Realism is in fashion.

Part 19

Κυριακή πρωί.
Άνοιξα τα μάτια μου, ακόμα εξαντλημένη απο το χθεσινό δράμα.
Όταν άνοιξα τα μάτια μου είδα τον.. Dylan; Περίμενε, τι;
Καθόταν σε μια καρέκλα ακριβώς δίπλα απο το κρεβάτι μου και με κοίταγε χαμογελόντας. Τι φάση;
D- Καλημέρα!
Είπε χαμογελόντας
L- Dylan; Είσαι.. Είσαι..πότε ήρθες;
D- Ναι, εδώ είμαι. Δεν έχω πολύ ώρα, πριν λίγο.Πώς είσαι;
Σηκώθηκε απο την καρέκλα και κάθισε δίπλα μου, στο κρεβάτι.
L- Δεν ξέρω πως πρέπει να απαντήσω εδώ..
D- Δεν χρειάζεται. Ξέρω πως νιώθεις
L- Δεν ξέρεις Dylan..
D- Ξέρω. Δεν χρειάζεται να μιλήσεις για αυτό αν δεν θέλεις. Τι θα σε έκανε να νιώσεις καλύτερα;
Τον κοίταξα στα μάτια και χωρίς καν να το σκεφτώ δεύτερη φορά, έπεσα στην αγγαλιά του. Ήταν το μόνο που χρειαζόμουν. Και όπως ακριβώς το περίμενα, με ανακούφισε.

D- Θα είσαι εντάξει, μην ανησυχείς για αυτό. Είσαι δυνατή και θα το ξεπεράσεις αυτό
L- Όχι, δεν είμαι. Δεν είμαι αρκετά δυνατή για αυτό
D- μην αμφιβάλεις για τον εαυτό σου, Laura. Είσαι δυνατή
L- δεν με ξέρεις καν, πώς μπορείς να το λες αυτό;
D- Κάτι ξέρω για να στο λέω
L- τι υποτίθεται οτι σημαίνει αυτό;
D- ούτε εσύ με ξέρεις. Επομένως, δεν ξέρεις τι έχω περάσει κι εγώ στην ζωή μου. Ξέρω απο τέτοιες καταστάσεις

Αυτό δεν το ειχα σκεφτεί.. Πάντα φανταζόμουν οτι η ζωή του θα ήταν ρόδινη, οτι θα είναι ένα κακομαθημένο πλουσιόπαιδο με τέλεια οικογενειακή κατάσταση που μπορεί να έχει όποια κοπέλα θέλει. Υπάρχει πιθανότητα να έκανα λάθος;

L- Εσύ ξέρεις τι πέρασα. Εγώ δεν ξέρω τίποτα για σένα. Οπότε, ξεκίνα

Γέλασε απαλά και ξεκίνησε..
D- Η μητέρα μου μας άφησε με τον πατέρα μου. Ουσιαστικά, ποτέ δεν ασχολήθηκε μαζί μου. Πάντα έλλειπε απο το σπίτι κι ο πατέρας μου προσπαθούσε να είναι πάντα εκεί για μένα. Τα κατάφερνε καλά και ήμουν ευτυχισμένος που είχα έστω αυτόν στη ζωή μου. Μετά απο λίγο καιρό όμως, πέθανε. Μπήκα αναγκαστικά σε ίδρυμα κι ακόμα μένω εκεί. Είχες δίκιο για τις κοπέλες.. Τους φερόμουν πολύ άσχημα. Όμως το έκανα μόνο επειδή δεν ήξερα πως πρέπει να φέρομαι στις γυναίκες. Νόμιζα οτι έπρεπε να τις μισώ και να τις φέρομαι άθλια όπως μου φερόταν κι εμένα η μητέρα μου.
Ήταν δική μου η απόφαση να αλλάξω όμως. Κι έτσι έκανα.
Μου πήρε χρόνο, όμως κατάφερα να ξεπεράσω τα πάντα. Εσένα δεν θα σου πάρει τόσο χρόνο, όμως. Έχεις ανθρώπους που σε αγαπάνε δίπλα σου. Εγώ το μόνο άτομο που είχα και έχω είναι ο Jake.

Ουάου.
Δεν είχα ιδέα.
Οπότε.. Ουσιαστικά ξέρει ακριβώς πως νιώθω.
Έτσι εξηγήται το οτι νιώθω τόσο άνετα γύρω του.. Δεν χρειάζεται καν να προσπαθήσω για να του εξηγήσω. Καταλαβαίνει πως νιώθω και μόνο που τον κοιτάω. Αυτό δεν μου συμβαίνει ούτε καν με τα κορίτσια.. Μόνο με αυτόν.
Κι εγώ του είχα μιλήσει τόσο άσχημα χωρίς καν να τον ξέρω.. Πόσο σκύλα μπορεί να είμαι; Πώς θα μου φαινόταν αν κάποιος μου μιλούσε έτσι στην κατάσταση που τώρα είμαι; Ουάου.