Class 3-C Has A Secret 2 | completed

C44: Alliances.

"You only live twice:
Once when you're born
And once when you look death in the face." 
― Ian Fleming, You Only Live Twice

--------------------------------------------x

RAPHAEL'S POV

"MAY NAGTANGKA ring pumatay sa akin," wika ko kay Spade habang nasa harapan niya ako. Napatingin ako sa buong klase. Naisip ko na maaring mangyari ito ngunit hindi ko naman inakala na ganito sila kikilos. Delikado talaga ang ginawa ni Mr. Laketon.

Ngayon, seryoso na ang buong klase sa laro.

"Nababaliw na tong mga kaklase natin. Mas pipiliin pa nilang patayin tayo para mabuhay. Ni hindi pa nga nila napapatunayan kung totoo ba 'yung mga 'yon. Tangina, ni hindi ko alam na may pictures na lumabas." Nakasimangot na sabi ni Spade. "Iyong lalaking 'yon ang tumutok ng kutsilyo sa akin," itinuro niya ang isa sa mga kaklase namin na dating barkada nila Cyrus.

Napabuntong-hininga ako. Ni wala kaming magawa kahit na sobra na kaming pinag-iinitan ng buong klase. Sadyang tuso si Mr. Laketon. Alam na niya ang nasa isip ng bawat isa rito. Maaring dati ay  walang pakialam at walang naniniwala sa larong iyan pero ngayon ay iba na.

Napatingin ang lahat  nang pumasok si Sapphire na iika-ika na halos hindi na makausad nang maayos sa paglalakad at nay benda pa ang isang paa at may mga galos ang mga braso. Umupo siya sa upuan niya na hindi nagsasalita. Nagulat naman ako sa biglaang pagtayo ni Spade at pagpunta sa kinauupuan ni Sapphire.

Natahimik ang iba naming kaklase at ang iba naman ay nagbulungan na para bang may kung ano na naman ang naiisip.

Sunod na pumasok ay si Abigail, Austin at Clyde nasa likuran naman nila si Luna na napatingin sa buong klase na para bang may hinahanap. Napako sa iisang lugar ang mga mata niya at iyon ay kala Sapphire at Spade saka siya dumiretso sa kinauupuan niya.

Nagsimula ang klase na tahimik. Ito na ang pangalawang araw na pakiramam ko'y walang kwenta ang pagiging Presidente ko ng klase. Wala ng nakikinig sa akin. Wala ng sumusunod. Lahat kami na nasa mga litrato ay tinuturing nilang kaaway, ang mga lobo.

Nakalipas ang dalawang subject at biglang nabakante ang pangatlo dahil sa wala ang teacher namin. Naiwan kaming lahat sa classroom. Walang umiimik. Wala na kong naririnig na magigiliw na tawanan at asaran hindi katulad noon na kahit may mga patayan ay tuloy pa rin ang saya sa klase.

Ibang-iba na talaga.

"Kailangan nating mag-usap ... lahat tayo."

Napalingon ang buong klase kay Sapphire nang sinabi niya iyon. Kung dati ay punong-puno ng awtoridad ang boses niya at para bang ang lakas lakas niya sa tono pa lamang ay iba na ngayon. Para bang nag-aalangan siya sa sinabi niya at medyo mahina ngunit rinig naman ng lahat.

"Anong dapat pag-usapan? Ang pagiging wolf nyo?" malakas na tanong na isa sa amin.