Realism is in fashion.

Part 9

Dylan's POV

Δεν το πιστεύω οτι στα αλήθεια μου μίλησε έτσι. Δεν της έχω φερθεί με κάποιον άσχημο τρόπο, γιατί να το πει αυτό; Έτσι πιστεύει οτι είμαι; Αυτός φαίνεται οτι είμαι;

Τόσα πολλά ερωτήματα μέσα στο κεφάλι μου, τόσες πολλές σκέψεις και νομίζω οτι θα εκραγώ. Τι σκατά μου συμβαίνει; Γιατί τον χτύπησα; Γιατί την ακολούθησα έξω εξ'αρχής βασικά; Γιατί ασχολούμαι τόσο; Αφού βλέπω οτι με απεχθάνεται γαμώτο, τι ζόρυ τραβάω;

Αλλά αυτά που μου είπε..αυτά της τα λόγια με σημάδεψαν. Δεν μπορούν να σταματήσουν να στριφογυρίζουν μέσα στο ήδη κατεστραμένο μου μυαλό. Ξέρω οτι εν μέρει έχει δίκιο, αλλά μόνο όσων αναφορά το παρελθόν μου. Ναι, το παραδέχομαι, παλιά ήμουν πραγματικά πολύ κόπανος και δεν είμαι καθόλου περήνος για αυτό, αλλά τώρα έχω που προσπαθώ να αλλάξω εδώ και έναν χρόνο περίπου. Δεν μπορώ να πάρω πίσω το πόσο άσχημα φέρθηκα σε όλα εκείνα τα κορίτσια, αλλά δεν έχω σκοπό να κάνω κάτι παρόμοιο ποτέ ξανά. Έχω περάσει πάρα πολλά απο τότε που η μαμά μου μας παράτησε. Ο πατέρας μου ήταν πολύ θυμωμένος μαζί της και εξαιτίας αυτού, δεν είχα και την καλύτερη γνώμη για τις γυναίκες. Με αγαπούσε πολύ ο πατέρας μου, όμως και αυτό με βοήθησε στο να μην τα χάσω εντελώς. Έλλειπε, όμως, η γυναικεία φιγούρα απο τη ζωή μου κι έτσι υποτιμούσα τις γυναίκες, ήμουν αντιδραστικός και δεν τις σεβόμουν καθόλου. Τις εκμεταλευόμουν και τους φερόμουνα φριχτά.. Ώσπου ο πατέρας μου πέθανε. Εκείνη την περίοδο-πέρυσι- ήμουν συναισθηματικά ράκος. Αναγκαστικά έμενα-και μένω- σε ένα ίδρυμα. Αποφάσισα να πάω σε ψυχολόγο γιατί δεν μπορούσα να χειριστώ όλον τον πόνο που ένιωθα. Δεν ήμουν συνιθισμένος σε αυτό το συναίσθημα και δεν μπορούσα να το αντιμετωπίσω μόνος μου. Μέσα απο όλο αυτο λοιπόν, πήρα την πιο σημαντική απόφαση της ζωής μου: οτι δε θα αφήσω τον εαυτό μου να καταστρέφεται έτσι. Αποφάσισα να αλλάξω, να μην αφήσω αυτά που πέρασα να γίνουν εμπόδιο σε αυτό που θέλω να είμαι.

Αυτά που είπε, όμως, με γύρισαν πίσω..μου θύμισαν το τι ήμουν. Εξακολουθώ να είμαι αυτός ο άθλιος άνθρωπος που ήμουν; Όχι, δεν το δέχομαι αυτό. Άλλο είναι το πρόβλημα εδώ. Πρέπει να σταματήσω να ασχολούμαι μαζί της. Αφού βλέπω οτι δεν έχει νόημα όλο αυτό, πρέπει να την αφήσω ήσυχη.

Είμαι σίγουρος οτι ο μόνος λόγος που ασχολούμαι ακόμα είναι επειδή μου έκανε εντύπωη το πόσο αγενής είναι και γενικά οι τόσο υπερβολικές της αντιδράσεις της. Απλά δεν έχω συναντήσει ξανά κάποια κοπέλα που να αντιδράει έτσι. Αυτό είναι όλο.