Mevsimlerden Sonbahar(Tamamlandı)

7.Bölüm ~Aşk İçin Savaş~

Bölüm Şarkıları :
Sezen Aksu - Biliyorsun ❤
Seksendört - Acemiler ❤

Bölüme geçmeden bir duyuru yapayım ; geçen bölüm Zümra Teo'nun nişanına gitti ama o zaman bilmiyordu onun Birkan'la ortak olduğunu. Bunu atlamayalım dedim :)
Şimdi nişanı bir de Teoman'ın açısından okuyacağız :)
Keyifli okumalar...

7.Bölüm

Karşımdaki gülümseyen insanlar gerçekten mutlu muydu? Yoksa formaliteden yapışan bir maske mi vardı yüzlerinde?

Benim için sıkıcı ve boş bir akşam olarak ilerliyordu. Ne gerek vardı ki bu kadar büyük bir organizasyona?

" Aşkım,davetlilerin hepsi geldi sayılır. Hadi annenlerin olduğu tarafa gidelim."
Ceren eski sevgilimdi,şimdi ise nişanlım oluyordu. Annemin onu neden bu kadar çok sevdiğini ve evlenmem konusunda ısrar ettiğini anlayamıyordum. Aylarca Zümra'yla evlenmekten vazgeçeyim diye diretmiş,soğutmaya çalışmıştı. Şimdi ise...

" Ne kadar güzel bir gece oldu değil mi oğlum? Herkesin gözü sizin üzerinizde,olması gerektiği gibi..." Annem beni ne kadar da tanımıyordu.

" Tüm bunlar gösterişten başka bir şey değil anne. Ve benim sevdiğim şeyler de değil. Kendi aramızda bir kutlama daha iyi olabilirdi."
Söylediğim sözler ile Ceren'in yüzünün düştüğünü gören annem hemen toparlamaya çalışmıştı.

" Sana kalsa nişan töreni bile yapmayacaktık zaten! İçin çürümüş senin. Hem bak herkes halinden memnun,kötü mü oldu?"

" Anne,yeter! Bir de bunun için tartışmak istemiyorum."

Hiç tanımadığım kişilerin bile oldukça eğlendiklerini gösteren yüzleri vardı. Geceden zevk almayan bir tek bendim.

O sırada yanımıza Sinan geldi.

" Oğlum bu ne hal? Azıcık gül." Önümde duran kadehi diktikten sonra gülmeye başlamıştım.

" Oldu mu?"

" Oldu."

Tam da o an,kapının girişine takılmıştı gözlerim. Bir çift mavi hareye,kızıl saçlara,çatık surata... Her şeye rağmen 'ben mutluyum' mesajı veren duruşa...
Aklım 'o gerçek değil,onu görmek istediğin için duyguların sana oyun oynuyor' dese de,ona karşın kalbim gümbür gümbür 'gerçek' diye haykırıyordu.
Onu gördüğümde algılama duyumun işe yaramadığını farkettim. Onun bu nişana gelmesine inanamıyor,inanmak istemiyordum.

Gözlerini benden bir an bile ayırmayıp,aramızdaki mesafeyi kapatıyordu. Dudaklarındaki belli belirsiz gülüşü,gözlerindeki buz gibi bakışları beni korkutuyordu. Çekingen bakışlar atan,sevimli bir şekilde gülümseyen Zümra yoktu karşımda.

Öyle dalmıştım ki yanımıza geldiğini son anda farketmiştim. Asıl gözümden kaçan ise,yeni ortağım Birkan Bey'in kolunda gelişiydi.

Dudaklarını ıslatıp 'tebrik ederim' deyişi,kalbimin üzerine bir ağırlık olarak oturmuştu sanki. Ben ona olan özlemimle her bir hücresini izlerken,Ceren lafa atlamıştı bile.

Parmağındaki yüzüğü gördüğümde içimde oluşan buruklukla gülümsedim. Bu hale gelmemeliydik.

Dakikalar geçmişti. O adamla birlikte masalarına geçmişti. O adama gülüyor,onunla konuşuyordu. Her ne kadar evli olduklarını görsem de bu durum fena koyuyordu. Bakmaya doyamadığım gözleri sadece bana gülsün istiyordum. Ama artık bunu içimden geçirmeye bile hakkım yoktu.

Hemen ardından Hale gitmişti yanına. Zümra'yı öyle çok seviyordu ki,yıllardır... Sarıldıklarını gördüğümde bir mutluluk sardı beni. Tam o anda göz göze geldik Zümra ile. Ayağa kalktığında yeni yeni dikkat ediyordum ona. Vücudunu saran siyah elbisesi ve buğday tenine yakışan kırmızı rujuyla tam da 'benim kızım'dı.
Ama değildi işte. Haksızlıktı bu.
Her şeyini özlemiştim onun.
Gözden kaybolduğunda homurdanmadan edemedim. Saatlerce izlemeye devam edebilirdim,ama ortalıkta yoktu.