BAD VIBES (BOOK 1)

Part 14

Od samego rana pogoda zupełnie nie pasowała do mojego humoru. Za oknem padało, było pochmurno a ja? Ja cieszyłam się, że odzyskałam spokój i powoli wszystko sobie układam. Dziś w związku z dobrym humorem postanowiłam zrobić coś ze sobą. Ubieram biały t-shirt a do tego niebieskie jeansy z dziurami, białe trampki i wychodzę w miasto. W drodze do centrum odzywa się mój telefon.
-Halo?-daję na głośnik i kładę telefon na siedzeniu pasażera.
-Mo?
-Olivia!-ucieszyłam się na jej głos-Coś się stało że dzwonisz?
-A musiało? W sumie to mam dla ciebie pewna nowinę
-Jaką?
-Przyjeżdżam do LA, za tydzień!
-Żartujesz!
-Nie! Spotkamy się prawda?
-Obowiązkowo, daj znać o szczegółach to cię odbiorę
-Okej a ty jak się trzymasz?
-Jest okej a nawet lepiej. Przepraszam cię ale muszę kończyć, zadzwonię w wolnej chwili-mówię szybko i rozłączam się stojąc już pod miejscem docelowym.
Wchodzę do środka. Już w wejściu wita mnie miły, młody chłopak.
-Dzień Dobry. W czym mogę pomóc?-uśmiecha się
-Cześć. Macie czas by się mną zająć? Muszę coś zmienić.
-Poczekaj chwilę, zapytam.
Chłopak wychodzi zza lady i podchodzi do już dojrzalszego mężczyzny. Ten spogląda na mnie, uśmiecha się i kiwa głową.
-Jeśli poczekasz 10 minut do szef się tobą zajmie
-Jasne, dziękuję.
Zajęłam miejsce na czarnej kanapie. Zadowolona, uśmiechnięta. Dawno się tak nie czułam, tak...szczęśliwie. Jeszcze ten telefon od Olivii. Nie mogę się doczekać aż ją zobaczę.
-Zapraszam Panienkę na fotel-zajęłam miejsce, owinął mnie czarnych fartuszkiem-Więc co robimy?
-Robimy na czarno
-Na pewno? Masz bardzo ładny ten blond
-Musze coś zmienić, zróbmy na czarno
-Ścinamy?
-Nie, jedynie podciąć kilka centymetrów.
Fryzjer zabrał się do pracy uprzednio zasłaniając lustro a ja niecierpliwie obserwowałam jego poczynania.
-Zobaczysz kiedy skończę.
W trakcie jego pracy mój telefon znów zadzwonił więc chłopak, który mnie przywitał podał moją torebkę.
-Cześć Harry
-Witaj. Gdzie jesteś? Mam dla ciebie propozycje
-Będę wolna dopiero za...-spojrzałam na fryzjera. Pokazał dwa palce-2 godziny
-Dopiero? To co ty robisz?
-Zobaczysz. Więc co to za propozycje?
-Najpierw mały, wieczorny spacer a potem kolacja, co ty na to?
-Spacer okej ale na kolacje to ty idziesz ze mną. Adam powiedział, że mam cię ze sobą wziąć
-Stary Collins?!
-Tylko nie stary!-zaśmiałam się-Mamy być o 19
-Okej więc bądź gotowa o 18, przyjadę po ciebie.
Odkładam telefon i próbuję nie zasnąć gdy fryzjer odrabia swoją pracę. Uwielbiam gdy ktoś bawi się moimi włosami. Zawsze robiła to mama....taa mama. Właśnie ciekawe co się z nią dzieje, chciałabym ją zobaczyć, chociaż nie wiem czy byłabym w stanie z nią rozmawiać. Zostawiła mnie. Pewnie była na mnie wściekła o to, że zostawiłam Marsela a raczej uciekłam. Dla niej wspaniałą wiadomością było to że postanowiłam związać się z samym Hiltonem. Ja miałabym ''wspaniałego'' męża a ona bogatą córkę i prestiż że wstąpiłam do rodziny Hiltonów. Chyba sama zapomniała co znaczy nasze nazwisko. Tata był żołnierzem i nie mogę nawet myśleć o tym, żeby je zmienić. Mam pełen do niego szacunek. Brakuje mi go, chwilami zapominam jak funkcjonować i czuję się jak wtedy gdy przyszedł ten mężczyzna i powiedział, że tata nie żyje. Straciłam wszystko w przeciągu kilku sekund. Czuję się już zbyt zmęczona tym wszystkim, aby walczyć ze złymi myślami. Nie wiem ile jeszcze wytrzymam. Staram je od siebie odpychać, czasami się udaje a czasami po prostu pozwalam im się do mnie dostać i zrujnować wszystko. Ale nie dziś, dzisiaj nic nie zepsuje mojego humoru. Jest okej i nie dam zniszczyć mojej blokady.
-Gotowe-słyszę słowa fryzjera.
Wreszcie mogę zobaczyć efekt końcowy. Wyglądało pięknie i szczerze? Bardziej podobałam się sobie w tym kolorze. Byłam zadowolona.
-Jest pięknie, dziękuję.
Zapłaciłam za usługę i wyszłam. Czułam się...lepiej? Tak, zdecydowanie. Uśmiechnięta podbiegłam do samochodu i pojechałam do domu. Przygotowałam sobie ubrania na kolację i poszłam wziąć kąpiel. Uważałam by nie zamoczyć włosów, były idealnie wyprostowane więc nie będę musiała nic robić.
Owinęłam się ręcznikiem i zeszłam do kuchni. Czułam głód. Zrobiłam sobie coś lekkiego do przegryzienia. Grace nie będzie zadowolona jeśli nic nie zjem. Zjadłam dwie kanapki, wypiłam kawę i wróciłam do garderoby by się ubrać. Na nogi wciągnęłam czarne, obcisłe jeansy z dziurami na kolanach plus czarna koszulka. Na nogi założyłam sandałki w kolorze nude i do ręki wzięłam, tego samego koloru, płaszcz. Ledwo zeszłam na dół a dzwonek zadzwonił.
-Wejdź Harry!-zawołałam skupiając się na zebraniu wszystkich potrzebnych rzeczy do torebki.
-Gdzie jesteś?
-W salonie!
Wrzuciłam do torebki telefon i ruszyłam do Harrego. Zrobiłam tylko krok a ten pojawił się w progu pokoju. Spojrzał na mnie i zaniemówił.
-Nic nie powiesz?-odezwałam się po chwili ciszy
-Nie wiem co. Gdzie się podziały ten blond, długie włosy?
-Te ci się nie podobają?
-Podobają, wyglądasz...wow! Nie wiem co ci powiedzieć ale podoba mi się.
Podszedł bliżej i przytulił mnie.
-Skąd ten pomysł?
-Chciałam dopełnić zmiany które się dzieją, to był dobry ruch
-Jesteś szczęśliwa -stwierdził odsuwając się na kilka centymetrów i patrząc mi w oczy.
-Jestem.
Czułam jak mój uśmiech jeszcze się powiększa. Jego wzrok wędrował między moimi oczami a ustami. Zaraz stanie się coś nie dobrego. Odchrząknęłam i odsunęłam się.
-Spóźnimy się -uśmiechnęłam się chcąc zakryć zawstydzenie.
Mógł to zrobić szybciej. Nie. Stop. Dlaczego tak pomyślałam? To mój przyjaciel, nie chcę niczego zepsuć. Nie mogę, nie chcę go stracić.