---------------------------
Okay. Ang weird lang ngayong araw. Iba talaga titig ng mga kaibigan ko e no? Yung mga mata, nangungusap. Na parang bang 'didikdikin ka namin pag di ka magkwento' HAHAHAHAHA. Tawanan ko nalang sila. Ayaw pa kasi maniwalang wala nga lang yun.
Afternoon. Uwian na. Di pala sabay uwian ng 1st and 2nd Yrs sa 3rd amd 4th yrs. Di ko na hihintayin si kuya. Nakakapagod din tumunganga ng isa't kalahating oras.
Pagkadating sa bahay, walang tao. Tahimik. May nakita akong sulat sa lamesa. "Cooked dinner before we leave. Initin niyo nalang. Ingat kayo palagi. 3 days lang kaming mawawala. Sana kalinisan ng bahay di mawala. - Mama"
Ayy! Oo nga pala. Ngayon aalis sina mama para sunduin si Tita galing Saudi. Okay. Tulog agad. Kahit 4:30 palang ng hapon. Mamaya nalang ako gagawa ng assignments pagka gising ko.
'Kuya. Umalis na sina mama. Pagka nakauwi kang tulog pa ako, wag niyo nalang ako gisingin. Salamat.'
To : Kapatid Jr (0917*******)
Makapag pahinga manlang saglit.
Nagising akong 8. Kumakain na sila sa baba. Bumababa na agad ako para may kasabay pa akong kumain.
Kuya Jr : hoy ineng. Ring ng ring pala cp mo. Di ko sinasagot number lang kasi.
Ako : ha? Sino kaya? Wala naman akong inaasahang tatawag ngayon a?
*kring! Kring! Kring*
Ayy! Ayun na!
Ako : hello? Sino 'to?
Other line : -------------- *tahimik*
Ako : hellooooooo? Walang trip? Nakakagulo ka sa pagkain ko. Text ka nalang kung may kailangan ka. Bye. *sabay patay*
Langya. Sino kaya yun? Tumawag tawag wala namang masabi. Hay naku. After dinner. Gumawa lang akong assignments then natulog na. Parang ang unproductive ng araw ko ngayon. Kaya itutulog ko nalang. Hahahahahaha.
--------------------------------------
BINABASA MO ANG
Who Am I To Say?
Historia CortaIs it really possible for two different people to fall harder than what they think they can? Is it really applicable in life that so-called, Second Chance?