Who Am I To Say?

Last Drop

----------------------------

Rainy afternoon. I went to Robinsons para mag grocery. Walang laman ref ni tita. -_- yeaah. Nasa Tacloban ako. May seminae kasi si mama for 1 day then afterwards, pupunta na kaming Cebu via Ormoc na byahe namin. Habang naglilibot libot ako ...

"Aimee ? ....." may narinig akong tumawag sa pangalan ko. Nilingon ko and there I saw him. Paul. With Christian, Luke and Ryan.

"Heyy, Paul. *ngiti* Hi guys!" Bati ko sa tatlong kasama niya. Sigurado na ako sa nararamdaman ko. Napatawad ko na nga siya. Pero di ko maikakaila na kahit papano, nasasaktan pa rin ako.

"Aimee! How are you!? Congrats ah!? Graduation niyo pala kahapon! Libre naman jan!" Sabi ni Luke. Mukhang pagkain talaga 'tong si Luke. Hahaha.

"Yeah. Salamat Luke. Sige. Pero sa Jollibee na tayo. Gusto ko kumain ng jolly spaghetti ee. Tara!" At tumalikod na ako sa kanila. Yung tatlo, sumunod na sakin.

"Aimee, Paul .." tanging nasambit ni Christian sakin.

"Paul! Di ka sasama?" Tanong ko kay Paul. At lumakad na siya papalapit samin.

Pagdating namin ng Jollibee. Tahimik naman kaming kumain. Alam ko. Oo at ramdam ko yun. Awkward talaga kasi kaharap ko siya. Pero okay na naman ako. Di ko na na'fe feel yung urge na yakapin siya pag nakikita ko siya. Normal na ang puso ko kahit malapit si Paul sakin.

"Aimee, may boyfriend ka ba ngayon?" Nabubulol pang tanong ni Ryan.

"Wala. Hindi naman ako kating kating palitan si Paul." Sagot ko. At nagtawanan kami lahat. Hahahaha. XD

"Ahh. Kaya pala single pa din si Paul. Baka hinihintay ka pa din." Walang ka emo emosyong sabi ni Christian. Siya talaga sa kanila si Mr. Serious.

"Oh, mga issue maker nanaman kayo. Magsikain na nga lang tayo." Sabad naman ni Ryan. Thank you! Life saver! Di ko alam isasagot ko ee. Hahaha.

Sa kalagitnaan ng usapaan namin, biglang nagsalita si Paul.

"Aimee. Can I ask you one last favor?" Paul.

"Hmm. Go ahead. Wag lang kiss ha?" Sagot ko at nagtawanan naman kaming lahat. Oo lahat kasi pati si Paul natawa.

"When right time comes, at mag isa pa din tayo sa buhay. Pwede bang ako nalang ulit? Tayo nalang ulit?" Nanginginig niya pang tanong. Nanlambot puso ko sa thought na hinihintay niya ba ako? Tsk!

"I can't promise. I won't promise. Let's just see." I simply answer then smile.

Pagkatapos kumain, naghiwa hiwalay na din kami.

"Thank you." At niyakap ako. Niyakap ko din si Paul bilang sagot.

Ito lang masasabi ko, hindi ko pagsisisihang minahal at naging parte siya ng buhay ko. ♡♡

-----------------------------------

Who am I to say I'll be good without you?

Who am I to say I'll never forgive?

Yes. Sino ba naman ako para hindi magpatawad? Niloko ka. Nasakta ka. That's it. Anjan na tayo. Pero di yun lisensya para di ka magpatawad. Gawin mo palagi ang magpapagaan ng kalooban mo.

They might be correct. Some things happen for a reason. And we shouldn't dwell to much sa pain na nararamdaman natin in order for us to still see the beautiful things dun sa mga nangyaring mali.

We're good in our own. We don't need other people para masabi nating masaya tayo. As what I've said, "It's just a matter of acceptance." And healing, I guess.

-------------------------------------

Thanks sa read guys! Sana more votes. Hihihi. Thank you! Blessed be God!

***************END*************