Gül Dikeni

21.Bölüm

Emin ol kim olduklarını çıkaramadım.
Görünüşe bakılırsa mutlular.Fakat insanlara tavsiyem şudur ki,nasıl "zenginin parası,parasızın çenesini yorarsa",başkalarının mutlu görünümü,insanı kendi mutlu olma imkanını,kabiliyetini görmekten alıkoymamalı.
Filmler,resimler bir hayaldir.Başka insanların dış görünümleri de bizi aldatmasın.
İnsan kendi mutlu olma imkanını görebilmeli.
Mutluluksa filmlerin,romanların içinde değil,kendi yaşadığımız basit hayatın içindedir.

Ve önemli olan yaşanılan "an" dır.
Onu ibadet,sabır,anlayış,tevazu ve merhamet ile anlamlı hale getirmek mutluluğun ta kendisidir.Yoksa deniz kenarında fotoğrafçılar tarafından düzenlenmiş bir mutluluk tablosu sahtedir ve bazı saf kimselerin duygularını istismar etmekten başka bir şey ifade etmez . . .
~tevekkuull ~

"Ne demek istiyorsun?" Dedim gözyaşlarımı yatıştırırken.

"Bence gayet iyi anladın." Dedi katı bir sesle.

Üstümden kalktı.Bende hemen kalkıp hızla koştum.

"Gideceğim buradan," dedim sesli.

"görürsün gideceğim!"

Lafımı takmadı bile üstüne üslük alay da etti.

"Anca gidersin."

Odama vardığımda kapımı kilitledim.Kendimi yere attım.Başımı dizime koyarak ağladım.
Ben onunla evliydim,nasıl bunu yapardı?
O evliydi!
Allah katında ben evliydim ve O....başka bir kadınla?

İç çeke çeke ağladım.
Allah ıslah etsin.

Neden ince  düşünenler hep en çok kırılan oluyor?

••••

Özlemek....
Özlemek meğerse ne büyük bir imtihanmış.
İnsanın içini daraltan yüreğinin ağlamasının sebebi.
Gözlerin kararır,özlem duyduğun kimsenin can havliyle gelmesini beklersin.
Ben.
Ben Annemi çok özledim Yarabbi...
Çok özledim.
Başımı boynuna gömsem ağlasam...
'Annem,'desem.'Kurban olurum ben sana.İyiki varsın iyiki Annemsin iyiki ben senin kızınım...'desem.

Başımı daha çok eğdim.
Ellerimi açtım ve ağladım.
"Dert midir benimki Allah'ım?
Dert midir? Ne acılar çeken var bu dünyada.
Benim bu yaptığım isyana kaçmasın Yarabbi?
Yüreğim yanıyor kalbim acıyor.Ne yapmalıyım bilmiyorum.Çıkmaz sokağa girmiş gibiyim yolumu bulamıyorum.Sen beni hiç bir zaman yalnız bırakmadın Allah'ım.Gözyaşlarımın anlamı varsa o da Senin beni ayakta tuttuğun içindir.
Doğru yolda olmamı nasip et.
Yüreğimin acısını dindir Aile özlemimi tez vakitte sonlandır Allah'ım...."

Ağladım.Aslında ben çok severim Allah'ın karşısında ağlamayı,bana aciz bir varlık olduğumu hatırlatıyor.Allah'ın merhametine ihtiyacım vardı benim.
Bu fani dünyada beni yargılamaktan ve benim hakkımda boş boş konuşmaktan başka bir şeye yaramayan insanlara ihtiyacım yoktu.
Derdimi onlara otuz kere anlatsam ne fayda?
Nekadar anlatırsanız o kadarı ağlayacaksınız çünkü,karşınızdaki insan sizi anlamıyor,anlamayacak.
Sizi derinden anlamayacak.Hatta bakarsın o yarayla sizi sırtınızdan da vurur.Olur olmaz arkanızdan konuşur.
Böyledir bu hayat.
Ben çok iyi öğrendim.Tecrübe ettim ve beni Allah'tan başka kimsenin anlamadığını anladım.

Öyle anlar yaşarsınız ki sanırsınız bütün dertler birden mi beni buldu?
Tek tek gelmiyordu dertler,hepsi birden bocalıyordu.
Başını sağa dönüyorsun sola dönüyorsun,arkaya ve öne.Bir şey arıyor İnsan.
Bir şey....belki uzatılan bir eli?
Merhametle sevgiyle uzatılan bir el arıyor belki?