-----------------------------------School. As what I've expected. Konti palang ang tao. Umakyat ako para maghanap ng makakausap. Ng matinong makakausap. Pero wala. Close pa ang gate ng 2nd floor.
Wala akong choice kundi ang pumunta ng Student Lounge gaya ng ibang 1st year at maghintay na buksan ni kuya Richard ang gate. Habang nag'aantay. Naisipan kong ipagpatuloy basahin ang last chapter ng Da Vinci Code. Hahahaha.
So ayun. Basa basa basa basa. Natapos ko nalang binabasa ko pero ni 10 bells wala akong narinig. Di pa din binubuksan ang gate sa taas. Ano na? Mag'ka quarter to 7 na kaya. Dapat pala nagtiis nalang ako at naghintay kay kuya. Di pa sana ako nababagot ng ganito.
Sa sobrang bagot, naisipan kong pumikit. Pinilit na matulog saglit. Kahit saglit lang talaga. Ayun na. Nararamdaman ko nang patulog na ako ng biglang may nagsalita sa tabi ko.
Siya : Hi. *widesmile*
Ako : *tulala*
Siya : Hello. *widesmile*
Ako : ayy! Sorry!
Siya : Haha. Okay lang. Ako nalang nag hello sa hi ko. Di ka sumagot ee.
Ako : *ngitingkilig*
Siya : okay kana ba? Uhm, about yesterday. I shouldn't talked to you that way.
Ako : ha? Hindi kuya. Chill lang. Lahat naman tayo nahuhulog. Yung iba nga lang, sahig ang sumasalo. HAHAHAHA.
Siya : hahaha. Right. Don't worry. Next time you fall down, I'll try to catch you.
Then umalis na siya kasabay ng pagtayo at pagkindat niya.
Wait! Totoo ba yun!? Kinindatan niya ako!? And, ohmyghaad. Ohmyyyy. Yung huli niyang sinabi. Paulit ulit sa isip. Shet! Uminit ata ang paligid.
Tas maya maya, narinig kong binubuksan na ang gate sa 2nd floor. So kuripas na ako paakyat.
Ano na? Nahihiya ba ako or kinikilig? Hindi! Umayos ka Aimee. Magtigil! Hahahaha. Pero shemss. Kinilig ako! ♥♥
--------------------------------
Kind'a short update. Hahaha. Di na masyadong nag function si brain sa kilig. Hahahahahaha.
BINABASA MO ANG
Who Am I To Say?
PovídkyIs it really possible for two different people to fall harder than what they think they can? Is it really applicable in life that so-called, Second Chance?