Realism is in fashion.

Part 1

Ήταν πλέον μεσημέρι όταν αποφάσισα να σηκωθώ, τίποτα το ασηνήθιστο για μένα. Ούτως ή άλλως, αύριο ξεκινάει το σχολείο- και μάλιστα Λύκειο, παρακαλώ- οπότε τι ψυχή έχουν οι λίγες ώρες παραπάνω ύπνου;

Αφού σηκώθηκα, κατέβηκα να φάω πρωινό. Μόλις μπήκα στην κουζίνα βρήκα την μαμά (Britany) και τον μπαμπά (Harold) να πίνουν καφέ λίγο πριν πάνε στην δουλειά, όπως κάθε πρωί.
Προφανώς, ο αδερφός μου (Luke), κοίμαται τον ύπνο του δικαίου ακόμα. Καμία εντύπωση..

"Καλημέραα!" Λέω μπαίνοντας στην κουζίνα. "Καλημέρα Laura, πως κοιμήθηκες;" Λεει η μαμα κι ο
Μπαμπάς με αρπάζει και με γαργαλάει ενώ σκάω κυριολεκτικά στα γέλια. "ΣΤΑΜΑΤΑ!" Προσπαθώ να φωνάξω, αλλά ακούγεται περισσότερο σαν στριγκλιά ανάμεσα από το υπερβολικά δυνατό γέλιο μου. "Μπαμπααα, ξεκόλλα, δεν είμαι πια μωρό! Αύριο θα πάω πρώτη Λυκείου, να σου θυμήσω;" "Χαα, μη χαίρεσαι, θα σαι πάντα η πριγκίπισσα μου, μικρή" "χα-χα, ναι μπαμπά νναι ξεερω" λέω γυρίζοντας τα μάτια μου.
Μετά απο τεράστιες προσπάθειες, κατάφερα να του ξεφύγω και αφού μίλησα και με τους δυο τους για λίγο ακόμα, έφυγαν. Αφού χλαπάκιασα το πρωινό μου κι έφαγα τον άμπακο ως συνήθως- λατρεεεευω το φαγητό!- αποφάσισα να ξυπνήσω τον Luke με τον υπέροχο τρόπο μου...

"ΑΑΑΑΑ! Πας καλα μωρε;! Θες να με ξεκάνεις πρωινιάτικα;" "Δεν θα λεγα όχι" "Εξυπνη και καλα;" "Αχαα" με κοιτάει με το απαξιωτικό του βλέμμα και σηκώνεται.
"Τι, δεν θα κάνεις άλλη προσπάθεια για να κοιμηθείς;" Σε ξέρω πολύ καλά για να το κάνω αυτό, βασικά" "χμμμ, όντως" του χαμογελάω αθώα και πάω να ντυθώ.

Πραγματικά, βαριέμαι άπειρα πολύ για να κάτσω σπίτι, οπότε παίρνω τηλ τo crew (Madison, Gabriel, Jana). Αφου συννενοηθήκαμε να βρεθουμε στο εμπορικό, ενημέρωσα τον Luke οτι φεύγω, πήρα τον σάκο polo μου και βγήκα έξω.

Μόλις έφτασα στο mall, βρήκα τα κορίτσια να με περιμένουν, όπως πάντα, αφού δεν φημίζομαι και πολύ για την συνέπειά μου στα ραντεβού..
G- οοοπα, για δείτε ποιά μας θυμήθηκε! Βλέπω, βρήκες τον δρόμο κατά εδώ, καμάρι μου;
J- νωρίς νωρίς βρε
Μ- καλώς τη να κι ας άργησεε..
L- πωω, όρεξη που έχετε πρωινιάτικα, πάμε να πάρουμε κάτι της προκοπής για αύριο δεν έχω τίποτα να βαλω γαμωτοο
J- Ισχύει.. Πάμε για ψώνια!
...
Μετά απο 3,5 ώρες ξεπάτωμα στα μαγαζιά και ιδιαίτερα στα δοκιμαστήρια, βρήκαμε αρκετά ικανοποιητικά πραγματα και κατευθηνθήκαμε προς τα Mc-Donald's μετά απο ομμοφωνία στο θέμα της πείνας. Αφου παραγγείλαμε, περιμέναμε να έρθει το φαγητό και κουτσομπολεύαμε χαζογελόντας, κλασικά. Κάποια στιγμή, παρατήρησα την Gabriel να κοιτάει επίμονα σε μια παρέα αγοριών που την συγκεκριμένη στιγμή καθόντουσαν τέρμα γωνία στο μαγαζί.