Realism is in fashion.

Part 37

D- Με δουλεύεις, έτσι;! Πες μου οτι αυτό είναι κάποιο είδος αρρωστημένου αστείου! ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΣΟΒΑΡΗ!

Ούρλιαζε-κυριολεκτικά- καθώς σηκώθηκε απότομα απο το παγκάκι όπου είχε καθίσει και έπιανε το κεφάλι του με απόγνωση ενώ πήγαινε μπρος- πίσω.

L- Νομίζεις οτι για μένα είναι εύκολο; Νομίζεις οτι μαρέσει που στο κάνω αυτό; Που σ' αφήνω μόλις λίγο καιρό αφού είμαστε μαζί;
D- Ω, έλα τώρα! Μην προσπαθείς να μου πεις οτι στα αλήθεια σκεφτεσαι εμένα σε όλο αυτό!
L- Συγνώμη; Dylan, εσύ και ο Joe είστε οι μόνοι λόγοι που είμαι ακόμα εδώ και δεν έχω ξεκουμπιστεί εδώ και κάμποσο καιρό!

Τα μάτια του γούρλωσαν και με κοίταξε άναυδος για ένα δευτερόλεπτο. Ύστερα τα χείλη του ξαναεπέστρεψαν σε μια σφικτή γραμμή, όπως και το σαγόνι του.
Μίλησε ήρεμα τώρα. Με αυτή την τρομακτικά ήρεμη φωνή που σπάει κόκκαλα.

D- Πόσο καιρό σχεδιάζεις να φύγεις Laura;
L- Αρκετό. Αλλά δεν είναι εκεί το θέμα, το θέμα είναι οτ-
D- ΤΙ ΕΝΝΟΕΙΣ ΑΡΚΕΤΟ ΚΑΙΡΟ LAURA; ΚΑΙ ΤΙ ΠΕΙΜΕΝΕΣ ΟΛΟΝ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ, Ε; ΠΟΤΕ ΠΕΡΙΜΕΝΕΣ ΝΑ ΜΟΥ ΤΟ ΠΕΙΣ ΑΚΡΙΒΩΣ; Η ΔΕΝ ΘΑ ΜΟΥ ΤΟ ΕΛΕΓΕΣ ΚΑΝ ΚΙ ΑΠΛΑ ΘΑ ΕΞΑΦΑΝΙΖΟΣΟΥΝ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΑ ΟΤΙ ΑΠΛΩΣ ΕΦΥΓΕΣ;
L- Φυσικά και ειχα σκοπό να σου το πω! Απλώς.. Απλώς όχι τώρα, όχι ακόμα. Περνάγαμε τόσο υπέροχα αυτές τις μέρες και το ήξερα τι θα θύμωνες και δεν ήθελα να το καταστρέψω αυτό

Προσπαθούσα να διατηρήσω μια ηρεμία στην συζήτηση αλλά δεν με βοηθούσε ιδιαίτερα κι ένιωθα πάλι τον κόμπο να ανεβαίνει στον λαιμό μου. Όχι επειδή μου φώναζε για πρώτη φορά απο τότε που τον γνώριςα, αλλά επειδή ήξερα οτι όλο αυτό το έκανε επειδή ήταν φοβερά σοκαρισμένος και στεναχωρημένος. Άφηνε τον θυμό του να τον κατακλύζει για να μην σπάςει. Ήξερα επίςης, όμως, οτι θα έσπαγα εγώ απο λεπτό σε λεπτό κι αυτό δεν έπρεπε να γίνει. Όχι, πρέπει να κάτσω και να του εξηγήσω με λογικά επιχειρήματα τους λόγους για τους οποίους δεν μπορώ να μείνω. Θα καταλάβει. Πάντα το κάνει.

D- Σωστά, έπρεπε να με αφήσεις να ζήσω λίγο ακόμα την ψευδαίσθηση οτι για πρώτη φορά στη ζωή μου όλα ήταν υπέροχα, ναι!
Το ύφος του σκλήρηνε  και η φωνή του μαλάκωσε κάπως. Χαμήλωσε το βλέμμα του στο πάτωμα.
D- Και μετά, απλά θα έφευγες. Όπως ακριβώς όλοι οι υπόλοιποι.

Αυτό ήταν χτύπημα κάτω απο την μέση.
Το ξέρω οτι αυτό το θέμα είναι υπερβολικά ευαίσθητο.
Ήξερα οτι είναι πολύ δύσκολο να εμπιστευτεί τους άλλους εξαιτίας αυτού. Και τώρα, μέσα απο τα δικά του ματια, κανω κι εγώ ακριβώς το ίδιο. Τον αφήνω.