Class 3-C Has A Secret 2 | completed

C25: The unspoken truth.

"They do not love that do not show their love. The course of true love never did run smooth. Love is a familiar. Love is a devil. There is no evil angel but Love."  ― William Shakespeare

--------------------------------------------x

KATHERINE'S POV

 

INAYOS ko ang gamit sa loob ng bag ko bago sumakay sa sasakyan. Tumingin lang ako sa driver namin saka niya pinaandar ang sasakyan. Medyo naiinis ako ngayon. Napabuntong hininga ako ng tinignan ko ang phone ko, siya pa rin ang nasa background ko. Tama si Sapphire, matindi pa rin ang pagkagusto ko sa kanya. Balak ko na sanang kalimutan eh kaso pinaalala lang ulit sa akin ni Sapphire, nakakainis.

"Manong, pakibagalan po ang pagmamaneho. Hindi naman ho ako nagmamadali." Sabi ko sa driver namin na agad namang sinunod ang sinabi ko. Muli kong naalala ang nanyari kanina sa school, habang nasa parking lot kami.

Nag-uusap sila Cyrus at Sapphire habang ako ay nasa likuran lamang ni Sapphire. Hindi ko maintindihan ang pinag-uusapan nila basta parang pinapaamin ni Sapphire si Cyrus sa kung ano man ang ginawa o ginagawa niya.

Muntik na silang magtalo ngunit narinig ko na lang na mag-uusap na lang daw sila ulit. Kung kailan at saan ay hindi ko alam. Doon kami naiwan ni Sapphire. Alalang-alala ko pa ang eksaktong pag-uusap namin. Hindi ko talaga inakala na uungkatin pa niya iyon.

 

"Ano bang nangyari?" tanong ko sa kanya. Ngunit tumingin lang siya sa akin nang masama saka niya kinuha ang phone ko na hawak hawak ko lang. Napangisi si Sapphire nang na-unlock niya ito.

 

"Pare-pareho kayong mga tanga." Sambit niya pagkatapos niyang ibalik ang phone ko sa akin. "Sino ba naman kasi ang may sabi na magkagusto ka kay Blake?" saka ko tinignan ang phone ko. Kung saan ang background ay ang president ng student council habang nakatayo patagilid mula sa kinatatayuan ko noong kinuhanan ko siya ng litrato at may hawak na folder. Kita sa litrato ang palagi niyang seryosong mukha. Yung matatalim na mga mata, matangos na ilong pati rin ang bibig niya na palaging nakatikom.

 

"Sapphire naman, wag mo ng ipaalala pa." Nakayuko kong sinabi.

 

"Alam mo, napag-isip isip ko rin eh, baka ikaw ang isa sa mga killer? Psh. Hindi na nakakapagtaka yun. Sigurado akong matagal mo ng gustong mamatay si Hanako pati din ang iba nating mga kaklase. Tama ako diba?" H-Hindi ko alam kung bakit nasasabi ito ni Sapphire ngunit mukhang pursigido siya at sigurado siya sa sinasabi niya. Hindi pupwede. Hindi ko magagawa iyon.

 

"Sapphire naman..."

 

"Ayaw ko naman maging masama pero alam mo, ikaw na ang pinaka sa lahat ng loser na kilala ko. Akalain mo yun? Natalo ka ni Hanako? Katherine, wala ka talagang kwenta eh no?" inis na inis niyang sinabi. Sa pagkakakilala ko sa kanya, mukhang binubuhos lang niya sakin lahat ng inis na nararamdaman niya. Ganito naman si Sapphire eh, ganito naman siya palagi.