UKDE

18. bölüm /part-1

18. BÖLÜM \PART-1

İNSAN SEVİNCE YEŞERİR.

MEVSİMİNİ KALBİNDEN BİL ..

GAYE SAFAOĞLU

7 yaşından beri kışa aşık bir kızım. Son baharın rengini, ilkbaharın çiçeğini, yazın güneşini severdim ama kışları bir başkaydı benim için. Her yer bembeyaz olur elmas gibi parlayan bir örtü serilirdi heryere. Şuan 20 yaşındayım ve hiç kara dokunmadım. Dokunmak derken hiç ellerim uyuşana kadar kar oynayamadım, kardan adam da yapmadım, yere uzanıp melek de yapmadım. Sorumsuz bir ailem yoktu aslında, tam aksine beni fazlasıyla önemsedikleri için olmuştu bu. Annem ve babamın babadan kalma bir birikimleri yoktu. Onlarda bir zamanlar istanbulun nezih bir semtinde büyümüşler, sokaklarda geçmiş hatta babamın çocukluğu. Ama ben öyle olamadım. Ben doğduktan sonra büyümüş babamın işleri, hatta benim ona uğur getirdiğimi söylerdi hep. Tek evlatları olduğum için pamuklar içinde büyütmüşlerdi beni bir nevi.

Ben aslında olduğum gibi biri değilim, sadece insanlar gösterdiğim kadarıyla tanıyor beni. İnsanları hor gören, yada parasıyla övünen biri değildim. Değilim. Para ile üstünlük olmaz. Paranın satın alamayacağı şeydir aslında zenginlik. Sağlık gibi. Ve ben zengin değilim.

Zengin fakir diye ayırmam insanları. Zengininde fakirinde, iyisi ve kötüsü vardır. Ben iyisi de olduğuna inansam da iyi insanlarla karşılaşamadım. Okul hayatım devlet okullarında geçmişti aslında, çünkü ailem geldiği yeri unutmayan insanlardı. Kazandıkları paranın ne kadar zor kazanıldığını bilen insanlardı. Lisedeyken benim ısrarlarım sonucu özel bir okula gitmiştim. Fakat orada eğitim gören öğrenciler asil ailelerden gelmiyordu. Sıradandı işte. Ortalamanın biraz üstünde geçimi iyi olan ailelerin çocuklarının okuduğu bir okuldu. İnsanlara kinim, kırgınlığım, kızgınlığım ne zaman mı başladı? Ortaokuldan Liseye kadar çok kalabalık bir çevreye sahiptim durumu çok iyi olan olmayan bir sürü arkadaşım vardı. Mutlu yıllardı o sıralar, taki bir kıskançlık uğruna üstüme yapılan plandan habersiz geçirdiğim kazaya kadar. Okulumda bir grup aynı mahalleden olan çocuklar vardı. Arkadaştık. Buna emindim çünkü onlar sayesinde güzel bir gençlik geçirmiştim. Daha ortaokuldayken onların mahallesine gitmiştim okul sonrası gecenin bir vaktine kadar oynamıştık. İlk yalanlarımı o zamanlar söylemeye başlamıştım aileme. Lisedeyken bir günlüğüne onlarda kalmıştım. Ah ailemi ne zor ikna etmiştim o zamanlar. Dedim ya arkadaştık, dosttuk o zamanlar. Lise sonda babam mezuniyet hediyesi olarak araba almıştı o zamanlar. Zeynep, ben ve diğer arkadaşlarım aynı anda görmüştük arabayı. Mezuniyetime bir ay vardı o sıralar. Fazla değil birkaç gün sonra olmuştu olan. Yavaş yavaş soğuk rüzgarlar esmeye başlamıştı çevremde. Ailemin durumu çok iyiydi, bizim gibi aileler genelde çocuklarını kolejlerde okuturdu. Ben sıradan bir özel okulda okuduğum için çok göze batıyordum. Mezuniyetime kadar bu soğuk rüzgarlarla devam ettim hayatıma. Zalimdi insanlar, para önemli olmaz , aynı annem ve babamın anlattığı çocukluklarındaki mahalle arkadaşları gibi dostlarım olur sanmıştım. Bir kıskançlık vesilesine kurban gittiğimi bilmeden sürmüştüm o gün arabayı. Sonrasında o soğuk rüzgarlar yerini ayaza bırakmıştı benim için. Ne o mahalleli çocuklar ne o zengin tayfa hiçbirini bir daha görmedim. Bunca yıl yaşadığı hayat başıma yıkılmışta ben altında kalmışım gibi, öyle zor yaşadım hayatı. O gün bu gündür sınırlıdır hayatımdaki insan sayısı. Bebekken yanyana uyuduğum zeynepten bile uzaklaşmıştım o günden sonra. Zararsız bir insandım, ama en çok zarar gören ben oldum.

Bu yüzden kışı seviyorum soğuk insanı kendine getiriyor. Ama ben kendime gelemedim. Çok uzun süredir kendime gelmeye ihtıyacım var..

MERHABA! NE ZAMAN YAZMIŞIM EN SON BÖLÜMÜ TARİHİNE BİLE BAKMADIM, BAYA UZUN SÜRE ÖNCE ÇÜNKÜ. KİTABI BIRAKMA KARARI ALMIŞTIM ÇÜNKÜ FARKINDAYSANIZ BU KİTAP DÖRT SENEDİR YAZILIYORJ AMA BİTMİYOR. ÇÜNKÜ BEN İÇİMDEN GELMEDİĞİ SÜRECE YAZAMIYORUM. VE TABİ UYGUN ORTAM OLMAYINCA. ÜNİVERSİTELER TATİL EDİLİNCE UZUN SÜREDİR BOŞUM BİR GİRİP BAKAYIM DEDİM. BİR SÜRÜ YORUM GÖRDÜM ÇOĞU SİTEM İÇERİYOR J HAKLI OLARAK. BİR YORUM OKUDUM DÜN ' KİTABI BIRAKACAKSAN BAŞINDAN BELİRTSEYDİN BU KADAR HEYECANLI YERİNDE BIRAKTIM DİYORSUN' DİYE BİR YORUMDU. ÇOK HAKLI BULDUM BÖYLE DÜŞÜNMEMİŞTİM. ANCAK BİR İŞE BAŞLADIYSAK BİTİRMELİYİZ ÖYLE DEĞİL Mİ J

KİTABI ELİMDEN GELDİĞİNCE DEVAM ETTİRECEĞİM. BU BÖLÜMÜ UZUN ZAMAN ÖNCE YAZMIŞTIM, ASLINDA BÖLÜM SAYILMAZ SİZE KISACA GAYEYİ TANITTIM. ŞİMDİ YENİ BİR BÖLÜME BAŞLADIM O DA KISA SÜREDE GELECEK. SAĞLICAKLA KALIN YORUMLARINIZI EKSİK ETMEYİN, OLUMLU VEYA OLUMSUZ : )