Realism is in fashion.

Part 3

Μετά απο λίγη ακόμα ώρα στα μαγαζιά, βρήκα επιτέλους κάτι σχετικά καλό για την πρώτη μέρα του σχολείου. Ένα φόρεμα με δαντελένιο ντεκολτέ, στενό στο ύψος της μέσης ενώ πέφτει χαλαρά προς τα κάτω φτάνοντας λίγο πιο πάνω απο τους μηρόυς. Το χρώμα του δεν είναι ένα συγκεκριμένο. Έιναι κυρίως μαύρο, αλλά έχει και μερικές άσπρες πινελιές, ιδιαίτερα απο την μέση και πανω.
Αποφάσισα να το φορέσω με τις καινούργιες μου πλατφόρμες. Δεν είχα σκεφτεί ακόμα πως θα έκανα τα μαλλιά μου ή πως θα βαφόμουν, αλλά αυτή είναι πάντα μια απόφαση που την παίρνω τελευταία στιγμή-ίσως για αυτό και αργώ πάντα.
.
.
.
"ΣΗΚΩ LAURA, ΘΑ ΑΡΓΗΣΕΙΣ!"
Κάπως έτσι ξήπνησα το πρωί της πρώτης μέρας του σχολείου, ακούγοντας την μαμά μου να ουρλιάζει απο τον κάτω όροφο για να με ξηπνήσει. Πολύ αποτελεσματικό μαμά..

Με τα χίλια ζόρια, κατάφερα να σηκωθώ και πήγα να σηκώσω τον Luke που- όπως ακριβώς το φαντάστηκα- κοιμόταν ακόμα, χωρίς καν να ακούει την μαμά που του φώναζε οτι θα αργήσει.
Lu- Εεελα, λίγα λεπτά ακόμα μόνο
L- Luke τελείωνε και σήκω! Πρέπει να πάμε μαζί την πρωτη μέρα, θα νιώθω πολύ άβολα μόνη μου..
Ήθελα να ακουστεί σαν προσταγή αλλά προφανώς απέτυχα αφού τον παρακάλαγα κανονικότατα.
Lu- τι, δεν θα πας με τις φίλες σου;
Άρχισε να σηκώνεται και σιγά σιγά να ντύνεται.
L- Εμ, ναι αλλά θα τις συναντήσω μέσα στο σχολείο και δεν θέλω την πρώτη μέρα μου στο Λύκειο να μπω μέσα μόνη μου..
Του είπα κάνοντας μια λυπημένη και παρακλητική γκριμάτσα.
Lu- πωω, καλά. Κατέβα κάτω κι έρχομαι για πρωινό μόλις πλυθώ
Είπε, κι έφυγα χαρούμενη απο το δωμάτιό του.

Ο Luke μπορεί να φαίνεται πολύ σκληρός και αναίσθητος, όμως στην πραγματικότητα είναι απο τα πιο ευαίσθητα αγόρια που ξέρω. Πάντα νοιάζεται για τους άλλους και πραγματικά νιώθω ασφάλεια όταν είμαι μαζί του.. Αυτός είναι και ο λόγος που θέλω να τον έχω μαζί μου- έστω και για λίγο- την πρώτη μέρα μου. Εννοείται οτι θα είμαι με τα κορίτσια, αλλά είναι διαφορετικό να είσαι και με τον μεγάλο σου αδερφό.. Όσες φορές κι αν χρειάστηκα την βοήθειά του, σε οποιοδήποτε θέμα, ήταν εκεί να με προστατέψει και να με υπερασπιστεί στον οποιονδήποτε, ανεξάρτητα απο το ποιός ήταν αυτός ο κάποιος.

Θυμάμαι πριν δυο χρόνια, που ο Luke έκανε παρέα με τον Danny- ένα παιδί 2 χρόνια μεγαλύτερό του που το είχε γνωρίσει στο ποδόσφαιρο- και τον έφερνε συχνά σπίτι. Μια μέρα, ο Luke είχε πεταχτεί στο ψιλικατζίδικο να πάρει πατατάκια γιατί θα έβλεπαν έναν αγώνα, και ο Danny ήταν σπίτι μαζί μου. Εγώ δεν είχα τι να πω μαζί του και ούτος ή άλλος δεν τον πολυ συμπάθησα και ποτέ μου, οπότε πήγα στο δωμάτιό μου. Λίγα λεπτά αργότερα είχε έρθει κι εκείνος στο δωμάτιό μου και χωρίς καν να το συνειδητοποιήσω, ερχόταν όλο και πιο κοντά μου σε αρκετά γρήγορους ρυθμούς. Είχα τρομοκρατηθεί γιατί ήταν πολύ ψηλός και γυμνασμένος και κάθε φορά που τον έπιανα να με κοιτάει είχε ένα πονηρό χαμόγελο στα χείλη του.
Όταν με πλησίασε την πρώτη φορά και πήγε να με αγγίξει, τον έσπρωξα προς τα πίσω αλλά εκείνος απλώς γέλασε και ξαναήρθε κοντά μου προσπαθώντας να με ακονητοποιήσει. Δεν ήξερα καν τις προθέσεις του, και ήμουν πολύ μικρή για να μπορέσω να το χειριστώ αυτό, οπότε απλά άρχισα να ουρλιάζω παρ'όλο που δεν ήταν κανείς άλλος στο σπίτι. Βασικά, έτσι νόμιζα..
Για καλή μου τύχη, ο Luke μόλις είχε γυρίσει σπίτι και πανικοβλήθηκε μόλις άκουσε το ουρλιαχτό μου. Ήρθε τρέχοντας πάνω και μπούκαρε στο δωμάτιό μου. Περιττό να πω οτι μόλις είδε την σκηνή μπροστά στα μάτια του, είχε φρικάρει. Έσφιγγε τα χέρια του σε μπουνιές στο πλάι του σώματός του- όπως κάνει πάντα- και τα μάγουλά του είχαν γίνει κόκκινα απο θυμό. Όρμιξε πάνω στον Danny και τον χτύπησε αρκετά δυνατά και τον έσυρε έξω απο το σπιτι. Μετά άκουσα κάτι φωνές απο κάτω αλλά δεν μπορούσα να καταλάβω τι ακριβώς γινόταν επειδή είχα αρχίσει να κλαίω κουλουριασμένη στο πάτωμα. Σε κάποια στιγμή, οι φωνές σταμάτησαν και άκουσα βιαστικά βήματα απο την σκάλα. Άρχισα να κλαίω ακόμα περισσότερο, νομίζοντας οτι είναι ο Danny, όμως ήταν ο Luke που μπήκε μέσα φουριόζος με ένα ανήσυχο βλέμμα. Κάθισε στο πλάτωμα δίπλα μου και με τράβηξε στην αγγαλιά του παρηγορόντας με. Δεν ήξερα καν γιατί έκλαιγα τόσο.. Μάλλον είχα τρομάξει υπερβολικά αλλά και γενικότερα τότε συνίθιζα να κλαίω πολύ εύκολα. Τώρα έχουν αλλάξει τελείως τα δεδομένα.
...

Κατέβηκα κάτω και άρχισα να ετοιμάζω πρωινό για μένα και τον Luke. Σε λίγο, είχε κατεβεί και αφού φάγαμε και μαζέψαμε τα πάντα, ανεβήκαμε ξανά πάνω για να ετοιμαστούμε.
Το φορεμά μου δεν ήταν πολύ επίσημο αλλά ούτε και πολύ καθημερινό, κι αυτό ήταν που μου άρεσε πάνω του. Ντύθηκα, έβαλα παπούτσια και προσπαθούσα να αποφασίσω πως θα φτιάξω τα μαλλιά μου και πως ακριβώς θα βαφτώ..
Τελικά, έκανα τα μαλλιά μου μπούκλες και έπιασα τις δύο πλαϊνές τούφες σαν ένα στεφάνι γύρω απο το κεφάλι μου. Μετά, έβαλα μάσκαρα, ελάχιστο eye-liner και lip gloss στα χείλη μου.
Απο πάνω, αποφάσισα να βάλω ένα τζιν μπουφάν που έδινε στο όλο μου ντύσιμο μία πιο casual νότα. Κοιτάχτηκα στον ολόσωμη καθρέφτη που ήταν στον κεντρικό τοίχο του δωματίου μου, και μου άρεσε το αποτέλεσμα.

Βγήκα απο το δωμάτιό μου και βρήκα τον Luke να με περιμένει στο σαλόνι ενώ χάζευε στην τηλεόραση. Φορούσε ένα απλό τζιν, ένα απλό μαύρο μακό μπλουζάκι και ένα ανοιχτό μπλε πουκάμισο απέξω, ξεκούμπωτο, όπως πάντα. Είχε φτιάξει τα μαλλιά του καρφάκια με ζελέ και φορούσε τα μαύρα converse του. Ήταν πολύ ωραίος. Ε, όχι και να το παινευτώ αλλά έχω έναν αδερφό που καίει καρδιές ασταμάτητα.
Lu- επιτεελους τελείωσες!
Μου είπε μόλις κατάλαβε οτι είχα φτάσει στο σαλόνι.
L- ει, αν ήσουν κι εσύ κορίτσι θα με καταλάβαινες. Το αποτέλεσμα όμως αξίζει, δεν αξίζει;
Είπα κάνοντας μια στροφή γύρω απο τον εαυτό μου.
Lu- Ε, εντάξει αφού έχεις εμένα για αδερφό, ήταν επόμενο να βγεις κι εσύ όμορφη
Απάντησε χαμογελόντας πονηρά.
L- κοίτα εδώ την ψωνάρα! Τεελως πάντων, πάμε να φύγουμε γιατί το κόβω να αργούμε κανά δεκάλεπτο
Lu- μπαα, ούτως ή άλλως αργούν να ξεκινήσουν τον αγιασμό. Αλλά πάμε, για να συναντήσεις τα κορίτσια
L- Ωωχ, θα έχουν φτάσει ήδη και θα με περιμένουν, πάμε!
Lu- Ε, τιποτα καινούργιο δηλαδή
Άρχισε να γελάει
L- Σκάσε και πάμε!
Κλείδωσε την πόρτα ενώ συνέχιζε να γελάει και μετά απο λίγο ξεκινήσαμε.

Σε λίγα λεπτά θα ξεκίναγε μια καινούργια χρονιά, μια τελείως διαφορετική χρονιά και ήμουν έτοιμη να κάνω αυτό το νέο ξεκίνημα. Το χρειαζόμουν.