ATEŞ

A-21

Gün geceden gündüze dönerken ışıl bütün gece yaptığı gibi yan tarafında uyuyan adamı izliyordu.
Seviyordu bu adamı.yüzünde oluşan her çizgiye,kirpiklerine,parmak uçlarından ses tonuna kadar aşıktı.Hepsine ayrı ayrı sevdalıydı.
Ondandı belki de bütün gece gözlerini kırpmadan yüzünü incelemesinin nedeni.
En küçük ayrıntıyı bile aklına kazımak ister gibi.
Odayı dolduran güneş ışıkları ile kalkması gerektiğinin bilincinde Ateş'in dudaklarına tüy gibi bir öpücük kondurarak kalktı yataktan.
Beyninin banyoya gitmesi için verdiği emirleri yok sayarak geri gidip yatma isteğine karşı koyarak hazırlandı. Hazırlanma işimi elinden geldiğince uzun tutarken biten işi ile derin bir nefes aldı. Usulca hala uyuyan Ateş'in yanına yaklaştı.
Uykudan dolayı dağılmış sarıya kaçan kumral saçlarına burnunu daldırırken içine huzur kokuyu sanki sonmuşcasına derin derin soludu. Dolan gözlerinden firar eden bir damla Ateş'in yanağına damlarken usulca damlanın damladığı yeri öperken fısıldadı.

"Seni deli gibi seviyorum. "
Zor da olsa ayrılırken gelecek olan şiddetli ağlama isteğinin bilincinde hızlı adımlarla odadan çıktı.
**********

Şirkete geldikten bir süre sonra gelen pelin ile Sarp'ın sabırsızlıkla bekliyorlardı.
Açılan kapı ile ikisinin de bakışları kapıya çevrilirken içeri giren Sarp elindeki dosyayı kenara bırakırken ilerleyerek Işıl ve Pelin'e sarıldı.

"Nasılsınız? " Pelin

"Iyiyiz." Derken Işıl Sarp'a bakarak konuştu.

"Sen söyleyeceksin iyi mi olacağım kötü mü? " Sarp yersiz bir mahcubiyet ile gözlerini kaçırırken Işıl bu bakışların ne anlama geldiğini kavramıştı.
Her şeye inat dikleştirdiği omuzları ile koltuğuna yönelirken oturmalarını işaret etti.

"Hadi bana ailemin gerçeklerini anlat."
Uzun zamandır Işıl'ı tanıyan ikili aslında ne kadar üzgün olduğunu bildikleri ama yine de hep yaptığı gibi saklamayı tercih etmesine sessiz kalırken Sarp söze başladı.

"Ayça Kaya. Mehmet Önal'ın eski eşi..... devam ederek bütün detayları ile anlattı. Bütün detayları Sessizlikle karmaşık, aceleci şehrin manzarasına diktiği bakışları ile dinleyen Işıl,

"Yani özet geçmek gerekirse, " diyen Sarp ile hiçbir şey belli olmayan bakışlarını Sarp'a çevirdi.

"Baban ve Ayça hanım üniversite de birbirlerine aşık oluyorlar ama hayat ikisini de farklı yerlere savuruyor. Farklı nedenler ile farklı kişiler ile evleniyor ve çocuk sahibi oluyorlar. Yıllar sonra tekrar bir araya geliyorlar ve ölünceye dek bir arada oluyorlar. " Sarp'ın anlattıkları ile kafasını sağa sola sallarken ruhsuz bir ses tonu ile konuştu.

"Yeter! Yeşilçam hikayesiymiş gibi anlatma! Çünkü onlarda aşıklar birleşirse kötüler hariç herkes mutlu olur. Bu hikayede mutsuz olan yalnız kötüler değil." Derken sinirle ayağa kalktı.

"anlamıyorum. Madem annem her şeyi öğrendi neden boşanmamış? Neden bunlara göz yummuş?"

"işin orası daha karışık. Annen birkaç kez boşanma davası açmış ama her seferinde davayı geri çekmiş. Kesin olmamakla birlikte babanın anneni sizinle tehdit ettiği yönünde bilgiler var ama sonuçta aile arası bir mesele ve bu konudaki her bilgi varsayımdan öteye gitmiyor. "

"Yapma Sarp Allah aşkına. Aile diye bir şey hiç olmamış ki."

" gerçekleri bilen kişilerden hayatta olan tek bir kişi var o da Babaannen."

"Babaannem mi? "

" Evet Babaannenin her şeyden haberi varmış. "

"Neden yardım etmemiş o zaman. "