Gül Dikeni

Gül Dikeni-26 Bölüm

Herkesin telaşla ayağa kalkmasını öylece izliyordum.Amcam destek olma amacıyla kolumdan tuttuğunda hiçbir tepki vermedim.
Ardından halamın yanağımı tutuşu da içimdeki yangını söndüremedi.
"Eren sakin ol canım."diyen halamı duymuyordum sanki.

Göğsüm gittikçe daralıyordu.
Bir sıcaklık vardı gittikçe yükselen.
İçimde sanki patlayacak bir bomba vardı ve ben her an patlayacaktım.

Dişlerimi sıktım."Bunu benim karıma yapanı ellerimle boğacağım!"

Onun dokunsan kırılacak kalbini durdurana sebep olanı,kendi ellerimle canını alacağım.

Duvara bir tekme savunduğumda kırılan bir kemik duyuldu.Herkesin korkuyla yanıma yaklaşmasıyla,"Durun orda!"Diye bağırdım.

Arda arda duvara tekmeler attım.

Elimin tutulmasıyla hırsla kararan gözlerimi karşımdakine diktim.

Annem.

"Oğlum yapma."diyen anneme alayla baktım.

"Oo,"dedim alay ederek."Sen buralara gelir miydin?Alttarafı gelinin vuruldu gelmeye ne gerek vardı?"

Annem şaşkınlıkla bana baktığında elimi elinden çektim.

"Ne diyorsun sen?"

"Hiç."dedim sakince.Daha demin hırsla duvara tekme atan ben,şu an dünyanın en sakin insanıymış gibi davranıyordum.

"Gelininin kalbi durdu Burcu hanım."dedim durgunca.

"Beğenmediğin karımın kalbi durdu."

Arkamı dönüp hastaneden çıktım.

Banklardan birine oturacağım sırada uzaktan gelenler ile kaskatı yerimde kaldım.

Ağlayan genç bir kız ve yanında Songül'ün ağlayan annesi.
Erkan bey de geliyordu bu tarafa.

Bana yaklaştıklarında durdular.
Ben onlara bakıyordum onlar ise bana.

Kızın gözlerindeki nefreti görüyordum.
Onlara yaklaşıp,"İkinci kat koridorun sonunda sağa sapın orası."Dedim ve gittim.

En baştan beri onlara karşıyken böyle yapmam bana tuhaf geliyordu.

Yarım saat banklardan birinde oturmuş düşünüyordum.En sonunda dayanamayıp kalktım ve çıkışa doğru adımladım.

Arabamın kapısını açmıştım ki telefonumun sesiyle durdum.
Telefonumu kulağıma koydum ve açtım.

"Abi,"İclalin titreyen sesiyle yüreğimde bir sızı hissettim."Songül.."

Telefonu yüzüne kapattım.

Hayır bir şey olmadı.

Songül kalkacak ve yine benim için ağlayacak.
Onu her ağlattığım için intikam alacak daha benden.

Ona bir şey olmadı.

Hızla hastaneye ilerlediğimde içimdeki korku gittikçe büyüyordu.
Asansörü kullanmak yerine merdivenlerden gittim.
Sonunda vardığımda yerde oturmuş ağlayan kadına baktım.
Songül'ün annesi.

Onlara yaklaştığımda halamın bile gözünün dolduğunu gördüm.

Sakin ol Eren,bir şey olmadı.

Sakin ol!

Songül'ün annesi hıçkırarak ağlıyordu.

Ve yanındaki kız Songül'ün kız kardeşi olmalıydı,bana yaklaştığında hiç bir tepki vermedim.

Göğsüme yumruklarını geçirdiğinde bir şey yapmadım.

"Senden nefret ediyorum!"Diye bağırarak bana vuruyordu.

Sonunda yorulduğunda gözlerinden hiç dinmeyen yaşları sildi hırsla.

"Ablamı bizden sen çaldın!"

Gözlerimin kızarmasıyla amcama baktım.

"Ne oldu?" Dedim yutkunarak.

"Doktor ilk kalbinin durmasıyla bir şekilde tekrar atmasını sağladıklarını söyledi lakin kalbi tekrar durdu."

.

.

.

450 vote olmadan yeni bölüm yayınlanmayacaktır.

Sizce Songül hayatını kaybedecek mi?

İnşallah beğenmişsinizdir!