Nocne wojny

7. Strange visit

(Poprawione)
Wróciłam do pokoju po gorącym prysznicu najciszej jak się dało, aby nie obudzić reszty domowników. Już nie długo obydwoje mają wyjechać na wakacje bez córeczki, a wtedy będę miała cały dom dla siebie.... Ahh ale trzeba będzie wyprowadzić się do mieszkania wujka.. może to i lepiej. Ten dom przeraża kiedy jest opustoszały i cały ciemny.

Chciałam już zapalić światło kiedy spostrzegłam ruch za oknem. Opuściłam rękę spoczywającą uprzednio na włączniku. Nie zauważalnie przemknęłam w stronę ukrytego za małym murkiem łóżka po czym powoli wychylałam się zza meblościanki.
Kto to? I co robi na moim balkonie ?!
Sylwetka w czarnym kapturze zdawała się należeć do mężczyzny, który rozglądał się po pokoju szukając jakiegokolwiek ruchu. Nagle,, ten ktoś" zapukał w szybę. Lecz ja -jak na odważną osobę przystało -nadal kucałam przy meblościance. Chłopak chyba mnie zauważył ponieważ nagle przystaną hamując swoje ruchy i zdjął kaptur ukazując swoją twarz.
- Nie !- szepnęłam. Nie wiedziałam co ten pojebany gość tutaj robi, ani czego chce.
- Wiem, że tam jesteś. Otwieraj to!- Usłyszałam jego zachrypnięty głos. Jeśli myślał, że wpuszczę go do środka to się mylił. Na mojej twarzy prawdopodobnie wymalowany był strach, który próbowałam zamaskować nienawiścią. Patrzyłam na niego z ukrycia. Łaził w tę i z powrotem.. ale nagle zniknął. Nie było go. Nastała cisza. Podeszłam powoli do okna wyglądając przez zasłonki. Znając go z tych .. dwóch dni, mógł mi zaraz wyskoczyć.. lecz tego nie zrobił. Balkon był pusty.

- I myślałaś, że spławisz mnie zwykłym ignorowaniem? - podskoczyłam ze strachu i odwróciłam się do osoby stojącej za mną. Chłopak opierał się o moje drzwi do pokoju ze skrzyżowanymi rękoma na torsie. Wyglądał tak samo jak go spotkałam na dworzu, czerwona bandama na szyi i cały czarny strój.

- J-jak? - zabrakło mi słów. Spodziewałam się wszystkiego, że roztrzaska szybę na kawałki, że w nią strzeli, nawet że włamie się przez drzwi wejściowe ... ale ... to ... co to właściwie .. jak?

- Magic ! - rozłożył ręce w geście jakby ta magia była przed jego twarzą i poruszył brwiami. Zlustrował mnie od góry do dołu z uniesioną brwią i pół uśmiechem. Dopiero teraz przypomniałam sobie, że byłam w piżamie składającej się z krótkich spodenek ( które można było wziąć za majtki), oraz bluzką- długości tuniki- odsłaniającą ramię. Założyłam ręce na piersi, w ten sposób trochę zasłaniając biust bez stanika.

- Czego chcesz?

- A może tak milej?!

- A może nie?!..To czego chcesz? - zapytałam ze złością.

- Odpowiedzi.

- Na co?

- Na pytania, idiotko. Jesteś aż tak głupia czy tylko udajesz?- bardziej stwierdził niż zapytał. Wkurwił mnie. Z jakiej racji tu przychodzi i jeszcze mnie obraża.

- Nie będziesz mnie obrażał w moim domu. - skwitowałam zajadle.
- To rozumiem, że wszędzie indziej mogę ?
- Wszędzie indziej miałabym cię w dupie i wyszła z tamtąd.

- Dobrze, skarbie. To u ciebie w domu nie będę-
mrugnął z rozbawieniem

- Ani nie nazywaj mnie skarbem.

- Dobrze, skarbie.

- Ughh... pewnie dopóki nie zakończysz tego po co tu przyszedłeś nie mam co liczyć na to, że wypierdolisz z mojego domu. - Podeszłam i usiadłam na kanapie przykrywając nogi kocem. Patrzył na mnie z obojętną miną po czym znowu uśmiechnął się i pokiwał głową.

Sięgnęłam po pilota leżącego na komodzie obok mebla, na którym siedziałam.
Chłopak po chwili zamknął drzwi od pokoju i zajął miejsce tuż obok mnie. Spięłam się lekko gotowa na atak ze strony Crimsona.