--------------------------------------
August 20, 2010
"Andito ka lagi sa puso ko."
"Andito ka lagi sa puso ko."
Paulit ulit 'tong tumakbo sa isip ko. It's been what? 5 months? Yeah. 5 months. And sa loob naman ng limang buwan ee wala namang nagbago. Tho, di naman maiiwasang di mag away. But we both make sure na at the end of the day, magiging okay kami.
.
.
.
.Kring kring! Kring kring!
Love ❤ Calling ....
.
.Ako : Hi love! Happy 5th Monthsary!
Paul : whoaa! Ang aga ata ngayon ng love ko? Happy happy 5th Monthsary din love. I love you!
Ako : hahaha. Kaya nga ee. Wala nanaman sina mama and alam mo na. Kailangang may gumalaw nang may makain. Hahaha.
Paul : hahaha. Tama yan, love. Sige na po. Ke gising ka nanaman, tutulog na ulit ako. Hehe. I love you love.
Ako : okay okay love. I love you too.
.
.
.Then I end the call. What's best about us is that, we never fail to make each other feel not loved. Palagi siyang nagtetext sakin every other hour to check if I'm okay. Oo. Every other hour. Parang buntis lang ako ee kasi palaging tinatanong kung okay lang ako. Hahahaha. Tapos pag hindi naman ako makapag reply agad, tatawag siya. Hahaha. Ang sweet lang ee. ♡♡
.
.
.
.August 25, 2010
Buti nalang wala na kaming pasok kasi puro practice nalang sa parade. Yeaah. Mag'fi fiesta nanaman. Aish! Naaalala ko na naman tuloy yung unang beses na nalaman ni mama na nanliligaw sakin si Paul .....
Flashback ...
"Ikaw nak ha. Di mo manlang sinabi sakin na nanliligaw pala sayo yung anak ng kaibigan ko."
.
.
.Hayss. Pinilig ko nalang ang ulo ko. Bumaba nalang ako at nag handa ng makakain. Bukas pa kasi balik nina mama at papa.
August 27, 2010
.
..
.2 days before mag fiesta. Niyaya ako ng kapatid kong pumuntang peryahan. Tss. Naalala ko nanaman siya. Ano ba naman! Hahaha! XD Inaya akong sumakay ng kapatid ko ng Ferris Wheel. Pumayag naman ako. Papasok na sana kami ng pumasok nanaman sa isip ko yung alaala nung sumakay kami ni Paul dito.
Amiel : oy, ate! *hinila buhok ko* oh, ano? Jan ka nalang sa baba?
Ako : hahahaha. Ang bastos. Ito na nga ee oh. Sasakay na.
.
.
.At sumakay na ako. Okay naman yung ride. Kulitan lang kami ng kulitan ng kapatid ko. Pero parang ang lungkot pa rin. Pagkatapos ng ride, umalis na ulit kami. Sa may food stand, nag paalam si Amiel na may tatawagan daw. Pero ilang minuto na, hindi pa bumabalik.
Naglakad na ako papunta sa may bench. Pano, ang tagal talaga. Nakayuko akong naglakad papunta sa upuan. May humarang sa tapat ko. Hindi ko na nilingon, wala ako sa mood. Pero makulit yung tao humabol pa.
Ako : ano ba? Excus me dib ----- PAUL!?? O.O
Paul : ang sungit mo naman love. *pout* I miss you! (Sabay abot ng bulaklak)
Di na ako nakapagsalita pa. Tumalon ako para maabot at mayakap siya. Mayakap ng mahigpit na mahigpit!
Paul : whoaa. Easy love. Matutumba tayo niyan ee. I miss you, love.
Niyakap ko nalang siya ng mas mahigpit. Di ako makasagot. State of shock, I guess.
Paul : okay. Okay. I'll take that as you miss me too.
At mas niyakap niya ako ng mahigpit. Ohghad! Ang saya ko lang. Kanina nag iinarte lang ako kesyo namimiss ko siya. Tas ngayon biglang nasa harap ko na siya. At yakap yakap ko pa. Hehehe.
Paul : hey, love. *pinch my nose*
Ako : oh? Namiss talaga kita! (Yakap sa balikat niya)
Paul : halata. Hahahahahahahahaha. And I miss you too! Wait! For you pala.
Ako : thanks love! Tara! Let's get started.
Paul : hahahaha! Tara !
At inakbayan niya ako at sumakay na kami ng kung ano anong rides. Matapos ang halos dalawang oras na paglilibot at pagsakay ng rides, hinana na namin kapatid ko at nang makauwi na. Hahahaha. Alas onse na din kasi at sigurado akong pagod siya. Nabanggit niya kasing dumiritso lang siya dito pagkadating niyang bahay nila para surpresahin ako which na surprise naman talaga ako.
Pagkahatid niya samin ng kapatid ko, umuwi na din agad siya. Di na siya pumasok. Tama din kasi si Amiel na pag pumasok pa si Paul, baka hindi na siya makatulog kasi si mama kakausapin na naman siya ng parang wala nang bukas. Hahahahahaha.
-----------------------------------------
Attention ...
Sorry. Natagalan. Bumagyo kasi. Kinginang Nona yan. Andaming sinalanta. Hanggang ngayon brownout pa.
God Bless!
BINABASA MO ANG
Who Am I To Say?
Short StoryIs it really possible for two different people to fall harder than what they think they can? Is it really applicable in life that so-called, Second Chance?