Part 15

104 18 13
                                        

Laura's POV
Σήμερα ήταν το πρώτο πάρτυ του σχολείου. Απο οτι έμαθα, το διοργάνωσε το 15μελές, και δεν μπορούσαν να κλείσουν κάποιον χώρο για αυτό και θα γινόταν στο σπίτι του προέδρου μας.. Αρκετά περίεργο.

Προσπαθούσα όλη μέρα να βρω τι θα βάλω και κατέληξα μόνο μισή ώρα πριν φύγω- κλασικά. Αποφάσισα να βάλω μια στενή μαύρη φούστα, μια άσπρη δαντελένια μπλούζα και τις μαύρες πλατφόρφες που πρόσφατα είχα αγοράσει. Τα μαλλιά μου τα έκανα μπούκλες και έπιασα τις πλάγιες τούφες σαν στεφάνι γύρω απο το κεφάλι μου. Η μάσκαρα και το eye-liner στα μάτια μου ήταν σε μεγαλύτερη ποσότητα απο οτι συνήθως, το ίδιο και το μπορντό κραγιόν στα χείλη μου, αλλά μου άρεσε όπως έδειχνε πάνω μου.

Το κουδούνι της πόρτας χτύπησε και αφού είχα ετοιμαστεί, κατέβηκα να ανοίξω την πόρτα στην Gabriel. Στο σπίτι δεν ήταν κανείς άλλος, αφού ο Luke θα έβγαινε με κάτι φίλους του και οι γονείς μου ήταν στη δουλειά. Πάλι.
Οκευ, μπορώ να το καταλάβω οτι ως δικηγόροι έχουν πάρα πολλή δουλειά αλλά το να μην αφιερώνουν καθόλου χρόνο σε μένα και τον Luke είναι αδικαιολόγητο. Δεν έχω μιλήσει σε κανέναν για όλο αυτό, και δεν έχω σκοπό. Δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι και ίσως να ειναι καλήτερα έτσι. Ποτέ δεν είχαμε την στενή σχέση γονιών- παιδιών έτσι κι αλλιώς, γιατί να θέλω να το αλλάξω αυτό τώρα;

Η Gabriel είχε ντυθεί πολύ όμορφα, φορούσε ένα μαύρο στενό φόρεμα, με διάφορες άσπρες γραμμώσεις σε όλη την έκταση του. Ειπε βαφτεί ελάχιστα, όπως πάντα, αλλά φορούσε κι εκείνη τακούνια μαύρα, αυτά που είχαμε πάει να αγοράσουμε μαζί το προηγούμενο Σάββατο. Έλαμπε απο ευτυχία και ήξερα οτι για αυτό ευθύνονταν ο Jake. Τον ευχαριστώ για αυτό.

Φύγαμε, και πήγαμε στην κοντινότερη στάση του αστικού για να φτάσουμε στο πάρτυ. Ήταν αρκετός δρόμος με τα πόδια και δεν ηταν οτι καλύτερο μιας και φορούσαμε και οι δυο τακούνια, αλλά ελπίζαμε οτι τελικά θα άξιζε τον κόπο.
...

Ήταν 10:36 όταν φτάσαμε στο πάρτυ. Κανονικά άρχιζε στις 10, αλλά το να περπατήσεις 1 χιλιόμετρο με τακούνια δεν ήταν κι η καλύτερη ιδέα τελικά..

Ο χώρος ήταν γεμάτος απο τα παιδιά του σχολείου μας αλλά κι απο παιδιά άλλων σχολείων είτε της δικής μας ηλικίας είτε μεγαλύτερα.

Ο Jake συνάντησε την Gabriel στην είσοδο και ένα χαμόγελο άστραψε στο πρόσωπό του οταν την είδε. Δίπλα του ήταν ο Dylan. Μα φυσικά και θα ερχόταν..
Μου έκανε εντύπωση που δεν είχε καμία κοπέλα μαζί του..
Τον παρατήρησα που με κοίταγε όταν πήγαινα προς το μέρος τους για να συναντήσει η Gabriel το αγόρι της, αλλά δεν μου μίλησε. Γύρισε το βλέμμα του κατευθείαν μόλις τελικά πλησίασα.
Ποιό είναι το πρόβλημά του; Τέλος πάντων, δεν έχω σκοπό να ασχοληθώ μαζί του σήμερα, θέλω να περάσω καλά κι αυτός σίγουρα δεν θα βοηθήσει.

Realism is in fashion.Donde viven las historias. Descúbrelo ahora