Realism is in fashion.

A/N

Soooo, αυτό είναι το τέλος του βιβλίου μου.
Ευχαριστώ όλους όσους το διάβασαν, κι ακόμα περισσότερο όλους αυτούς που συνέχισαν να το διαβάζουν, ακόμα και όταν αργούσα αρκετά να ανεβάζω καινούργια κεφάλαια..

Δεν θεωρώ οτι είναι το καλύτερο βιβλίο/ιστορία που θα μπορούσα να γράψω, αλλά πιστεύω οτι πέρασα το νόημα που ήθελα να περάσω.

Σε αυτή την ιστορία ο κάθε ήρωας ξεχωριστά αντιπροσώπευε κάτι, για μένα. Όχι κάποιο συγκεκριμένο άτομο, αλλά μια συγκεκριμένη κατάσταση στη ζωή ή ένα αντίστοιχο μάθημα. Παραδείγματι χάρη, ο Τόμας, αντιπροσώπευε τις αναποδιές που μπορούν να προκύψουν εντελώς ξαφνικά και να φέρουν τα πάνω κάτω στη ζωή μας. Το πόσο γρήγορα, σε ένα δευτερόλεπτο μπορούν να αλλάξουν τα τόσα πράγματα που ως τώρα θεωρούσαμε δεδομένα..
Με παρόμοιο τρόπο, συμβολίζουν άπειρα πράγματα και όλοι οι υπόλοιποι χαρακτήρες, αλλά δεν α σας εξηγήσω τι είναι αυτό που συμβολίζουν.
Γιατί στον καθένα τόσο αυτή η ιστορία, όσο και οι χαρακτήρες οι οποίοι την απαρτίζουν, περνάνε ένα διαφορετικό μήνυμα.

Μέσω αυτής της ιστορίας ήθελα να προβάλλω κάποια μηνύματα.
Ήθελα να δείξω οτι η ζωή έχει άπειρους τρόπους να σε ρίξει κάτω, να σε κάνει να λυγίσεις, να σε ποδοπατήσει.
Κι εμείς έχουμε άλλους τόσους για να καταφέρουμε να σηκωθούμε-να σταθούμε στα πόδια μας και να ξεπεράσουμε τα εμπόδια που συνέχεια υπάρχουν και θα υπάρχουν μέχρι να κλείσουμε τα μάτια μας για πάντα. Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να καταφέρεις να ξεπεράσεις μια δυσκολία, όμως είναι δική σου επιλογή ποιά απο αυτές θα χρησιμοποιήσεις, τελικά.
Είναι σημαντικό να στεκόμαστε στα δικά μας πόδια, και να αντιμετωπίζουμε μόνοι μας ορισμένες δυσκολίες, όπως έκανε η Λάουρα όταν αποφάσισε να φύγει προκειμένου να κάνει μια νέα αρχή, αλλά κάποιες φορές πρέπει να προσπαθούμε να δούμε τα πράγματα πιο ψύχραιμα και να μην διώχνουμε τους ανθρώπους που ξέρουμε οτι νοιάζονται για μας. Πρέπει να τους αφήνουμε να είναι δίπλα μας. Χωρίς τον Ντύλαν, η Λάουρα δεν θα είχε καταφέρει να ξεφύγει απο τον λαβύρινθο της απαισιοδοξίας που την κατέκλυζε, δεν θα κατάφερνε να ευχαριστηθεί την ζωή της ακόμα και την περίοδο που τόσα άσχημα πράγματα της συνέβαιναν. Δεν θα κατάφερνε να ζήσει.
Άλλο ένα μάθημα, λοιπόν, είναι οτι ακόμα και τις πιο σκοτεινές στιγμές μας, υπάρχουν ακόμα πράγματα που μπορούν να μας κάνουν ευτυχισμένους γύρω μας, και υπάρχουν ακόμα πράγματα που κάνουν την ζωή στα αλήθεια να αξίζει.
Πρέπει απλώς να ξυπνήσουμε για να τα δούμε.

Και κάτι άλλο..
Δεν πιστεύω στην μοίρα και στο γεγονός οτι 'αν είναι γραφτό κάτι να γίνει θα γίνει.' Δεν πιστεύω οτι είναι γραφτό να έχουμε κάτι για το οποίο δεν παλέψαμε.
Πιστεύω, όμως, οτι κάποιες φορές υπάρχουν κάποια πράγματα που όσο και να παλέψεις, η συγκεκριμένη χρονική στιγμή απλά δεν είναι η κατάλληλη για να συμβούν.
Αλλά, όλη αυτή η προσπάθεια που εχεις κάνει, δεν έχει πάει χαμένη. Παραμένει στο συρτάρι της ζωής και θα ανοίξει όταν οι συνθήκες θα είναι ευνοϊκές.
Όταν εσύ θα έχεις ανάγκη να συμβεί αυτό το κάτι.

Αυτά τα πράγματα, λοιπόν, είναι απλώς καρμικό να γίνουν.
Και θα γίνουν.
Όταν σου έχουν διδάξει αυτά που πρέπει να διδαχτείς, όταν θα σε έχουν αλλάξει αρκετά για να γίνεις ο άνθρωπος που 'πρέπει' να γίνεις.

Κάποια πράγματα απλά πρέπει να συμβούν, και δεν ξέρεις πώς ή γιατί, όμως απλά το ξέρεις.
Αυτό που δεν ξέρεις, είναι το πότε.
Μα πώς θα μπορούσες να το ξέρεις; Αφού ποτέ κανείς δεν ξέρει οτι πλησιάζει το δικό του Happy Ending..