7-Bölüm

24.7K 1K 119
                                    

Korkma,herkes seni terk etse O terk etmez.Herkes seni yanlız bıraksa O bırakmaz.
Hz.mevlana

Bazen gülüp geçersin.Niye mi?
Çünkü yüreğin sızladığını defalarca
anlatmaktan bıkarsın.

"Bırak"dedim düz bir sesle."Bana,böyle dokunamazsın!"
Yüzünde alaylı bir gülümseme berildi.
Ona baktığımı anladığımda hemen gözlerimi yere indirdim.

"Sakın..." sesi korkunç diyecek kadar ciddi çıkıyordu.

"Ama sakın,sabrımı zorlama!"

Göz göze geldiğimizde gözlerimi kaçırmak istesemde buna izin vermeyecek kadar derin bakıyordu.
Sonunda kaçırabildim gözlerimi.Yüzünde yine alaylı bir ifade vardı.
"Düğünü erkene almak için elimden geleni yapacağım."

"Niye böyle yapıyorsun?"

"Ne yapıyormuşum?"
Benimle dalga geçmesinden sinir oluyordum.

"Bana yaklaşıyorsun,istemiyorum.
Çok yakın davranıyorsun,rahatsız oluyorum.
Ne yapmaya çalışıyorsun?"

"Yakında düğünümüz olacak.Ozaman da mı sana yaklaştığımda bana ne yapmaya çalıştığımı soracaksın?"

"Çekil..."

Geri çekilerek arkasını döndü ve kapıya doğru yürümeye başladı.Kapının kulpunu tuttu ve bekledi.
"Hazırlan."
Yüzünün yan profilini göreceğim şekilde hafif döndü.
"Kapının önünde bekliyorum."

Birşey diyemeden kulpu indirdi ve Kapıyı açarak çıktı.
Dün akşam gidicektim ama bırakmadı.
Dünkü sinirli hali geldi aklıma.

Eyüp...

Kendisi bana göre çok sinirli çok ukala ve bana saygı duymuyor.
Ah Baba!Ah...beni nelerle uğraştırıyorsun.En çok bana bağrılmasından nefret ederim.
Hemen gözlerim dolar.Duygusalımdır ben.Sizin gözünüzde herşeye ağlayan bir kız gibi görünsemde herşeye ağlamam.Bende gülerim,Kitap okurum, bilgisayarda boş şeylerle uğraşırım, dişarı çıkıp alışveriş yaparım.Bunları yapıyorum normalinde ama bu son haftalar biraz durgunum.
Belki de Özlem'le kavga ettiğim içindir.
Özlem benim çok iyi arkadaşımdır.
Aramız iyi değil.
Özlemin aklıma sızmasıyla içime çok kötü bir hiss girdi.
Erkek arkadaşının ona aldığı elbisesine yanlışlıkla su döktüğüm için bağırıp çağırmaya başlaması ipleri koparmıştı.
Bir elbise için benimle kavga etti.

Buruk bir gülümsemeyle gözlerimi yere indirdim.
Size tafsiye hiçbir zaman herangi birşeyden dolayı karşınızdaki kişiyi üzecek kıracak birşey söylemeyin.

Öfkeli bile olsanız, yapmayın bunu.

Çünkü ben bana söylediklerini hâlâ unutmadım.

Daldığımı anladığımda komidinin üstünde bıraktığım feracemi aldım ve giydim.Aynada şalımı düzelttikten sonra çantamı da koluma takarak kapıyı araladım ve kapıya kaşlarını çatmış bakan bir Eyüp görmeyi beklemiyordum doğrusu.

"Nerdesin sen?"

"Şey...-" Elimi tutarak beni çekiştirmeye başladı.

Elimi çekmeye çalışıyordum ama bırakmıyordu.

"Parmaklarımı kıracaksın bırak!"

"Bu parmaklar benim,kırarım nolmuş?"

***

"Senin bu güzeller güzeli Hala'na ne yaptı biliyor musun?"

Hala'mın ağzından bir hiçkırık kaçtı.

Gül DikeniHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin