Gül Dikeni

GülDikeni-9 bölüm

*Allah Rahmet Eylesin.*

'Neyin var neyin yok' dediler
Sitemim var
kinim yok
dedim.

*

Hayatta bazen çok zorluklar çekeriz.Kimisi vardır parasızlıktan kimisi varlıklı olmasına rağmen mutlu olamamaktan.Tabi bu burda bitmiyorda. Para veya paradan dolayı sıkıntı çekmek değildir herşey.Ben mesela.Hiçbirzaman maddi anlamda zorluk çekmedim.Ama manevi olarak çektim.

Dediğim gibi herşey burda bitmiyordu.
Geçen sene arkadaşımın Annesi bir canlı bomba tarafından ne yazıkki hayatını kaybetti.
İnanabiliyormusunuz annesi gömülürkenki feryadını hiçbirzaman unutmayacağım.Yüzündeki gözyaşlar hiç durmuyordu.Durmak bilmiyordu! İşte o an ne dedim biliyormusunuz?

Çok şükür Allahım!Çok şükür.
Benimde Annem şuan gömülüyor olabilirdi.

Üzüntülerim sanki uçup gittiler.Niye mi? Çünkü benden daha kötü durumda olan insanlar var.Ben Aile sevgisinden mahrum kaldım.Ama o,Annesini kaybetti.Ben kaybetmedim annemi,o vardı,yanımdaydı.

İşte bundan dolayı hiçbirzaman Annenize Laf söylemeyin.

Yapmak istediğiniz birşeyler varsa ama Anneniz bırakmıyor diye ona ağızınızdan geleni söylemeyin sakın.

Unutmayın ki,öbür dünyada sorulacaktır.

Kendisiyle ne yazıkki bir daha görüşemedik.Numarasını değiştirmişti. Ayrıca Konya ya taşındığı hakkında söz ediliyordu.

Düşüncelerimi bölen Ezan sesiydi.
Kafamı iki yana salladım.
Uykumda gelmişti.
'La havle vela kuvvete...' deyip banyonun yolunu tuttum.

Ayağım kaydı ve masama çarptım.Masanın üstündeki kağıtlar hepsi havada uçuştular.Masanın ucu karnıma değmişti acısı geçmesi için ovaladım.Sinirden kağıtları fırlatacakken gözüm bir fotoğrafda durdu.Resmin yarısını örten kağıdı alıp yanıma koyduktan sonra parmaklarım resmi almak için uzandılar.

Ve dudakalarımda buruk bir gülümseme belirdi.

İçim burkuldu.

Hep kaçtığım ve görmek istemediğim bu Resmin nasıl karşıma çıktığı hakkında hiçbir fikrim yok.
En son nereye koyduğumu bilmiyordum zaten koyduktan sonra beklemiştim ki yerini unutayım.Unuttum da.Gözümden bir damla resime doğru düştü.
Evet unuttum! Ama yerini....Anıları hiç unutmadım.

Bembeyaz dişleri kahverengi gözleri ve buğday teni....

Ardından bir damla daha düştü...

Karanlık odada ses seda yoktu.
Odayı sadece küçük bir lamba aydınlatıyordu.

Kısık bir ses yankılandı odada.Can yakıcı bir ses yankılandı.
Songül'ün hasret dolu sesi yankılandı.

"Arda..."

***

Lütfen vote yi unutmayın!
Beğenme yıldızına basmalısınız.
Teşekkür ederim.
İyi Akşamlar.