Who Am I To Say?

After The Show

---------------------------------------

Inihatid na ako ni Paul right after the show sa school. Tinanong ko siya kung ano nangyari dun sa lalale kanina. Sabi niya nakita na daw nina Kuya Richard at kinausap na. Di naman daw yun masamang tao. Concern lang DAW sa mga bata. Anyways, sana di ko na yun makita ulit.

.
.
.
.
.

Pagkadating namin sa tapat ng bahay namin, mukhang di siya mapakali. Problema ne'to? Hmm.

Ako : oy. Problema mo? Tara muna sa loob. *aya ko*

Paul : ha? Hindi na. Gabi na din naman. Baka nagpapahinga na mga tao sainyo. Pasok kana babe. Tas aalis na din ako. *ngiti*

Ako : okay. So una na ako sa loob. Ingat ka. *halik sa pisngi*

At tuluyan na siyang umalis. Hays. Di ko maintindihan kinikilos niya habang palapit ng palapit kami sa bahay namin. Ano nanaman kaya pinag iisip nung lalaking yun.

.
.
.
.
.

Naalala ko tuloy. Kanina, sa last part ng Show. May play tungkol sa pagkapanganak ni Jesus. Kasali si Paul. Napansin ko, mukhang tuwa tuwa pa si Paul kanina habang ginagawa niya yung role niya. Di ko alam kung ako lang ba pero tuwang tuwa siya palagi pag inaalila niya si kuya Mark. Hahahaha. Oo, Shepherd kasi siya sa play tas yung nag act ng role as sheep ay si kuya Mark. Hahahaha. Loko talaga 'tong si Paul.

.
.
.
.
.

Pag pasok ko ng bahay, patay na ang ilaw sa sala. Ang munting ilaw nalang na nanggagaling sa TV ang makikita mo. Si Ate Angelique, gising pa. Bakit kaya? Dati rati pag kauwi niya ng School natutulog siya agad kasi maaga pa siya bukas. Hmmm.

Ako : oy, ate. Ba't gising kapa?

Ate Angelique : yes naman! Dumating kana din. Hala sige, akyat na sa taas. Bihis kana.

Ano problema nun? Hahaha. Himala! Hinintay ata ako ngayon? Kibit balikat at umakyat na ako sa taas. Hmmmm. Di ko pa nabubuksan pinto ng kwarto ko, may naamoy na akong mabango. Ano kaya yun? Dali dali kong binuksan ang pinto.

Ako : O.O WOW!

Tapos dahang dahang pumasok sa loob. Paglingon ko sa likod ko, andun na si ate.

Ate Angelique : ang ganda diba? Yang lalake mo talaga andaming alam. Hay nakuu! Kung di lang kita mahal, kanina ko pa yan niligpit lahat. Baba ka pagkatapos kanang mag munimuni jan. Samahan mo'ko bumili.

At bumaba na siya. Ohmyyyghaad! Paul. You never fail to fascinate me! ❤❤ Kinuha ko yung phone ko tapos dinial ko agad ang number niya.

.
.
.
.
.
.

On the phone ...

[Yes babe? Got home safely.]

Plain niyang sabi. Na para bang wala siyang ginawang surprise.

Ako : I know you'll be home safe. Thank you, love. *nagpipigil ng kilig*

[Hmm. Buti naman nagustuhan mo.  Kamusta pala si Ate Angelique? Huhuhu. Nakagalitan ako niya kanina. Pagod daw kasi siya tapos ayan. Hahahaha.]

Ako : hahahaha. Hayaan mo. Di pa nga kumakain yun ee. Hahahaha. Thank you! But how could you? You invade my privacy. Tss.

[Hahaha. Tita gave me the permission, so I grab it. Ang pangit kasi kung sa sala niyo.]

Ako : hahaha. Hay nakuu. Ikaw talaga.

[Anything for you Ms. Roma. Hehe. Sige na. It's getting late. We should sleep na.]

Ako : yeah. Sige. Tulog na tayo. Good night, love.

[Good night, love. I love you]

Ako : I-I  love you too. Sige.

.
.
.
.
At pinatay ko na ang tawag. For the first time, nasabi ko na ang gusto kong sabihin sa kanya, na Mahal ko din siya.

.
.
.
.
Pagkatapos ng tawag, isa isa ko nang linigpit yung surprise ni Paul sakin. Inipun ko na yung mga petal na nasa kama ko. Yung mga pictures na san san lang naka lagay. Tapos yung dalawang kandila. Naku ha. Ito talaga si Paul. May balak pa atang sunugin kwarto ko. Hehe.

.

.
.
Itong surprise ata yung kinukwento ni nama kay Tita Thelma. Sa mama ni Paul. Pagkatapos kong mag ligpit, nagbihis nako. Tapos bumaba na. Sinamahan ko na si ate bumili ng pagkain niya at sinaluhan ko siyang kumain.

Ate Angelique : alam mo bhe, ang swerte ng lalaki mo sayo.

Ako : ha? Siya? Diba, dapat ako ang swerte sakanya?

Ate Angelique : no. Ang swerte niya kasi mahal na mahal mo siya. Nakikita ko yun sa mga mata mo. The fact na di siya nakapag explain ng maayos regarding sa paglaho niya noon tapos napatawad mo agad? That's a sign.

Ako : ………

Ate Angelique : kaya nga sabi ko sakanya kanina, umayos siya. Pag sinaktan kapa niya ulit, ako na talaga makakaharap niya.

.
.
.
At kumain na siya ng tuluyan. Awe! ❤❤ Ang swerte ko naman. Di na ako nakapag salita pa. Nginitian ko nalang siya. Di ko tuloy maiwasang makaramdam ng lungkot. Paano naman kasi, nasa courting stage palang kami few days palang. Tapos after 3 months, aalis na siya kasi College na siya. Ano kaya mangyayari samin? Will we stay as sweet as now? Hay naku. Pinilig ko nalang ang ulo ko at kumain na.

.
.
.
.
.
.

Pagkatapos kong kumain, umakyat nako. Sumunod na din si ate. Pagkatapos ng kwentuha  sa mga nangyari sa Show, natulog na din kami agad.

-----------------------------------------------