatingin lang ako sa kanya habang pinag mamasdak ko siya sa ganong sitwasyon.

You're not My TYPE ( Complete )Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon