GülDikeni-1 bölüm

59K 1.5K 99
                                    

     -    Düzenlendi    -

Ağlanacak halimize gülüyoruz,
deyip kızıyorlar...
O da birşey mi?
Ölünecek halime yaşıyorum ben...
Demiş Mavi kelebek...
Mücadele etmiş,
Etmiş etmesine ama...
Kefenin cebi yok demiş...
•••

Yağmur yağıyor,heryer sırılsıklam.
Yağmur demek,bereket demek nimet demek.
Siyah feracemi sıkı sıkı tutmuş,hafif kaldırarak yürüyordum.Gözlerim bu bereketin karşısında dolmasında ne yapsın?
Artık gözyaşlarım dayanamamış ve akmaya başlamışlardı.

İçimdeki çığlığı kimse duymuyordu.

Sokak bomboştu kimse yoktu,normalde boş sokaklardan korkar daha kalabalık ortamlardan geçerdim ama yağmur yağınca kendimi burada buldum.Sanki o su tanecikler insanların günahlarını silip süpürüyormuş,temizliyormuş gibi geliyordu bana.

Düşüncelerimi bölen telefonumun sesi oldu.

"Efendim anne?"

"Songül eve gelmen lazım.Babanın ne söylediğini unuttun mu?"diye azarladı beni.

"Unutmadım."dedim gözlerimi yere indirirken.

"O halde eve gel.Daha hazırlanacaksın."
Dedi ve bir çok şey daha dedi.Kapanan telefonun ekranına öylece baktım.

Unutmadım anne.

Ben zaten unutmam, sadece birazcık unutulurum.

"Susmak,
artık sığmıyor yüreğime...
Yoruldum seni susmaktan."

•••

Yeni kitabım Hayırlı olsun.
İnşallah beğenirsiniz.

Gül DikeniHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin