UKDE

5.bölüm

Yazıldığı tarih : 2016
Yazıldığı yer : Erzurum

Bölüm 5

Rüzgâr saçlarıma vuruyor. Onları geriye doğru savuruyordu. Gözlerimi kapadım ve her gün bozduğum o sözü yeniden verdim kendime. Hayal yok , özlemek yok , düşünmek yok. Arkamdan gelen çatal bıçak seslerini duyduğumda görmesem de hale teyzenin kahvaltıyı hazırladığını tahmin edebiliyordum.

Her zaman evde uyanan ilk ben olurdum ama kendi başıma kıyafetlerimi giyinip , aşağı inemediğim için saatlerce yatakta oturuyordum. Ama bir süre sonra hale teyze benim için daha erken uyanmaya başlamıştı. Babam bazen o kadar geç geliyordu ki göremiyordum bile onu. Annem ise ah boş verin o beni umursamıyordu ki. Dün yurtdışındaki işlerini halledip gelmişti ama ben hala yüzünü görememiştim. Ne ilgili bir anne değil mi?

Geniş ve yeşil bahçede yüzümü manzaraya çevirmiş arkamda yarım saattir kahvaltıyı hazırlayan hale teyzeye bakmamıştım bile.

"Günaydın hale , tatlım sana da günaydın anneye merhaba yok mu?"

Arkamdan gelen sesle boğazıma bir yumru oturdu. Gitmesi için defalarca yutkunmama rağmen o hala orada duruyordu.

Gözlerimin sızlamasını aldırmadım. Derin nefesler alarak kendimi tuttum. Bir anne çocuğunu hiç merak etmez mi? Bir ay yurtdışına gitmişti ama benimle sadece bir kez konuşmuştu. Bu kadar sorumsuz bir anneye sahip olmayı hak etmiş miydim?

Çimenlerin hışırtılı sesinden yanıma yaklaştığını anladım. Biraz sonra omuzumda bir el hissetmiştim.

"Gaye beni duyuyor musun?" o kadar tatlı bir sesi vardı ki. Yumuşacık , huzur verici. Ama bana acı veriyordu. Başını öne eğip yüzümü görmeye çalışırken , başımı ona çevirdim. Önce omuzumdaki eline sonra da , küçükken sıcacık olan ama şuan anlayamadığım gözlerine baktım.

"Bir kızın olduğunu hatırlaman.. Ne göz yaşartıcı." sesimin alaycı bir tonda çıkmasına engel olamadım. Önce afalladı , bunu yüzünde açıkça belli ediyordu. Sonra öne eğdiği başını geriye çekerek , bakışlarını önünde birleştirdi. Elini omuzumdan çekti. Yavaşça önüme gelip , beyaz elbisesine aldırmadan çimenlerin üzerine diz çöktü. Ben ise duygu barındırmayan bakışlarımla onu izliyordum hala.

"Gaye’ cim , sen.. bizim tek çocuğumuzsun. Baban ve benim en değerlimizsin. Bir süre yanında olamadım belki.."

Dizlerindeki ellerini bana doğru uzatarak kucağımdaki ellerimin üzerine koyarak , sıkı sıkıya kavradı. Gözlerini gözlerime kenetledi, kısa bir an içim ısındı sanki.

"Ama sen hala uğur böcüğümsün benim." söylediği şeyle vücudum benden izinsiz hareket etti. Yanaklarım kasıldı önce , sonra bir tebessüm belirdi yüzümde. Daha altı yaşındayken uğur böceğine , uğur böcüğü derdim. Onların , annelerinin dileği olduğuna inanırdım hep. Dudaklarımdan çıkan sözlere mani olamadım.

"Sarı olanından mı?" bir çocuk kadar masum çıkan sesime karşın , kocaman gülümsedi karşımdaki kadın. Ellerimin üzerindeki ellerinin birini yüzüme yaklaştırıp , yanağıma yerleştirdi. İçimden bir titreme geçti , bu kadar mı hasret kalmıştım bu kadına ben? Yüzünü yüzüme yaklaştırdığında gözlerim mümkünmüş gibi daha da açıldı. Yanağıma konulan öpücükle ne yapacağımı bilemedim. Sahi en son annem beni ne zaman öpmüştü?