Addicted to you! (ON HOLD)

36

P.O.V. Calum

Die avond was ik nog een tijdje in het ziekenhuis gebleven nadat Cheryl & Michael naar huis waren vertrokken. Laten we zeggen dat ik om 6 uur weer in me bed lag, en heb geslapen tot half 10. Niet erg lang dus, en dat kon je ook erg goed merken aan mijn humeur.

Ik had vandaag afgesproken bij Michaels huis, om vervolgens naar het meetpunt van James en ons te gaan. Michael zelf had blijkbaar erg goed geslapen wat hij was erg blij en vertelde erg enthousiast hoe zijn nacht met Cheryl is verlopen. Ik luisterde eigenlijk maar met een 1 oor, ik heb mezelf voor vandaag even op de automatische piloot gezet. Ik was echt super moe. We stapte in Michael's auto en reden naar de plek waar we eens in de 2 weken moeten zijn. Toen we aankwamen stond hij er nog niet, zoals gewoonlijk. 'Je hebt de envelop wel bij je toch?' vroeg ik aan Michael. 'Ja tuurlijk...O kijk! Daar komt James al aan. 'Hee jongens hoe gaat het?' Zei hij erg blij, vreemd want normaal is hij erg kil en serieus. 'Jaa gaat wel goed, alleen een vriendin van ons ligt in coma.' antwoorde Michael. Ineens waren mijn schoenen heel interessant. 'ohh, hoe komt dat zo?' Vroeg hij. 'Ze is is van de trap in Calums huis gevallen.' Ik voelde de blik van James door me heen branden. Michael begon maar over onze bestelling omdat hij zag dat ik het ongemakkelijk vond. 'ik ben blij dat je weer voor ons hebt, dat van mij is net op gegaan.' Ik keek Michael even vragend aan, want we hadden beloofd dat we alltijd iets zouden overhouden, zodat de leverancier niet gaat denken dat we hem echt nodig hebben en hogere prijzen gaat rekenen of zoiets. Nouja, dat bespreek ik later nog wel met hem. James gaf ons het spul en Michael gaf hem de envelop met geld aan. hij begon meteen met natellen en toen hij klaar was, gaf hij een knikje dat we mochten gaan. We stapte weer de auto in en redden weg naar mijn huis toe.

'Dus Michael, je had jou shit al op?' vroeg ik hem. 'Ja hoezo?' 'We hadden iets afgesproken remember.' 'Oohja! Ja sorry ik deelde met Cheryl dus het was inderdaad snel op.' Zei hij gewoontjes. 'Je hebt Cheryl gegeven? why?' Vroeg ik verward. 'Cheryl heeft me betrapt toen ze overstuur naar buiten kwam, toen boot ik haar ook een hijsje aan om even wat te relaxen. En ze vond het wel lekker dus we gingen vaak samen iets doen.' Ik verwerkte even wat Mike nou met allemaal zei. 'Dus Cheryl doet nu ook aan drugs?' vroeg ik terwel ik naar Michael keek. 'Jepp, als ze van mij krijgt teminste.' Okee, wauw. Michael heeft een minderjarige aan de drugs geholpen. Eigenlijk is het aan de ene kant wel grappig, Michael geeft echt geen fack om iemand z'n leeftijd. Ik denk als een 12 jarige dude naar hem toe komt en vraagt of hij drank voor hem wil halen zou die dat ook nog doen. Ik gaf Mike lachend een stoot tegen zijn schouder. 'Ehh doe is niet man! Ik ben aan het rijden, of wil je graag verongelukken?' Zei hij half lachend.

Het wad weer een tijdje stil tot ik vroeg: 'Denk je dat Cheryl verslaafd gaat worden als je haar blijft geven?' 'Wat denk je zelf? Wat gebeurd er met jou als je 2 dagen niks hebt gehad?' 'Jaa... Nevermind. Misschien is ze dat al wel?' 'Ik zal een wel uitkijken met wat ik geef. Gaan we vanavond weer langs het ziekenhuis?' Vroeg Micheal. 'Dat was ik wel van plan ja.' Zei ik met een zucht, terugdenkend aan Denise die zo levenloos in het ziekenhuis bed ligt. 'Ik denk trouwens dat er niet veel is veranderd, het ziekenhuis zou me bellen als haar situatie gewijzigd is.' 'Ahw balen man. Maar het komt vast goed! Ze word deze week wakker met hooguit een hersenschuddig en dan kan ze weer naar huis en heb je haar weer voor jezelf.' Zei Michael met een knipoog. 'To be honest, ik denk niet dat ze zo over mij denkt.' Vertelde ik. Ondertussen waren we alweer bij Michaels huis aangekomen. 'Denkje? Ze was niet bepaald bang om je aan te raken de avond van het ongeluk.' 'Ja maar toen waren we dronken.' De voordeur werd geopend en het hoofd van Cheryl kwam tevoorschijn. 'Wie was dronken?' Vroeg ze. 'Hoe kom jij in mijn huis?' Vroeg Michael terwel hij snel naar binnen ging om te kijken of alles nog oke eruit zag. 'Ik belde je maar je nam niet op, toen ben ik maar je reservesleutel gaan zoeken. Hij lag onder de deurmat.' Ik moest hard lachen en volgde Cheryl mee naar binnen. 'Willen jullie wat drinken? Dan moet je het zelf pakken. En neem voor mij maar een cola mee als je wil.' Ik had wel dorst dus ik liep naar de koelkast. 'Wil jij ook wat Cheryl?' 'Nee' antwoorde ze. Ik liep terug met een cola voor Michael en een glas water voor mezelf.

Ik had Michael gevraagd me bij het ziekenhuis af te zetten.