--------------------------
Nagising ako ng may humahaplos sa buhok ko. Pagdilat ko ng mga mata ko, nakita ko si ate na mangiyak ngiyak. Ang sweet talaga ng ate ko. ❤❤
Ako : hey. Anong oras na?
Ate Angelique : 4 am, dear. How are you?
Ako : ang aga mong nagising. I'm .. fine. Yeah. I'm okay. I guess. *pilit na ngumiti*
Ate Angelique : *tumulo luha* tell me. Anong nangyari? Kasi kung simpleng away lang sure akong hindi ka uuwi agad.
Ako : ........
Tapos hinawakan ni ate kamay ko.
Ako : ateeeee! ..... *yumakap sakanya* *sobs*
Ate Angelique : ssshhhhhh. It's okay. Sige. Iiyak mo lang. Di mo kailangang mag kwento agad sakin. Shh. Tahan na.
Ako : bakit ganun? *sobs*
Silence. Di na muna ulit ako nag salita. Buti nalang di na masyadong namumugto mata ko. Hindi na mahahalata nina mama. 7 am kami umalis papuntang Blanca Aurora Falls. Kinuwento ko naman ka ate lahat sa byahe. Mga tulog kasi sila.
Amiel : tarantado yun aa!? Putragis.
Natigilan naman kami ni Angelique. Tengene. Gising pala yung loko sa tabi ni Ate. Hahahahahahaha.
Ako : kanina ka pa nakikinig?
Amiel : oo. Simula nung nagsimula kang mag kwento. *kalma niyang kwento* nasabi ko pa naman kung san tayo pupunta ngayon. Tangina. Aabangan ko nalang sa labas para di makalapit sayo.
Ate Angelique : yaan. Tama yan. Buti naisipan mo yan Amiel. Hahahaha. Ikaw na mag abang dun sa lalakeng yun baka hindi lang sapak makuha niya sakin.
After almost 3 hours na byahe. Dumating na kami sa destination namin. Diritso na kami sa loob. Sina mama naman abala sa pag aayos. Kami naman ni ate naligo na agad. Maya maya, dumating si Amiel.
Amiel : ate. Nasa labas siya. kausapin mo na. For the last time.
Yun lang sinabi niya at lumusong na sa tubig. Hindi na ako nag dalawang isip pa. Pinuntahan ko na agad siya di dahil sa gusto kong magkabalikan kami. Gusto ko lang marinig paliwanag niya.
At ayun ang loko. Nakaupo sa ilalim ng puno.
"Paul!" Tawag ko sa kanya. Dali dali naman siyang tumayo at lumapit sakin.
"L--love ..." sabi niya. Akmang hahawakan niya ako sa kamay pero umiwas ako.
"Ano pa kailangan kong malaman sa mga bagay na hindi ko nahuhuling ginagawa mo?" Ako
"Love. It's not what you think. Makinig ka naman sakin. Sorry. Ikaw ang mah --- "
"Mahal? Ako ang MAHAL mo? Yun ba ang way mong mahalin ang isang tao? Myghaad, Paul. You cheated on me! I saw it and you dare try to deny it!" Di ko na napigilan sarili kong sumigaw.
"I was drunk love! Drunk! Makinig ka naman ... *sobs*" Paul
"Paul, umiinom din ako. Alam ko ang feeling ng nalalasing. Oo, nabigat pakiramdam ng katawan mo pero putangina alam ng isip mo ang pinag gagagawa mo! Ano ba? Pumunta ka ba dito para magsinungaling lang ulit!?" Gait ko.
Umiyak ng tuluyan si Paul. At ako? Eto. Nakatitig lang sakanya. Ni hindi ko siya kayang lapitan. Kasi nasasaktan ako.
"Until now I'm still containing myself para di ko paniwalaan ang nakita ko. Pero nakita ko ang nakita ko. Ang ganda ng pagkakasabi mo noon ng WALANG KAMI NI CRISTINE pero tangina mo nag sex kayo! *silence* kung wala ka nang sasabihin. Papasok na ako at umalis kana. Salamat sa Dalawang taon at dalawang buwang relasyon natin. Ang sinungaling ko kung hindi ako naging masaya sa piling mo. Sa dami kong trust issues sayo, guess it's about time to say I had enough." At tuluyan na ako umalis sa harap niya. Hinabol pa niya ako at ang sunod na nangyari, nakita ko nalang na nakahandusay sa sahig si Paul.
"Hiwalay na kayo putangina mo, di mo ba na gets yung sinabi niya?" Nilingon ko ang nagsalita. Si Kieth pala. "Wag ka nang magpumulit. Kung magkakaayos kayo, magkakaayos. Pero wag muna ngayon. Pareho pa kayong nasasaktan." Huli niyang sinabi kay Paul at tuluyan na niya akong hinila papasok.
The rest of the day, naligo lang ako ng naligo. Para na rin mawala sa isip ko yung nangyari. Parang gumaan yung pakiramdam ko nung nakausap ko siya. Nasabi ko kasi yung gusto kong sabihin.
MARCH 15, 2013
It's my Graduation! Yeyy! Natapos ko naman ang High School ko ng matiwasay. Hahahaha! Walang masyadong kadramahan sa life. Hahaha. XD and the best gift I've received this day is, giving away my forgiveness.
Right after ng Commencement Exercise namin, umuwi ako agad at binuksan ko agad ang laptop ko. Nag Online sa FB kasi it's been a while naman din naman. XD
And there, may 5 messages ako. Binuksan at binasa ko.
"Hey young lady! College kana next school year! Kamusta naman yun? Parang kahapon lang, gusgusin ka pa. Hahaha. Congratulations! *clap clap*
I hope di maapektuhan friendship natin kahit na naghiwalay na kayo ni Paul. I'm sorry sa nangyari. Hayaan mo. Darating ang araw na magmamahal ka at iiyak ka nalang sa araw ng kasal mo. Oh, ha. Sabi mo kasi sakin be Futuristic once in a while. Hahahaha. Anyways, Congrats ulit! Good luck sa next phase of life!
From : Arni ________________ "
"Aimee! Congrats! Pa buy 1 take 1 ka naman para makahanap na din ako ng lablayp. Hahaha. Good luck sa College!
From : Ryan Dela________"
"Congrats! Good luck sa College!
From : Rex ____________ "
At yung dalawang message. Di ko talaga inaasahan.
"Hi Aimee. I'm sorry. I know sorry is not enough. Pero kasalanan ko talaga. Kung di ko pinilit si Paul, di sana mangyayari yung nangyari. Congrats sa Graduation niyo!
From : Cristine G_______"
Oo. Nag message siya. And I'm to happy na nung nabasa ko message niya, oo, nasaktan pa rin ako kahit papano kasi naalala ko. Pero alam ko sa puso ko na hindi na ako galit.
At yung last message.
"Hi love! Congratulations! I know how great you are this school year. Ano? Nakapag decide kana ba kung ano course kukunin mo? Good luck sa College, love. Mahirap, pero wala namang mahirap na hindi nagagawan ng paraan, diba? I miss you. :'( I really do. And I'm such an asshole to lose you just like that. If only I could turn back time, I would. I'm really sorry.
From : Paul M_________ M__________"
Yeaaah. Isa siya sa mga nag message sakin. Nag reply ako, "okay na Paul. Kalimutan na natin yung nangyari. I guess it's understandable why such phenomenon happen in once life. It's just a matter of acceptance, I guess. And I forgive you."
After that. I shut down my laptop and get my things packed up cause me and my mom are leaving tomorrow.
--------------------------------------
BINABASA MO ANG
Who Am I To Say?
Short StoryIs it really possible for two different people to fall harder than what they think they can? Is it really applicable in life that so-called, Second Chance?