UKDE

12. Bölüm

Bir önceki akşam

Sofrada sadece çatal bıçak sesleri duyuluyordu. Genç kız başını tabağından kaldırıp masada oturanlarda göz gezdirdi. Babası Tufan amcayla konuşurken annesi de iki hafta sonra yapılacak olan davet hakkında Zeynep ve annesiyle konuşuyordu. Kendisi ise onlara katılmıyor sadece yemeği ile ilgileniyordu. Bugün her zamankinden daha huzurluydu. Düşünceleri artık eskisi gibi karamsar değildi. Bu aralar başka şeylere yoğunlaşmıştı.

Tabağında dakikalardır tırtıkladığı yemeğine çatalını batırdı. Yemeğini sakince çiğnerken, aklına gelen düşüncelerle sırıttı. Eskiden çok kötü bir kızdı. Yani başkalarına göre. Ama eskisi gibi düşünmeye başlaması genç kızın iyileştiğine işaretti. Uzun zamandır planladığı şey gözlerinin önünde canlandığında dudaklarından bir kıkırdama kaçıverdi. Hemen parmaklarını dudaklarına bastırıp kıkırdamasına son versede yüzündeki gülümseme hala gitmemişti. Onun kıkırdamasını duyan masadakiler kocaman gözlerle ona bakmıştı. Babası yüzü Tufan beye dönük olsada gözleri genç kızın üzerinde ve ağzı şaşkınlıkla açık bir şekilde bakıyordu. Gözlerini annesine çevirdiğinde genç kadın elinde çatalıyla donmuşçasına ona bakıyordu. Bu daha da kıkırdamasına sebep olmuştu. Hemen karşısında oturan Zeynep duyduğu kıkırdamayla yemeği boğazına kaçmış hem öksürüyor hemde kocaman gözlerle ona bakıyordu.

"babacım seninle birşey konuşmak istiyorum. " Semih bey kızının sesiyle şaşkınlığını üzerinden zor da olsa atmıştı. O kıkırdamayı ilk duyduğunda inanmamıştı. Bu ani değişiklik adamın kalbine indirecekti.

" buyur kızım? "demişti büyük bir merak içinde.

" bulduğun şoför.. " diyerek başlamıştı. Dudaklarını peçeteyle silip. Ellerini birleştirerek çetesinin altına koymuş tatlı bir gülümsemeyle babasına bakıyordu.

" çok iyi biri. Çok memnunum iyiki bulmuşsun. Çok iyi anlaşıyoruz. "diyerek sonlandırmıştı cümlesini. Masadakiler ikinci bir şok yaşarken, genç kız oldukça normal hareket ediyordu.

" memnun olduğuna sevindim kızım " kızının mutlu olmasına bi ayrı sevinmişti semih bey. Sandalyesine yaslanarak kızına sıcacık bir gülümseme göndermişti. Kızı böyle memnunsa bulduğu bu genç delikanlıya maaşında biraz zam yapmalıydı. Bunu sonuna kadar hak ediyordu.

×*×*×*×*×*×*×*×*×*×*×*×*×*×*×*×

Genç adam büyük ve gösterişli eve yaklaştığında arabayı yavaşlattı. Otomatik bahçe kapısının açılmasıyla arabasıyla bahçeye giriş  yaptı., arabayı durdurduğunda yan koltuktaki kravatını aldı eline. Gelirken çıkardığı kravatını, gömleğinin yakalarını kaldırarak boynundan geçirdi. Bakışlarını karşısındaki evden çekemeyerek kapıyı açıp dışarı çıktı. Bahçede olan ikinci bir arabaya baktı, Semih bey evdeydi.

Seri ve güçlü adımlarla yürüdü eve doğru. Kararlılıkla, kendinden emin bir şekilde yürüdü. Bu kapıdan çıktığında yine işsiz olacaktı. Ama bulurdu bi çaresini. Zengin insanları sevmediğinden değildi bu kini. Onların kibrini sevmiyordu. Onlar zirveden gözlerini ayrımadan tırmananlardı. Oysa insan bastığı yere de bakmalıydı. Semih safaoğlu iyi bir adamdı parayı bulup kendini yitirenlerin değildi. Abisi uzun bi süredir onunla çalışıyordu. Sağolsun hiçbir patronun yapmadığını yapıyordu. İhtiyaç anında para veriyordu ama geri istemiyordu.

Evin kapısına ulaştığında uzanıp zili çaldı önce. Sonra bekledi, nasıl söyleyeceği bilinmez ama gelmişti bir kere. Kapıyı açan ortaya yaşlı kadına baktı, ama o daha bişey demeden kadın gireceğini anlamış gibi kenara çekildi. Açılan kapıdan girdi bir kaç adım atıp durdu ve yanındaki kadına baktı ciddiyetle, ilk defa işten ayrılıyordu. Nasıl davranması gerek onu bile bilmiyordu.