Mevsimlerden Sonbahar(Tamamlandı)

~TANIŞMA~

Herkese merhaba! Nasılsınız? Umarım her şey yolundadır :)
Bu bölüm 4.Bölüm değil de,geçmişte yer alan bir bölüm. Uzun flashbacklerden biri. Ve bunu ayrı bir başlık altında,bir isim vererek yazdım. Bu şekilde daha net olacağını düşündüm. Mesela bu bölümün adı Tanışma :) Yıllar öncesi...
Böyle bir karar verdiğim için,günümüzde,Teoman'ın düşüncelerini öğrenmek diğer bölüme (4.Bölüm) kaldı. Umarım keyif alırsınız ❤

Bölüm Şarkısı : Son Feci Bisiklet - Bu Kız ❤

Aralarında katlanamadığım kişilerin de bulunduğu bir grupla bara gelmek ne kadar doğruydu,tartışılır.
Gece uzundu ve şimdiden birilerinin varlığı fazla rahatsız ediciydi. Beyaz elbisemin yakalarını biraz daha düzeltip geriye yaslandım.

" Kızım rahat olsana biraz! Bu kadar kasılacak ne var?!" Geldiğimizden beri bana çatan Özgür'e çevirdim bakışlarımı. Burnunda,kulağında ve dudağında duran piercinglere takıldı gözüm. Ardından siyah saçlarının aralarına serpilmiş kırmızı tutamlara ve gotik kıyafetlerine... Belli kalıplara göre çok düzgün bir kız değildi,en azından aileme göre. Ama iyi bir arkadaştı. Ya da sayılırdı. Tamam tamam,iyi arkadaş yolunda emin adımlarla ilerliyordu. En azından derdimi anlıyordu,yalnızca çare bulmak için kendini yormuyordu.

" Serkan gözleriyle beni yiyor ve sen rahat olmamı mı istiyorsun şeker?" Ona böyle seslenmemden nefret ediyor olması,benim böyle seslenmeyeceğim anlamına gelmiyordu. " Üstelik geçen bana söylediklerini unutma. Resmen imalı bir şekilde benimle birlikte olmak istediğini söyledi! Ne sanıyor beni?!" Farkında olmadan yükselen sesimi hemen kıstım.

" Sensin be şeker! Aman neyse... Serkan'a ben de bayılmıyorum. Bizim çocuklara ısrar etmiş,onlar da hayır diyememiş. Hem bizimkilere anlatmayalım diyen sensin! Anlatsaydık o şimdi değil bu masa
da,aynı semtte bile olmazdı belki!"

" Hay bizim çocuklara! İşlerine gelince hayır demesini biliyorlar! Şu gerizekalıya gelemezsin diyemiyorlar!" Başımı çevirip onunla göz göze gelmemeye çalıştım. Böyle tiplerden nefret ediyordum. Şerefsizin tekiydi!
" Bunlar öğrenirse çok hır gür çıkar. Karakola kadar gider iş. Gerek yok! Hem en iyi ceza umursamamak derler. Ben de öyle yapacağım umarım işe yarar."

Renkli ışıklar altında kıvrılan bedenler ve atılan shotlar dikkatimi çekmiyordu. Gerçekten moralim bozuktu. Bir kadın olarak incinmiştim. Kimsenin böyle bir hakkı yoktu. Onunla aynı yerde bulunmak rahatsızlık veriyordu. Bu iğrenç bir teklifti! Ya o buradan gidecekti ya da ben!
Serkan kısa bir süre için yanımızdan ayrılmıştı. Acil bir iş çıktığını,tekrar döneceğini söyleyip gitmişti.
Aman gelmesen çok seviniriz!

" Selam millet!" Hiç tanıdık gelmeyen bu ses ile ruhen tekrar masaya döndüm.
Emir'in yanına yerleşmeden önce hepimizde gözlerini gezdiren kişiye baktım.

Omuzlarının geniş olduğunu anlayabileceğiniz siyah deri ceketi,uzun bacaklarını saran siyah pantolonu ve çok uzun olan boyuyla bizim locaya yerleşen adamı dikkatle süzdüm.

Hiç tanımıyor oluşum bir yana,çarpıldığımı hissetmiştim sanırım.

Kim kimi çarpıyor ya!

Çıkık elmacık kemikleri,yeni çıkmaya başlamış sakalları,tuhaf zariflikteki burnu ve hafif çekik gözleri... Rengini tam olarak seçemesem de açık tonlarda olduğunu görmüştüm. Yeşil,belki de ela...

Dağınık olan gür saçlarının arasından parmaklarını geçirip,geriye yaslanmasını ise an be an seyrettim.

Adını bile bilmediğim bu adamın karizması on metre öteden hissedilebiliyordu. Ne derlerdi? Ha,cool! Cool duruşunun yanı sıra samimi bir havası vardı. Gerçi birinin samimi olup olmadığını gülüşünden anlardım ben.