Gül Dikeni

Gül Dikeni-16 bölüm

Şems der ki eşine;

-"Şimdi sana sormayacaklar mı;

Deden yaşındaki adamda ne buldun? diye,

Kimya Hanım'ın cevabı aklın yolunu keser;

-"Sende buldukları'm değil, sensiz kaybettiklerimdir önemli olan....

°

Başına ne geldi ise bir imtihan'dır,hatırlat kalbine ve yürümeye devam et.

-Oğuzhan Çelebi-

********

"Kendinize iyi bakın.Allah'a'ısmarladık."
Dedim.Kapıda beni bekleyenlere sarılmıştım.Vedâ'laştıktan sonra kapıyı açmak için kulpuna dokundum.Açacakken biran duraksadım.Arkamı dönüp tekrar etrafıma baktım.
Hoşçakal evim.
Hoşçakal...

Sanki gerçekten veda ediyormuşum gibi geliyor olabilir durumum lakin içimden bir ses uzun bir zaman sonra ailemi görmeyeceğimi söylüyor.
Bu sıkıntı kalbimi sıkıştırdı.
Ben...
Hiçbir şeye hazır değilim.
Hiçbirşey'e.

Kapıyı açmamla soğuk hava yüzümü karşıladı.Bu iyidi.Ancak böyle gelirim kendime.

Sağımda ve solumda korumalar bana dönünce aceleyle basamaklardan indim.
Biri yanıma gelip,"Burdan efendim." demesiyle onu takip ettim.Arabanın ön kapısını açtığında hiç taviz vermeden arka kapıyı açtım.
Ve bindim.
Adamın şaşkın bakışını hissedebiliyorum ama ne yazıkki şuan beni bu durum pek ilgilendirmiyordu.
Adam kapıyı kapatalı beş dakika olmasına rağmen arabada soğuk bir sessizlik hakimdi.Beş dakikadır Onunla burada yanlızdım.Beş dakıkadır onun ifadesizce öylece durmasını görüyordum.
Bakışlarımı deri koltuktan aldıktan sonra kaldırdım ve o anda onun dönmesiyle,göz göze geldik.Hemen çektim gözlerimi ondan.Ne kadar da tuhaf....bir ara haram helalı unutuvermiştim.Bu da Allah'ın bir imtihanıydı demekki.
Hiçbir zaman unutmamak gerekir ki,
şeytanın söylediklerine uymamak lazım,nefsin sana hükmetmemesi ve sana tatlı gelmemesi gerekir.
Lakin ben,haram ve helalı unuttum.
Ağlayacağım halime güldüm meselesiydi benimki.
İçim pişmanlık la doluydu.
"Şimdilik birşey söylemiyorum sana,"dedi sakin ve bir okadar sert.
"sadece şimdilik...."
Ve arabayı çalıştırmasıyla yola koyulduk.
Evimden yavaş yavaş uzaklaşınca,içim dar olmaya başlamıştı.

Başımı eğmiş ellerim kenetli birşekilde sakince ağlıyordum.
Nereye götürüyordu beni? Ne yapacaktı,neler planlıyordu bu adam?
Belli bir zaman sonra araç durdu.
Gözlerimi bitkince etrafta gezdirdim.
Neresiydi burası?
korkuyla seslendim."Nereye getirdin beni?"
"Nereye getirdiysem getirdim! Ben nereye gidiyorsam,sende oraya gideceksin!"
Burnum sızladı.
Ben onunla aynı evde kalamazdım.
Panikle "Seninle aynı evde kalamayız!" dedim.Nasıl söyledim,ondan bende habersizdim.Ne yapacağıma dair hiçbir fikrim yoktu.
Beni umursamadan arabadan indi ve dolanıp kapımı açtı.

Ben çıkmadım ama o beni zorla arabadan çıkardı ve beni sürüklemeye başladı.
"Bırak beni."dedim.Umursamadı.
Kapıyı açtıktan sonra beni yere fırlattı.
Boğazımdaki düğümü tutamadım ve hıçkırdım.
Kollarımdan destek alarak kalkmaya çalıştım ama bu isteğim olmadan beni kolumdan tutarak anice kaldırdı.
"Ağlama!"diye tısladı dişlerinin arasından.
Başımı eğip ondan kurtulmaya çalıştım.
"Sana.ağlama.dedim!" Deyip beni merdivenlerden yukarı çıkardı.Gözyaşlarım durmadan akıyordu.Bir odanın kapısını açması ve beni o odaya sokmasıyla,kapıyı yüzüme kapatıp birde kilitlemesi bir oldu.
Gözlerimi sildim ama yinede ne yapsam durmuyor,daha çok akıyordu.

Yatağa doğru yürüyüp üstünde oturdum.
Hazmetmeye çalışıyordum.
Ben onu böyle bilmiyordum,ani değişime uğramıştı sanki kendisi.
Çok kırgındım....